ก็แค่เมีย(เก่า)

คุ้นหน้าคุ้นตา

ฮันเตอร์...

ห้องน้ำชาย...

พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ

"อ๊าาา อ๊ะ อ๊ะ พะ พี่เตอร์ขาแรงอีกค่ะ อ๊าา อ๊ะ อ๊ะ"

พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ

"แบบนั้นค่ะ อ๊าาา เสียว เกล เสียวจังคะพี่เตอร์ พี่เตอร์เสียวมั้ยคะพี่เตอร์ขาาา" มิเกลเด็กปีสองที่ผมพามาจัดกิจกรรมแบบตัวต่อตัวในห้องน้ำหันมาถามผมเสียงกระเส่าในขณะที่ผมกำลังกระแทกตัวตนเข้าไปในร่องของเธอจากทางด้านหลัง ผมซอยไม่ยั้งกระแทกไม่หยุดจนในที่สุดก็ถึงจุดหมายปลายทาง หลังจากปลดปล่อยความต้องการของตัวผมเองออกมาจนหมดลำกล้องผมก็รีบถอนตัวตนออกมาจากร่องรักของมิเกลทันทีแล้วดึงเครื่องป้องกันทิ้งลงถังขยะข้างๆ ก่อนจะจัดการเก็บอาวุธของตัวเองที่เริ่มอ่อนตัวลงเข้าไปในกางเกงยีนส์แล้วรูดซิปก่อนจะกันไปตอบคำถามของเธอที่ถามผมก่อนหน้านี้ว่าเสียวไหม

"พี่ก็เสียวครับ...แต่เสียวไม่สุดเพราะของน้องไม่ค่อยฟิตเท่าไหร่"

"พะ พี่เตอร์..."

" ขอโทษนะที่พี่ต้องพูดตรงๆ แต่น้องเอาไม่มันส์พี่คงเอาแค่ครั้งเดียวคงไม่สานสัมพันธ์ต่อ โชคดีนะครับส่วนเงินเดี๋ยวพี่โอนให้"

ผมยิ้มให้เกลก่อนจะเปิดประตูห้องน้ำแล้วเดินออกมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นโดยไม่สนใจว่าอีกคนด้านในจะรู้สึกยังไงกับคำพูดของผมเพราะสำหรับผมแล้วผู้หญิงที่ผมเข้าหาหรือเข้าหาผมก็เป็นได้แค่ที่ระบายเท่านั้น แต่ถ้าเอามันส์ลีลาดีก็มีสิทธิ์ไปต่อ แต่ถ้าเอาไม่มันส์แบบเมื่อกี้ก็แค่ครั้งเดียวจบ แต่ผมก็ไม่ได้เอาใครฟรีๆ หรอกนะเอาเสร็จผมก็จ่ายค่าเสียเวลาให้ทุกครั้งแต่ถ้าบางคนนิสัยน่ารักหน่อยก็จะได้ทั้งเงินทั้งกระเป๋ารองเท้าเสื้อผ้าตามที่ต้องการเพราะผมมันสายเปย์อยู่แล้วโดยเฉพาะผู้หญิงสาวๆสวยๆลีลาบนเตียงเด็ดๆแค่นั้นเธออยากได้อะไรผมให้ได้ทุกอย่าง

ผมเดินออกมาจนถึงลานกิจกรรมที่มีน้องๆนักศึกษาปีหนึ่งอยู่รวมกันหลายร้อยคนเพราะวันนี้มีกิจกรรมรับน้องปีหนึ่งทุกสาขา

อ้อ ผมลืมแนะนำตัวเองสินะผมชื่อฮันเตอร์อายุ22ปี เรียนอยู่ปีสี่คณะบริหารและวันนี้ผมก็โดนไอ้เอกเพื่อนสนิทขอร้องให้มาช่วยคุมน้องๆทำกิจกรรมทั้งที่มันไม่ใช่หน้าที่ของผมพราะผมไม่ถนัดพูดผมถนัดทำมากกว่า ทำเรื่องอย่างว่าอ่ะนะ 

"เห้ย!!! ไอ้เชี้ยเตอร์มึงหายหัวไปไหนมาวะกูให้ไอ้พวกรุ่นน้องไปตามหาก็หาไม่เจอ"

"กูไปเข้าห้องน้ำมา" ผมพูดความจริงไม่ได้โกหกมันนะ

"เข้าห้องน้ำเหี้ยไรหายหัวไปเกือบชั่วโมง หรือว่ามึงไป......" 

"อืม" ผมรู้ว่ามันรู้ว่าผมไปไหนมา

"ไอ้เชี้ยเตอร์มึงนี่นะวันนี้วันรับน้องมึงก็ไม่เว้นเหรอวะ"

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับรับน้องวะเวลากูเ****นกูไม่มานั่งคิดหรอกว่าวันนี้มันจะวันอะไรถึงจะเป็นวันพระถ้ากูจะเอากูก็ไม่สน"

"กูล่ะเชื่อมึงเลยว่ะ"

"แล้วมึงจะบ่นกูทำเหี้ยไรนักหนาวะกูก็เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรมึงก็น่าจะชินได้แล้วมั้ยวะ"

"เออๆ กูรู้สันดานมึงดีว่ามึงมันขี้เ****นแต่เบาได้เบามั่งอยู่ปีสี่แล้วนะมึงอ่ะ"

"พูดแม่งเหมือนไม่เคยนะมึงอ่ะไอ้เอก"

'"แต่กูไม่เอามั่วแบบมึงนะไอ้เตอร์"

"อย่างกูไม่ได้เรียกว่ามั่วเขาเรียกว่าทั่วถึงต่างหากมึงก็รู้ว่าเด็กกูเยอะกูก็ต้องกระจายความสุขให้กับเด็กๆของกูสิวะแต่กูก็ป้องกันทุกครั้งนะเว้ยมึงไม่ต้องห่วง"

"ใครจะห่วงคนอย่างมึง ถ้ากูจะห่วงกูห่วงผู้หญิงที่มึงไปเอาซะมากกว่าที่พอมึงเบื่อมึงก็ทิ้งเค้าซะไร้เยื่อใย ตั้งแต่กูคบเป็นเพื่อนกับมึงมาจะสี่ปีกูไม่เคยเห็นมึงหยุดอยู่ที่ใครได้เลยสักคน กูอยากจะรู้จริงๆ ว่าผู้หญิงแบบไหนถึงจะเอาคนอย่างมึงอยู่"

ผมยืนฟังไอ้เอกบ่นแบบไม่ใส่ใจเพราะตัวมันเองก็ไม่ได้ดีไม่ได้ต่างไปจากผมสักเท่าไหร่มันจะดีกว่าผมหน่อยนึงก็ตรงที่มันคบทีละคนไม่เหมือนผมที่ไม่เคยขอคบกับใครเพราะผมเน้นเอามากกว่า แต่จะว่าไปผมก็ไม่ใช่ไม่เคยคบใครนะแต่มันก็นานมาแล้วล่ะนานจนลืมแต่ก็ช่างมันเถอะเพราะตอนนี้ผมกำลังใช้สายตามองไปยังนักศึกษาหญิงปีหนึ่งคนนึงที่นั่งอยู่ในแถวเธอมองมาที่ผมด้วยสายตาแปลกๆซึ่งผมรู้สึกว่าผมคุ้นหน้าคุ้นตาอย่างบอกไม่ถูกแต่ก็จำไม่ได้ว่าเคยรู้จักหรือเปล่า

"มึงมองอะไรไอ้เตอร์กูเห็นมึงจ้องตาไม่กระพริบ หรือมึงสนใจเด็กปีหนึ่งอีกแล้ว มึงนี่นะทุกปีเลยนะมึง"

"กูรู้สึกคุ้นๆ หน้าน้องผู้หญิงคนนั้นว่ะ" 

"คนไหนวะนั่งอยู่เป็นร้อย"

"คนนั้นไงผมยาวๆสีน้ำตาลนั่งแถวสองตรงนั้นน่ะ" ผมชี้ให้ไอ้เอกดู

"อ่อ น้องข้าวฟ่าง"

"มึงบอกว่าน้องคนนั้นชื่ออะไรนะ"

"น้องข้าวฟ่าง??" พอผมได้ยินชื่อที่ไอ้เอกบอกมันเลยทำให้ผมจำได้ทันทีว่าเพราะอะไรผมถึงรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาน้องผู้หญิงคนนั้นเพราะเธอคือข้าวฟ่างเมียเก่าผมเองแต่ที่ผมไม่ยังคาใจอยู่ก็คือข้าวฟ่างกับผมเราอายุเท่ากันแล้วเธออยู่เรียนปีหนึ่งได้ยังไง