“คือหนูจะไปทำธุระต่อ แล้วค่อยกลับค่ะ ขอบคุณมากนะคะ หนูไม่รบกวนพี่แล้วค่ะ” ลูกตาลเอ่ยคำขอบคุณ พร้อมเอามือขึ้นโอบแก้มของตัวเอง ความเจ็บจากอาการฟันผุยังไม่มีทีท่าว่าจะทุเลาลง สีหน้าของเธอไม่สู้ดีนัก แววตาของทาเคชิปนไปด้วยความเป็นห่วง
“เดี๋ยวไปด้วย ของเยอะแบบนี้จะถือยังไงไหวครับ ฟันก็ปวด ถ้าไม่จำเป็นมาก ก็กลับบ้านไปพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้ก็ไปโรงเรียนอีกเดี๋ยวจะไม่ไหวเอาได้นะครับ” ชายหนุ่มพูดพร้อมหันกลับมามองเด็กสาวที่เดินตามหลัง ในขณะที่ตนเองเอี้ยวกลับมา ลูกตาลที่ไม่ระวังตัว จึงชนเข้ากับทาเคชิ
“อ๊ะ!!” เธอเอามือที่โอบแก้ม เปลี่ยนเป้าหมายยกขึ้นมาจับหน้าผาของตัวเอง เมื่อความเจ็บวิ่งเข้าใส่แผลที่หน้าผาก “เจ็บ” เธอบ่นออกมาเล็กน้อย น้ำตาคลอดวงตากลมโต
“เจ็บมากไหม ขอดูหน่อยได้ไหมครับ”
“มะ...ไม่เป็นไรค่ะ” ลูกตาลหลบสายตาของเขาเมื่อสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่ราดรดลงมาที่ปลายจมูก ตอนนี้หัวใจของเธอเต้
