ตอนที่3 อาชีพครู? NC+

2686 Words

“อ้าวแก! จะมาทำไมไม่บอกก่อนวะ” “บังเอิญผ่านมาแถวนี้อะก็เลยแวะมา” “มาแอบขออะไรพี่ชายฉันรึเปล่า” “บ้า...! บังเอิญผ่านมาจริงๆ” บ้านหลังใหญ่ค่อนข้างเงียบสงบเพราะอยู่ห่างจากสิ่งวุ่นวาย ไม่มีเพื่อนบ้าน ไม่มีร้านอาหาร ร้านสะดวกซื้อที่เปิดยี่สิบสี่ชั่วโมงก็ยังไม่มีด้วยซ้ำไป แต่น้ำรินก็ยังยืนยันว่าเธอมาบ้านมิรินด้าด้วยความบังเอิญจริงๆ “แล้วนี้ไม่มีใครอยู่เหรอ” “แม่บ้านบอกว่าคุณหลุยส์ยังไม่กลับ คุณแซมมี่ก็ยัง” “วันนี้พี่สะใภ้ฉันต้องพาหลานไปเรียนว่ายน้ำแล้วคงพาไปกินมื้อเย็นที่บ้านคุณตาคุณยายของเขากว่าจะกลับก็คงค่ำๆ มีเวลาให้แกอ้อนพี่ชายฉันพอดี” “มิรินด้า ไอ้บ้า! ฉันมาอ้อนอะไรล่ะบอกว่าบังเอิญจริงๆ เว้ย” หลุยส์ อังเดร พี่ชายของมิรินด้า อังเดร หนุ่มใหญ่วัยสี่สิบห้าปีเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนอนุบาลหมีขั้วโลกเหนือ “ปกติแกอยากมาซะที่ไหนถ้าแกไม่มีธุระ” มิรินด้ารู้ทัน เธอเป็นคนแนะนำน้ำรินให้มาสมัครเป็นคุณครูที่โรงเรียนนี้เองและฝากฝังกับพี่ชายให้รับน้ำรินเข้าทำงาน “รู้ทัน” น้ำรินไม่ปฏิเสธ เพราะบ้านของมิรินด้าต้องเข้าซอยลึกไม่มีรถสาธารณะผ่าน ร้านค้าร้านอาหารก็ไม่มี ถ้าไม่มีธุระสำคัญจริงๆ แล้วจะดั้นด้นมาทำอะไร “พี่ชายฉันกลับมาล่ะ พี่หลุยส์! ไอ้รินมันจะมาอ้อนขออะไรพี่เหรอ” มิรินด้าเอ่ยบอกทักพี่ชายและแกล้งยียวนเพื่อนสนิทเล่น “ก็เพื่อนเราน่ะสิ ไปด่าผู้ปกครองนักเรียนว่าปัญญาอ่อน” “อ้าว...ทำไมแกทำงั้นวะ” มิรินด้ามองหน้า ปกติแก๊งเราสามคนจะพูดคุยกันตลอดเวลา ไม่ว่าปัญหาจะเล็กหรือใหญ่หรือไร้สาระแค่ไหนก็จะเล่าสู่กันฟังแต่เรื่องนี้ทำไมน้ำรินไม่เห็นพูดอะไรเลย “เดี๋ยวฉันค่อยเล่าให้ฟังนะ” น้ำรินตัดบทกับมิรินด้า เธอมาเพราะต้องมาเคลียร์ธุระเรื่องงานกับผอ.หลุยส์ อังเดร “เชิญครับ” ผอ.โรงเรียนอนุบาลหมีขั้วโลกผายมือให้คุณครูน้ำรินเข้าไปยังห้องทำงาน เรื่องงานก็ไปคุยกันที่นั่น เสร็จธุระแล้วถ้าอยากขึ้นไปหามิรินด้าต่อก็ตามใจ แกร๊ก! “ผอ.ขา...” “นั่งลง” “ค่ะ...” น้ำรินคว่ำปากอย่างไม่พอใจก่อนจะยอมนั่งลงกับพื้นตามคำสั่งของผอ.หลุยส์ เขาชอบเล่นบทให้เธอต้อยต่ำราวกับฝุ่นใต้ตีนอะไรประมาณนั้น เป็นเจ้านายผู้กดขี่ทาส น้ำรินรับบทนางทาสที่โดนผอ.ร่างยักษ์ทั้งกดทั้งขี่มาหลายรอบ...แล้วเธอก็ชอบเสียด้วย “คุณมีเวลาสองชั่วโมงในการทำให้ผมไม่สั่งพักงานคุณ” “ให้รินทำตั้งสองชั่วโมงเลยเหรอ” “ช่วยไม่ได้! คุณไม่ยอมทำให้ผมเสร็จตั้งแต่ที่โรงเรียนเอง” “ก็ตอนนั้นมัน...” ตอนที่ผอ.เรียกให้เข้าพบตอนนั้นมันไม่เหมาะนี้หน่า น้ำรินกลัวเสื้อผ้ายับก็เลยบำเรอผอ.หลุยส์ด้วยปาก แต่ในสถานที่และสถานการณ์แบบนั้นมันไม่เหมาะเท่าไร เขาอยากให้เธอกลืนแต่เธอต้องการคาย น้ำรินก็เลยทำได้ครึ่งๆ กลางๆ จนผอ.ชายค้างเติ่ง “จะกลับตอนนี้ก็ได้นะ แล้วก็พักงานไปสักสองอาทิตย์” “แต่ผอ.ค่ะ” “จะทำหรือไม่ทำ” “ทำค่ะ รินยอมก็ได้” “ก็ได้?” คำนี้ฟังดูคล้ายเธอถูกบังคับให้จำยอม ซึ่งคนแบบหลุยส์ อังเดร ไม่เคยต้องบังคับใครทั้งนั้นแล้วก็ไม่ชอบด้วยถ้ารู้แบบนี้ “รินยอมแล้วค่ะ ยอมด้วยความสมัครใจ” “ดีมาก” หลุยส์วางมือใหญ่โตลงบนศีรษะทุย น้ำรินเป็นหญิงสาวอายุน้อย หน้าตาจิ้มลิ้มและเครื่องเพศของเธอก็ยังผ่านการใช้งานไม่มาก ด้วยรวมแล้วถือว่าเป็นของดีที่ยังไม่น่าเบื่อที่เขายังไม่เขี่ยทิ้ง มือน้อยแกะหัวเข็มขัดหนังสีเข้มออกอย่างเบามือ ปลดตะขอแล้วรูดซิปลงเชื่องช้า ช้อนตามองคนโตกว่าด้วยสายตาท้าทายผสมยั่วเย้า ผอ.หลุยส์ อังเดรเป็นคนร่างใหญ่ตามมาตรฐานชายชาวยุโรป ผมสีน้ำตาลเข้ม นัยน์ตาสีเทาอ่อน จมูกเอ่ย ปากเอ่ยลงตัวกันอย่างดี และเครื่องเพศก็ใหญ่เบ้อเริ่ม เมื่อเทียบกับสาวเอเชียอย่างน้ำรินแล้วถือว่าห่างกันหลายนิ้ว แผล็บ! “อ้าส์...” เจ้าของเจ้าโลกร้องคราง หญิงสาวคุกเข่าใช้ปากกับส่วนนั้นของเขาอย่างเอาใจเพื่อให้ได้สิ่งที่เธอต้องการ น้ำรินบริการผอ.หลุยส์เป็นอย่างดีทีเดียว “คราวนี้คุณต้องกลืนมันนะ” “ไม่กลืนไม่ได้เหรอคะ” น้ำรินไม่ชอบน้ำกามข้นๆ คาวๆ นัก เวลาที่มันเลอะบนเนื้อตัวก็รู้สึกเหนียวเหนอะหนะ พอปล่อยจนแห้งก็ตกสะเก็ดแข็งๆ ลอกๆ “คนอื่นเขาไม่ปฏิเสธนะ เขายินดีกันทั้งนั้น” หลุยส์ อังเดรไม่ได้พูดเท็จ สาวน้อยสาวใหญ่มองเขาตาเป็นมัน ใครๆ ก็อยากเข้าหาเขาทั้งนั้น ผู้ชายแบบเขารู้ดี “หมายถึงครูพายน่ะเหรอ” น้ำรินรู้ เธอแอบเห็นครูพายทำลับๆ ล่อๆ ที่ห้องทำงานของผอ. ถ้าเธอเข้าหาเขาได้ ก็ไม่แปลกที่คุณครูคนอื่นจะเข้าหาผอ.บ้าง “อาจใช่หรือไม่ใช่ก็ได้” “ทำไมรินต้องทำตามคนด้วยล่ะคะ ในเมื่อรินเองก็มีของดีอยู่กับตัวอยู่แล้ว แล้วรินก็ไม่ชอบซ้ำทางใครด้วยนะคะ” จากนั้นปากของน้ำรินก็ไม่ว่างเจรจาอีก เธอใช้มันปรนเปรอผอ.หลุยส์จนเขายืนแทบไม่ติดพื้น ทั้งดูด ทั้งอม ทั้งเลียจนเกิดเสียงดังจ๊วบจ๊าบ มือบางก็สาวชักเร็วๆ สลับช้า เธอเรียนรู้จากผู้ชายตรงหน้านี้แหละ เขาชอบแบบไหนก็สอนให้เธอทำแล้วเธอก็พัฒนาฝีมือฝีปากให้เก่งกาจขึ้นเรื่อยๆ “อืม...จะดูดให้ครบสองชั่วโมงเลยรึไงริน” ผอ.หลุยส์เสียวจนเริ่มหงุดหงิด มันแข็งค้างมาจากที่โรงเรียนตั้งแต่ตอนบ่าย เขารู้สึกไม่สบายตัวเลยอยากปลดปล่อยมันเหลือเกิน ในเมื่อเธอไม่ยอมกลืนงั้นเรามาทำอย่างอื่นกันดีไหม “โมโหทำไมคะ มีเวลาตั้งสองชั่วโมง” “รีบถอดกางเกงในออกซะ ผมอยากใส่มันเข้าไปแล้ว” “ใจร้อนจริงๆ เชียว” น้ำรินแกล้งถอดกระโปรงทรงสุภาพออกช้าๆ ภายใต้เสื้อเชิ้ตสีครีมและกระโปรงยาวคุมเข่าสีเดียวกันคือชุดชั้นในลายลูกไม้สุดเซ็กซี่ น้ำรินไม่ได้ใส่แบบนี้ไปโรงเรียนทุกวันหรอก แต่ตั้งใจไปซื้อใหม่แล้วเปลี่ยนก่อนมาที่นี่ อย่างทำให้คนเห็นแทบคลั่งตายกับเรื่องสุดเซอร์ไพรส์ “ยั่วเก่งนักนะ” “ก็อยากให้ผอ.ประทับใจ” “ถ้าอยากให้ผมประทับใจก็ต้องยอมให้ผมแตกในซะก่อน” “ไม่กลัวรินจะปล่อยให้ตัวเองท้องเหรอคะ” “คุณเป็นคนฉลาด คนฉลาดเขาไม่ทำแบบนั้นกันหรอก” “ชิ! รู้ทันอีกแล้ว” ถูกต้องแล้ว น้ำรินไม่ปล่อยให้ตัวเองท้องกับสามีของคนอื่นหรอก เธอแค่หาความสนุกกับผู้ชายในสเปกก็เท่านั้น และเขาก็ให้ในสิ่งที่เธอต้องการทั้งความสุขและด้านอาชีพการงาน น้ำรินจะทำลายโอกาสดีๆ แบบนี้ของตัวเองทำไม “ยั่วเก่งแบบนี้ผมไม่ไหวแล้ว” “รินอุตส่าห์เลือกชุดสวยๆ มาใส่ให้ผอ.ดู นี้ใจคอจะไม่หยุดดูสักนิดเลยเหรอคะ” ร่างเล็กถูกอุ้มวางบนโซฟาหนังสีน้ำตาลเข้ม ผอ.หลุยส์ยกข้อเท้าของคุณครูรินขึ้นพาดบ่า จับหัวกลมมนจดจ่อปากทางกระสันเสียว จุ่มหัวเห็ดเข้าไปเพียงเล็กน้อยแล้วถอนออก ร่องเล็กขับน้ำเชื่อมแฉะเยิ้มบอกใบ้ว่าพร้อมให้สอดใส่แล้ว “ก็ใส่ไว้สิครับ ผมจะดูไปด้วย เย..ไปด้วย” “แน่ใจนะคะว่าจะได้ดูไปด้วย” “แหวกกางเกงในออกหน่อย ผมอยากยัดค..เข้าไปแล้ว” “ซี๊ด...” น้ำรินใช้นิ้วเกี่ยวเป้ากางเกงในตัวน้อยนิดออก รูเสียวของเธอขับน้ำเชื่อมออกมารอแล้วตั้งแต่ดูดค...ให้เขา นานๆ ทีเธอและผอ.จะได้มีเวลามาทำอะไรสนุกๆ ด้วยกัน เพราะยังอยากที่จะเก็บความสุขของเราเอาไว้เป็นความลับระหว่างกันแค่สองคน “ไปให้ใครเย..มารึเปล่า...หืมมม” “มันหลวมเหรอคะ” “ถ้าไปโดนที่มันใหญ่กว่าเก้านิ้วก็คงหลวม” หลุยส์ อังเดรเป็นหนุ่มสัญชาติไทยอิตาลี เครื่องเพศของเขามีความยาวขนาดเก้านิ้วเชียวนะ ผู้ชายเอเชียน้อยคนที่จะยาวได้เท่ากับเขา “รินโดนของใหญ่แบบนี้มาตลอดจะไปเอากับใครได้” น้ำรินครวญคราง นี้แหละความสุขที่ไม่สามารถวิ่งหาได้จากที่อื่น นี้แหละคือเหตุผลที่เธอยังเก็บไว้ความสัมพันธ์นี้ไว้เป็นเรื่องลับๆ ระหว่างเธอกับผอ. “ผมจะพยายามไม่ปล่อยให้คุณเหงาบ่อยๆ นะน้ำริน” หลุยส์แทงตรงๆ ย้ำๆ ณ จุดเดิมจนเริ่มแรงขึ้น เขาจับข้อเท้าทั้งสองข้างของน้ำรินแยกออกจากกันกว้างๆ มองสาวร่างเล็กร้องครวญครางบนโซฟา ชุดชั้นในลายลูกไม้สีขาวทำให้เธอดูไร้เดียงสาและน่าหลงใหล รูเสียวของน้ำรินตอดรับการกระแทกของเขาอย่างรุนแรงและบ้าคลั่งไม่ต่างกัน หลุยส์มองกลีบอวบๆ เริ่มแดงจากการถูกกระแทกแรงๆ ซ้ำๆ เป็นภาพที่คนกระทำไม่อาจละสายตาได้เลย “ผอ.ขา...รินจะแตกแล้ว” ฝ่ายถูกกระแทกร้องลั่น น้ำรินไม่กลัวที่จะกรีดร้องครางเสียงดังๆ เพราะห้องทำงานแห่งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอและผอ.เอากันในห้องนี้ ผอ.หลุยส์บอกว่ากำแพงบุโฟมกันเสียงอย่างดี ไม่ว่าจะกรีดร้องดังแค่ไหนก็รับรองได้ว่าไม่มีใครได้ยินแน่นอน “ผมจะแตกข้างในนะ” “ซี๊ด...แตกเลยค่ะ ขออย่างเดียว อย่าหยุดเย..” “มันดูดแน่นกันซะขนาดนี้ใครหยุดก็บ้าแล้ว” “ซี๊ดด...! กระแทกแรงๆ อีกผอ.ขา กระแทกเข้ามา รินอยากได้น้ำ” “รับไปให้หมดเลยนะน้ำริน น้ำเ****นของผม! ช่วยดูดมันไว้ทั้งหมดเลย” “อร๊าย...แตก ตะแตกแล้ววว” สาวน้อยบนโซฟาเกร็งกระตุก ถูกดุ้นยาวเก้านิ้วกระแทกรูเสียวย้ำๆ จนตาลอย เขาปล่อยของเหลวข้นร้อนใส่ร่องเนื้ออ่อนของเธอแล้ว หัวมันดิ้นกระตุกตอนฉีดน้ำกามสองสามครั้งภายในกายของเธอ ก็เลยยิ่งตอดรัดมันไว้แน่นๆ “อ้าส์...ดูมันสิ ตะกละเหมือนกันนะ” หลุยส์มองร่องเนื้ออ่อนที่มันกินเอ็นเก้านิ้วของเขามิดด้าม ดูดรัดแน่นหวงแหนไม่ยอมปล่อยแม้มันจะพ่นน้ำออกไปหมดแล้ว “อย่าเพิ่งเอาออกได้มั้ยค่ะผอ. รินชอบค...ผอ. ทั้งยาว ทั้งแข็ง แทงเข้ามาทีไรรินเสียวไปทั่วท้องน้อย” น้ำรินกอดเอวสอบเจ้าของเอ็นเก้านิ้วไว้ เธอหลงใหลยามที่เขาตอกแทงกระแทกแรงๆ เข้ามา บริเวณท้องน้อยของหญิงสาวจะเห็นชัดว่ามีอะไรเคลื่อนไหวอยู่ในนั้น เอ็นเก้านิ้วทั้งใหญ่ทั้งยาวเป็นบ้า อิจฉาคุณแซมมี่ที่มีของดีๆ แบบนี้เป็นของตัวเอง เวลาเ****นจะเย...ตอนไหนก็ได้เย... แต่เธอสิ! ต้องรอวันที่ไม่มีใครอยู่บ้าน “อดอยากนักเหรอ” “ใช่สิค่ะ รินยังไม่มีผัวเป็นของตัวเองนี้หน่า ถึงได้มาอาศัยผัวคุณแซมมี่อยู่นี่ไง” หญิงสาวเริ่มร่อนเอวส่ายสะโพกใส่ น้ำรินใช้กลีบอวบๆ ของตัวเองรูดเอ็นเก้านิ้วขึ้นและลง เข้าและออกช้าๆ คนนอนหงายบนโซฟาขยับตัวใส่คนที่ยืนอยู่เพราะผอ.หลุยส์เอาแต่ยืนนิ่งหลังแตกใส่ข้างในของเธอแล้ว “แล้วเวลาปกติที่คุณน้ำรินเงี่ยน คุณทำยังไง” ภาพน้ำรินนอนเด้าเอวสวบเอ็นเก้านิ้วเป็นภาพงดงามราวกับศิลปะจากจิตรกรชั้นดี แล้วหลุยส์ อังเดรก็รู้สึกหวงแหนสาวน้อยคนนี้ขึ้นมาทั้งที่ไม่รู้สึกมาก่อนจินตนาการไปมั่วๆ ว่าหากวันหนึ่งเธอทำแบบนี้กับชายอื่นเขาคงฉุนไม่ใช่เล่นๆ เลยนะ “รินก็...ซี๊ดด” ร่องกลางจอมตะกละมันเอาแต่ตอดรัดดุ้นเนื้ออย่างบ้าคลั่ง แต่ก็ปล่อยมันเถอะนะ นานๆ ทีมันจะได้กินของดีของอร่อยจากเมืองนอกเมืองนา ปล่อยให้จิมิของตัวเองดูดกลืนเอ็นเก้านิ้วไปอย่างแผ่วเบาเชื่องช้า ยกหน้าที่กระแทกแรงๆ ให้เจ้าของเอ็นเป็นคนทำ “ก็อะไร พูดมา” หลุยส์ อังเดรกอดรวบเอวบางๆ ไว้ ร่างของน้ำรินกึ่งลอยกึ่งนอนบนโซฟา เพราะหัวเธอยังมีพื้นหนังรองรับตั้งทว่าตั้งแต่เอวขึ้นไปถูกแขนท่อนโอบรัด สองขาขาวๆ จึงตวัดเกี่ยวลำคอผอ.โรงเรียนอนุบาลกันตัวเองตกไว้ด้วย “อื้มมม! ผอ.ค่ะปล่อยรินก่อน” “ไม่ปล่อย บอกมาว่าเวลาคุณเงี่ยน คุณไปเอากับใคร” จู่ๆ เขาก็รู้สึกหวงน้ำรินถึงมาทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาเป็นคนบอกกฏให้หญิงสาวปฏิบัติตาม ห้ามหึง ห้ามหวง ห้ามตาม ห้ามแสดงสถานะ ห้ามบอกใครทั้งนั้นแม้แต่มิรินด้าน้องสาวก็ด้วย “รินจะไปเอากับใคร รินมีแค่ผอ.คนเดียว” “เอาเก่งขนาดนี้เนี้ยนะ” แม้ว่าสองแขนจะกอดเอวน้ำรินไว้อยู่แต่เธอก็ยังทั้งตอดทั้งเม้ม ใช้เครื่องเพศได้เก่งจริงๆ ไม่บอกก็รู้ว่าประสบการณ์แน่นมาก “ทำแบบไหนเสียวรินก็ทำแบบนั้นก็เท่านั้นเอง อย่างแบบเนี้ยๆ ผอ.ชอบใช่มั้ยคะ รินก็ชอบก็เลยขมิบแน่นๆ ไง” หลุยส์ อังเดรพ่ายแพ้แก่ลีลาหญิงสาว เขาคลายแรงรัดเอวบางๆ ออกเล็กน้อยให้น้ำรินสามารถขยับตัวบ้าง “อู้ยยย...มันยาวจัง เอามันมากเลย ผอ.ขา รินชอบ” น้ำรินเด้าเอวสวบเจ้าเอ็นเก้านิ้วถี่ยิบ ไม่ได้มีโอกาสได้เอากับเขาบ่อยๆ เมื่อมีเวลาก็ใช้มันให้คุ้ม “อยากขึ้นมั้ย” “อยากสิค่ะ ผอ.นอนให้รินขย่มหน่อยนะคะ รินเสี้ยนจะตายอยู่แล้ว” กลายเป็นว่าเวลาสองชั่วโมงคงน้อยเกินไปสำหรับน้ำริน เธอขึ้นคร่อมขย่มเอ็นผอ.หลุยส์ครั้งแล้วครั้งเล่า คราบน้ำคาวๆ ทั้งข้นทั้งเหนียวออกจากเอ็นเก้านิ้วไม่รู้ตั้งกี่รอบจนกระทั่งลูกเมียเขากลับมา “ไม่อยู่ทานข้าวด้วยกันเหรอคะครูน้ำริน” แซมมี่เอ่ยชวนเมื่อเห็นว่าคุณครูอนุบาลที่โรงเรียนหมีขั้วโลกกำลังจะกลับ “ไม่รบกวนดีกว่าค่ะ รินขอตัวกลับก่อนดีกว่า” หมับ! “ทำไมถึงได้รีบร้อนนักล่ะคะ” แซมมี่คว้าแขนของน้ำรินไว้ ออกแรงบีบหน่อยๆ เพราะเธอไม่ชอบใจนักเวลาที่ใครปฏิเสธน้ำใจจากเธอ “วันนี้รินเหนื่อยมากเลยค่ะคุณแซมมี่” “เหนื่อยเพราะสามีในนามของฉันรึเปล่าคะ” แซมมี่จ้องเข้าไปในตาคู่สวยของน้ำรินก่อนจะมอบรอยยิ้มร้ายกาจให้อีกครั้ง “ใช่ค่ะ” น้ำรินส่งมอบรอยยิ้มชนิดเดียวกันให้แล้วตอบกลับ มีแค่พวกเราสองคนเท่านั้นแหละที่รู้เรื่องลับๆ แบบนี้ “ทำได้ดี เดี๋ยวฉันโอนเงินค่าเหนื่อยให้นะคะ” “ยินดีค่ะ ขอบคุณที่เรียกใช้บริการนะคะคุณแซมมี่” ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของผอ.หลุยส์ อังเดรปล่อยแขนน้ำรินเป็นอิสระ คนเด็กกว่ายกมือไหว้เป็นการบอกลา สบายตัวแถมยังได้เงินค่าจ้างหลักหมื่นอีกต่างหาก ถ้าถูกเรียกใช้งานบ่อยกว่านี้อีกหน่อยนะ น้ำรินคงมีชีวิตที่สุขและสบายกว่าการเป็นครูอนุบาลแน่นอน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more