หอมหวน

หอมหวน - 3 หนุ่มบาร์โฮสต์ /1

“มึงโคตรโชคดีเลยวะ มีคนจองตัวไว้แล้ว ยังไงก็อย่าลืมแนะนำกูให้เพื่อนเขาฟังหน่อยนะ”

เสียงตบมือลงมาบนบ่าแต่ไร้เสียงตอบกลับจากคนตรงหน้า สายตาของทาเคชิยังคงนิ่งเรียบแววตาไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆ เขาเดินเข้ามาในห้องวีไอพีชั้นบน ที่ถูกจองเอาไว้ แขกพิเศษคนเดิมที่จองตัวของเขามานานหลายวัน ชายหนุ่มไม่ได้สงสัยหรือตั้งคำถามในใจแม้แต่น้อย เพราะเขาไม่สนใจในตัวของแขกสาวที่ตนต้องทำหน้าที่ดูแลตลอดทั้งคืนนี้

“มาช้านะ อุตส่าห์ให้พี่กีวี่ไปตาม ปล่อยให้แขกรอนานแบบนี้ ...น่าน้อยใจจริงๆ” หญิงสาวร่างอวบอิ่มที่นั่งเอาขาเรียวสวยขึ้นไขว่ห้างพูดที่เล่นที่จริง น้ำเสียงดัดจริตเล็กน้อย เผื่อให้อีกฝ่ายสนใจ

ทาเคชิเดินเข้ามานั่งลงข้างๆ แต่ก็ยังเว้นระยะห่างที่พอเหมาะพอควร เขายิ้มเล็กน้อยให้กับแขกสาวสวย ก่อนที่จะหยิบแก้วเหล้าใบเล็กที่ถูกวางเรียงรายเอาไว้หลายสิบแก้วขึ้นมาดื่ม

“ขอโทษครับ ที่มาช้า” น้ำเสียงสุภาพอ่อนโยนต่างจากหน้าตาที่ดูเรียบนิ่ง แต่มันกลับเป็นสิ่งดึงดูให้นักเที่ยวราตรีชื่นชอบ ใบหน้าหล่อเหล่า ที่ออกไปทางโอป้าเกาหลีที่สาวๆ หลายคนชื่นชอบ ยิ่งทำให้เขาดูดน่าสนใจมากยิ่งขึ้น ใบหูของชายหนุ่ม ถูกสวมใส่ด้วยต่างหูสีเงินเพียงหนึ่งข้าง เสน่ห์ที่ถูกแต่งเติมขึ้นมาอีกขั้น ทำให้หญิงสาวที่มองหลงใหลได้ปลื้มเข้าไปใหญ่

“แค่ล้อเล่นเอง ยิ้มให้ดูหน่อยได้ไหม นะ นะ” น้ำเสียงอ่อนหวานของหญิงสาวตรงหน้าที่เริ่มขยับเข้ามาใกล้แทบจะปีนขึ้นมานั่งบนหน้าตักของเขา สองมือโอบใบหน้าหล่อเหลานั้นเอาไว้ในอุ้งมือ “นิดหนึ่ง ได้ไหม” เธอโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ กำลังราดรดลงมาบนริมฝีปาก สายตาของเธอจ้องมองตรงริมฝีปากหยักได้รูปนั้นนิ่งอยู่นาน

“วันนี้มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ ไม่สบายใจอะไรคุยกับผมได้นะครับ” ทาเคชิจับมือทั้งสองข้างที่กำลังโอบแก้มของตัวเองออกห่าง เขารวบมือบางเข้ามาไว้ในอุ้งมือของตัวเองแทน พร้อมยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยส่งให้หญิงสาวตรงหน้า ปากเล็กบนใบหน้าสวย คลี่ยิ้มกว้าง ก่อนที่เธอจะเอนลำตัวลงมาแนบซบกับไหล่ของชายหนุ่ม

“วันนี้คุณพ่อให้ฉันแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่ได้รัก แต่ก็เข้าใจนะว่าเพราะอะไร ฉันคงเป็นลูกที่ดีแห่งชาติแน่เลย ว่าไหม”

“ถ้าไม่อยากแต่งก็แค่ปฏิเสธไปก็ได้แล้วครับ”

“ไอ้ได้ก็ได้อยู่หรอก แต่ฉันไม่อยากเห็นสายตาที่ผิดหวังของพ่อ ตอนนี้ท่านมีฉันแค่คนเดียว เราเหลือกันแค่สองคน อะไรที่ทำให้พ่อมีความสุขได้ฉันก็อยากทำ” หญิงสาวยกแก้วเหล้าขึ้นมากระดกดื่มสองแก้วติดต่อกัน เหมือนเธอกำลังระบายอารมณ์ขมขื่นกลืนลงไปพร้อมกับเหล้าที่ขมบาดคอ

“เมื่อคุณเลือกแล้ว ก็ทำให้ดีที่สุดเถอะครับ บางครั้งทุกอย่างอาจไม่ได้แย่เหมือนที่คุณคิด หรือถ้ามันเกินจะทนก็แค่ถอยออกมา ทุกอย่างไม่สายเกินที่จะแก้ไขหรอกครับ” น้ำเสียงของทาเคชิ ทำให้เธอหันมองใบหน้าของเขาอีกครั้ง

“ฉันอยากได้สามีแบบนายจัง..” นิ้วเรียวถูกจิ้มลงมาที่แก้มข้างซ้าย “ฉันรู้หรอกว่านี่ก็แค่หน้าที่ของนาย ที่ต้องคอยบริการลูกค้าอย่างฉัน คืนนี้ไปต่อได้ไหม...วันสุดท้ายแล้วนะ ไปต่อกับฉันเถอะนะ พรุ่งนี้ฉันจะไม่ได้เจอนายอีกแล้วนะ ทาเคชิ” ฝ่ามือเล็กลูบไล้ลงมาบนแผงอกกำยำสมชายชาตรี ทาเคชิได้แต่นิ่งเงียบ ไม่ได้ตอบรับคำพูดเมื่อครู่แต่อย่างใด

ความเงียบที่ไร้ซึ่งคำตอบ แต่มันกลับเป็นคำตอบที่ดีให้กับลูกค้าสาวสวยของเขา กฎของร้านคือห้ามไปต่อกับลูกค้า แต่สามารถแลกการติดต่อสื่อสารกันได้ สำหรับทาเคชิ เขาไม่เคยมีนอกรอบกับแขกที่ตนเองบริการ เพื่อลดปัญหาที่จะเกิดขึ้น เขาจำเป็นต้องรักษากฎเหล็กให้กับตัวเอง

ถึงแม้บางครั้งจะมีบ้างที่หวั่นไหวกับคำพูดของลูกค้า แต่มันก็เป็นเพียงความรู้สึกเพียงชั่วครู่ ผู้ชายกลางคืนแบบเขาคงเป็นได้แค่คนขั้นเวลาในยามที่พวกเธอเหล่านั้น เปลี่ยวเหงา หรือต้องการหาใครสักคนรับฟังปัญหาที่กลัดกลุ้มใจ

“นายใจร้าย...ฉันมาตั้งหลายวัน แต่ไม่ยอมออกไปกับฉัน ทาเคชิ นายเคยรักใครบ้างไหม หรือมีแฟนหรือเปล่า?”

“ผมไม่เคยรักใคร คำตอบต่อไปคงไม่จำเป็นต้องตอบนะครับ อีกอย่างคืนนี้ ผมจะอยู่ด้วยจนร้านปิด แต่จะให้พิเศษอยู่ต่ออีกสามสิบนาที คุณคงพอใจนะครับ”

“ไม่พอใจ ฉันต้องการอยู่กับนาย ทั้งคืน ได้ไหม” หญิงสาวเริ่มรุกหนัก ต่างจากวันก่อนหน้า ที่เธอมานั่งดื่มและปรับทุกข์กับเขา ทาเคชิพยายามไม่สร้างความสัมพันธ์หรือสิ่งที่ทำให้ฝ่ายหญิงคิดว่าตัวเองมีใจให้อีกฝ่าย เงินเป็นสิ่งที่เขาต้องการก็จริงแต่บางครั้งมันมากเกินที่จะต้องบริการลูกค้าเขาก็ไม่ขอรับเงิน

งานบริการของบาร์โฮสต์ แค่ได้ยินทุกคนก็พอจะเดาออก หรือหลายคนต่างเรียกงานบริการนี้ว่า “ผู้ชายขายน้ำ” คนจะมองแบบนี้ก็ไม่ผิดมากนัก แต่เนื้องานที่บาร์โฮสต์อย่างเขาต้องทำก็แค่นั่งพูดคุยกับลูกค้า บริการความสะดวกในขณะที่มาเที่ยว เพียงเท่านั้น กฎของร้านคือห้ามให้เด็กในร้านขายบริการทางเพศกับลูกค้า หรือไปต่อกับแขก จะทำเพียงแค่เดินมาส่งลูกค้าที่หน้าบาร์เพียงเท่านั้นแต่นั่นก็เป็นเพียงผักชีโรยหน้า

ถึงร้านจะมีกฎเหล็กแบบนี้ แต่ตัวบาร์โฮสต์เอง ก็มีแลกการติดต่อสื่อสารกับลูกค้าเอาไว้เช่นเดียวกัน เพราะฉะนั้นแล้ว หลังจากเสร็จงานถ้าเขาจะไปต่อกับแขกนั้นก็ถือว่าเรื่องของตัวบุคคล ที่จะต้องจัดการเรื่องแบบนี้ให้ดี

ทาเคชิไม่อยากยุ่งยากกับเรื่องที่จะตามมา มีหลายครั้งที่มักจะเห็นกันบ่อยมาก จะมีลูกค้าแย่งตัวบาร์โฮสต์เกิดขึ้น จนถึงขั้นเป็นเรื่องเป็นราว หรือบาร์โฮสต์เองก็มีการแย่งลูกค้า การที่มีความสัมพันธ์เกินกว่าที่ทำงาน มันก็ไม่ได้ส่งผลดีให้กับตัวบาร์โฮสต์มากเท่าไหร่ ถ้าเมื่อคุณเจอแจ็กพอตลูกค้าเงินหนาและขี้หวงเมื่อใด ปัญหาต่างๆ ก็จะตามมาไม่มากก็น้อย ซึ่งตัวอย่างก็มีให้เห็นมานักต่อนัก

ทาเคชิมองมือที่กำลังลูบหน้าอกของเขา สิ่งนี้ไม่ได้ทำให้เขาเกิดอารมณ์ ที่จะอยากไปต่อกับหญิงสาวแม้แต่น้อย เขาเลือกที่จะดึงมือเธอออก ก่อนโอบกอดไหล่เธอเอาไว้ เหมือนเป็นคำตอบที่ตอกย้ำเธออีกครั้ง

“ผมขอโทษที่ไปต่อด้วยไม่ได้ เอาไว้ถ้าวันไหนที่คุณว่าง มาหาผมที่ร้านได้นะครับ ผมยินดีต้อนรับคุณเสมอ”

“ชิ!! โฮสต์คนอื่นยังไปต่อได้เลย ทำไมนายไม่ยอมไปต่อกับฉัน ขอเหตุผลหน่อยสิ”

“ผมก็คือผม กฎของร้าน ผมต้องทำตามครับ อีกอย่างคุณเป็นผู้หญิง นี่ก็ดึกมากแล้ว กลับดีไหมครับเดี๋ยวผมเรียกแท็กซี่ให้”

“นายเป็นโฮสต์คนแรกที่ไล่แขกหรือเปล่าเนี่ย เชื่อนายเลย พอๆ นายออกไป ฉันจะเรียกคนอื่นมาแทน ชิ!!” น้ำเสียงขอเธอฟังดูไม่พอใจมากนัก แต่ทาเคชิก็ยังคงนั่งนิ่ง “เปลี่ยนใจแล้วใช่ไหม”

“เดี๋ยวผมเรียกเพื่อนผมมาดูแลคุณต่อแล้วกันนะครับ คนนี้ไว้ใจได้ คุณน่าจะพอใจเขา” ทาเคชิพูดแค่นั้น มือข้างขวาล้วงกระเป๋ากางเกงยีนสีดำ เพื่อหยิบโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความหาเพื่อนของตนเอง ไม่นานชายหนุ่มร่างใหญ่ใบหน้าคมเข้มก็มาปรากฏตัวต่อหน้าของทั้งสองคน

“ผมลัคกี้ครับ” ใบหน้าของเขานิ่งเรียบไม่ต่างจากทาเคชิมากนัก แต่เขากลับยิ้มมากกว่า หญิงสาวมองชายหนุ่มตรงหน้าย่างเพ่งพินิจพิจารณา ก่อนที่เธอจะตอบตกลงให้ลัคกี้มาดูแลเธอต่อจากทาเคชิ

“ฉันฝากดูแลลูกค้าด้วยนะ”

“อ้าวแล้วแกจะไปไหน”

“ดิ้งวันนี้กูยกให้ วันนี้กูจะกลับก่อน” เขาหันหน้ามาคุยกับเพื่อนสนิทร่วมสายงาน “ขอโทษด้วยนะครับ หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกครับ” ทาเคชิก้มศีรษะเล็กน้อยให้กับลูกค้าสาวสวย ก่อนเดินออกจากห้องไป แต่ก่อนที่เขาจะกลับ สองเท้าก้าวตรงไปที่ด้านบนที่ถูกสร้างเอาไว้เป็นห้องน้ำแยกออกมาเป็นสัดส่วน ถ้าเดินขึ้นบันไดไปอีกเล็กน้อย ก็จะเป็นดาดฟ้า ที่เอาไว้สำหรับ ขึ้นไปสูดอากาศหรือดูดบุหรี่ของเหล่าบาร์โฮสต์ และลูกค้าที่มาเที่ยว