บทที่ 3 จิกหัวแย่งผู้
1662 Words
“อีแพทนั่นมัน…” เจ้าของชื่อ แพท ณปภัทร มองตามนิ้วของเพื่อนที่ชี้ไป
หึ! เธอเค้นเสียงหัวเราะออกมาจากลำคอ จ้องมองหนุ่มหน้าสวยที่กำลังนั่งหยอกล้อ คุยกับกลุ่มเพื่อนสนุกสนานด้วยความขุ่นเคืองในใจ
จะไม่ให้แพทขุ่นเคืองได้ยังไงก็เมื่อคืนเธอกำลังดิวหนุ่มหล่อรุ่นน้องดาวคณะมนุษย์ที่เจอกันในคลับสุดหรูใจกลางทองหล่อ เหตุการณ์กำลังไปได้สวย เธอกำลังตะล่อมเหยื่ออันโอชะ แต่ฝันก็สลายเมื่อมีหนุ่มหล่อหน้าสวยปานเทพบุตรหรือนางฟ้าอันนี้ก็ไม่แน่ใจ มาแย่งเหยื่อของเธอไปต่อหน้าต่อตา ไม่พอยังเย้ยหยันด้วยสีหน้าผู้ชนะ จนเธออยากจะกรีดร้องให้เสียงดังลั่นผับ
*****
“ของฉันจ๊ะชะนี”
ร้องออกมาดังๆ ไม่ได้ก็ร้องแม่งมันในใจนี่แหละ แต่จะว่าไปคนมาทีหลังแล้วเอาของคนอื่นไปเป็นของตัวเองมันใช้ได้ซะที่ไหน
ด้วยความที่แพทเป็นคนไม่ยอมคนอยู่แล้ว ทำให้มือของเธอค่อนข้างไวกว่าความคิด มือบางยกขึ้นหยุมหัวร่างสูงที่กำลังจะเดินออกไป กล้าดียังไงมาแย่งของอีแพทที่อุตส่าห์ดิวมานับชั่วโมง
“นังชะนีกล้าหยุมหัวฉันเหรอ”
“เอ่อ! กล้า มากกว่าหยุมหัวก็กล้าค่ะ”
เพี๊ยะ!
นั่นไง ช็อตเมื่อกี้หลายคนในคลับคงตกใจและงงไปตามๆ กัน รวมถึงเพื่อนของเธอที่วิ่งกรูเข้ามาอย่างไว
“อีแพทใจเย็น” มะม่วงพยายามดึงมือแพทออกแต่กลับไม่เป็นผล ความโกรธทำให้เธอกำผมในมือแน่นกว่าเดิม
“ปล่อยฉันนะนังบ้า” เสียงแหลมแผดออกมาจากปากของเจสซี่ เกิดมาไม่เคยต้องตบตีแย่งผู้กับใคร นี่ถ้าไม่ใช่เดิมพันโง่ๆ ของไอ้พวกเพื่อน มีเหรอเจสซี่จะกล้าเสี่ยงกับผู้ที่กำลังคุยกับคนอื่น
“ปล่อยก็โง่สิคะ ไหนเมื่อกี้ยังทำเก่ง กล้าดียังไงมาแย่งผู้อีแพท มือตบเหรียญทอง” ใช่ฟังไม่ผิดแพทเป็นมือตบเหรียญทอง แต่ไม่ใช้ตบตีแย่งผู้ชายกันเหมือนตอนนี้นะ ตบวอลเลย์บอลต่างหาก
“ห๊ะ!” เจสซีเอี้ยวหน้าขึ้นมองเล็กน้อย ใบหน้าสวยของเธอพอมองใกล้ๆ แล้วมันสะกดสายตาคนมองสุดๆ โครงหน้าที่ได้รูป ดวงตาใสแจ๋ว จมูกโด่งได้รูปไหนจะปากอมชมพูน่าจูบนั้นอีก
“มองอะไร นี่แอบมองนมคนอื่นเหรอ”
“จะบ้ารึไง” ยอมรับเลยว่าตอนแรกเจสซี่ไม่ได้มองอกตูมๆ นั่นเลยสักนิด แต่พอเธอพูดขึ้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะมองตาม
“อยากซบอกนุ่มๆ แล้วมาแย่งผู้ชายของฉันทำไมย่ะ” แพทเปลี่ยนจากหยุมหัวเป็นดึงรั้งใบหน้าของอีกฝ่ายให้จมลงไปที่อกอวบอิ่มนุ่มนิ่มของเธอ
“อร้ายย” เสียงกรีดร้องอู้อี้ในลำคอของเจสซี่ดังขึ้น เขาส่ายหน้าไปมาเพื่อผละออก โดยไม่ได้ตั้งใจแต่กลับได้ยินเสียงครางเบาๆ ดังเล็ดลอดเข้ามาในหู
อย่าบอกนะว่ายัยบ้านี่เคลิ้มที่เขาทำเหมือนไซ้อกอวบๆ ของเธออยู่ ว่าแต่ทำไมมันทั้งนุ่มทั้งหอมแบบนี้ว่ะ อยากนอนซบ นอนฟัดทั้งวันทั้งคืน
เดี๋ยว!สติอีเจสซี่มึงมาเพื่อแย่งผู้ไม่ใช่มาซบอกชะนีนมโต
“เป็นไงนมฉันดีมั้ย”
“ขยะแขยง ล้างนมบ้างเถอะย่ะ”
“ปากดีแบบนี้น่าจับยัดให้ตายคานมสักที”
“เก็บนมเปรี้ยวๆ ไว้หาผู้ใหม่เถอะ แพ้แล้วอย่ามาพาล”
“อ้าว อีเจ๊ แย่งผู้คนอื่นแล้วยังจะมาปากดีใส่อีก”
“ไปเถอะค่ะน้องสุดหล่อ ชะนีเกรดต่ำอย่าไปกินเลย” เจสซี่ควงแขนหนุ่มหล่อ สะบัดหน้าใส่แพทที่ยืนอยู่โกรธหน้าตึงอยู่ ก่อนที่เข้าจะหันกลับมายิ้มเยาะเย้ยซบลงที่ไหล่กว้างของรุ่นน้องอย่างผู้ชนะ
“นึกถึงเรื่องเมื่อคืนแล้วกูโคตรจะเคืองเถอะ”
“ก็จริงอย่างที่มึงว่าอีแพท กูยังเคืองแทน จีบเป็นชั่วโมงหวังให้เด็กมันเปิดซิง แต่โดนคนหล่อหน้าสวยปาดหน้าไปเฉย”
“รีบไปส่งเอกสารให้อาจารย์เถอะ” แพทเอ่ยบอกอย่างเซ็งๆ เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์เมื่อคืนยอมรับว่าตัวเองใจกล้าบ้าบิ่นพอสมควร พอตื่นมาเช้าเธอก็ได้สติแต่ถึงยังไงก็เคืองอยู่ดี
ตอนนี้แพทกับมะม่วงอยู่คณะวิศวะในมือถือเอกสารจำนวนหนึ่งที่อาจารย์คณะเธอวานให้เอามาให้อาจารย์คณะวิศวะอีกที ด้วยความที่เป็นเด็กเรียนบวกกับทักษะการพูดเก่ง ทำให้เธอกับมะม่วงถูกไหว้วานบ่อยๆ บางครั้งก็อาสาทำให้เองเพราะอยากช่วยงานอาจารย์
เมื่อคืนว่าซวยแล้ววันนี้ดันซวยซ้ำ มาเจอคู่อริที่แย่งผู้ชายตัดหน้า ก็ยอมรับแหละว่าอีกฝ่ายทั้งสวยและทั้งหล่อในคนเดียวกัน แต่เธอรอมาจนถึงอายุครบยี่สิบ เล็งผู้มานับสิบตั้งแต่เข้าปีหนึ่งและเมื่อวานก็วันเกิดเธอที่พร้อมจะเปิดซิงพอดี แต่กลับโดนแย่งตัดหน้าไปเฉยคิดแล้วก็ท้อ เกิดมาสวยไม่ได้หมายความว่าจะไม่นกนะจ๊ะ ดูอีแพทเป็นตัวอย่าง
“อยู่คณะนี่เหรอ”
“เปล่าค่ะ” เธอก็คิดว่าจะหนีพ้นแล้วแท้ๆ ดันต้องมาอยู่ในลิฟต์กันสองต่อสองอีก
แพทแยกไปส่งเอกสารคนละตึกกับมะม่วงระหว่างที่เธอกำลังกดลิฟต์ขึ้นไปชั้นห้าของตึก ประตูลิฟต์ที่กำลังปิดก็เปิดออกอีกครั้ง ปรากฏร่างคู่อริของเธอเมื่อคืนที่มีเรื่องกันไปหมาดๆ
“แล้วมาทำอะไร อย่าบอกว่ามาหาฉัน”
“หลงตัวเองค่ะ”
“อยู่ปีไหน คณะอะไร”
“ปีสองคณะบริหารค่ะ” แล้วทำไมเธอต้องมายืนตอบคำถามของเขาด้วย บ้าบอนะแพทสติค่ะสาว คิดได้เช่นนั้นแพทก็เงียบลงจนกระทั่งประตูลิฟต์เปิดออก
“ตามมาทำไมคะ”
“ฉันกำลังจะเดินไปห้องเรียน แล้วเธอล่ะจะไปไหนไม่ทราบ”
“เอาเอกสารมาส่งให้อาจารย์ แล้วก็อย่าสำคัญตัวว่าคนอื่นเขาตามด้วย”
“ตอนแรกก็ไม่ได้คิด แต่เธอพูด ฉันก็แอบคิดนะเนี่ยหน้าตาฉันก็ดีซะด้วยสิ”
“เหอะ! ก็ดีค่ะ แต่ไม่ใช้สเปค”
“เธอก็ไม่ใช่สเปคฉันเหมือนกันแหละยัยลูกหมา”
“ถ้าฉันเป็นสเปคนายสิแปลก ชอบผู้ชายไม่ใช่เหรอ เป็นไงแย่งของคนอื่นไปมันดีไหม”
“ก็ดี รุ่นน้องคนนั้นโคตรใหญ่เลย”
“ชิ! ขี้อวด”
“แต่ของฉันใหญ่กว่า”
“อ…อะไรใหญ่กว่า” ไม่รู้หรอกว่าอะไรใหญ่แต่ตอนนี้สายตาของเธอก้มลงมองเป้ากางเกงยีนแน่นของเขาแล้ว
“หึ! เก็บอาการหน่อยนังหมาน้อย อยากกินฉันเธอแซ่บได้เท่าผู้ชายของฉันรึเปล่า”
“แค่มองว่านายพูดจริงหรือแค่อวดอ้างก็เท่านั้น ใครเขาอยากกินกัน ไปแอบแซ่บกับผู้ชายที่แย่งคนอื่นไปต่อเถอะค่ะ”
แพทสะบัดผมยาวสลวยแล้วเดินออกไป เมื่อกี้เธอหลงเคลิ้มไปกับหน้าตาและรูปร่างอันดีงามของเขา รวมไปถึงส่วนใจกลางลำตัวที่มันนูนขึ้นมาอย่างชัดเจน โดยรวมก็ถือว่าดีเลยถ้าได้เปิดซิงกับเขาก็คงจะดี
เอ๊ย! บ้าไปแล้วอีแพท เขาเพิ่งแย่งผู้เธอไปนะ จะไปอยากได้หมอนั่นมาเปิดซิงทำเพื่อ...สติฉันคงไปหมดแล้ว
แพทตบตีกับตัวเองอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินไปส่งเอกสารให้อาจารย์ตามที่ได้รับมอบหมาย พอลงมาถึงด้านล่างดวงตากลมหรี่มองไปยังข้างตึก ร่างสูงที่ดูคุ้นๆ ทำให้เธอชะเง้อคอมองด้วยความสงสัย แต่ก่อนที่เธอจะได้หลบไปทางอื่นเจ้าของร่างสูงนั่นก็หันกลับมาพอดี
อ่อ…ก็ว่าทำไมคุ้นๆ อริแย่งผู้ของอีแพทนี่เอง
“มองอะไรไม่ทราบ กำลังเล็งผู้ของฉันอยู่เหรอย่ะ”
“ขอไม่กินซ้ำรอยแล้วกันค่ะ” แพทกรอกตามองบน ขอไม่พูดว่านี่คือพรหมลิขิตของเธอกับเขา แต่คงเป็นเจ้ากรรมนายเวรที่ฆ่ากันตายมาแต่ชาติปางก่อนมากกว่า
“เดี๋ยว!”
“อะไรอีกค่ะ”
“ฉันว่าฉันเป็นรุ่นพี่เธอนะ”
“ห๊ะ!”
“เธอบอกว่าตัวเองอยู่ปีสอง ส่วนฉันอยู่ปีสาม”
“ห่างกันแค่ปีเดียวไม่นับเป็นพี่เนอะ หรือพี่จะนับเป็นผัว…หนูก็ไม่ถือ” แพทเอ่ยทีเล่นทีจริง เธอหมั่นไล้คนมั่นหน้าตรงหน้าเป็นที่สุด
“มั่นหน้าว่าตัวเองสวยมากมั้ง อย่างฉันไม่เอาชะนีอย่างเธอทำเมียหรอกย่ะ” คำพูดที่ดูรุนแรง พอบวกจริตของอีกฝ่ายเข้าไปแล้วมันกลับดูน่ารัก น่ามองอย่างประหลาด
“แต่…หนูชักอยากได้พี่ทำผัวซะแล้วสิ” นั่นไง! แพทเป็นคนที่ใช้ทุกส่วนของร่างกายได้ไว ยกเว้นสมองที่เธอมักจะมาคิดได้ทีหลังทุกทีว่าไม่ควรทำหรือไม่ควรพูดแบบนั้นออกไป
“มาเป็นผัวให้ฉันสิแล้วฉันจะยอมเอาเธอ”
“เหอะ! ตัวเองมีไอ้นั่นแท้ๆ จะให้คนอื่นเขาเป็นผัวได้ไงก่อนค่ะ”
“พอดีฉันอยากมีผัวไม่ได้อยากมีเมีย เก็บเศษหัวใจที่แตกร้าวเพราะโดนฉันปฏิเสธไปซะ เหม็นขี้หน้าชะนีโดนแย่งผู้”
“ไอ้หน้าสวยเอ๊ย เอ่อ…ฝากไว้ก่อนเถอะ” แพทตะโกนเสียงดังแต่ประโยคท้ายลดเสียงลงเพราะสายตาคมที่หันหลังกลับมาตวัดมองเธอ มันก็น่ากลัวอยู่นะสายตาคู่นั้น
- Writer
