“องค์ชายห้า คุณหนูจางตกบันไดไม่ได้สติพ่ะยะค่ะ!!!”
ลู่เสียนที่ยืนมองร่างตัวเอง ที่นอนนิ่งอยู่กับพื้น นางจำได้ว่ามีคนผลักนาง!!! นางมองไปด้านบนที่นางตกลงมา พบผู้หญิงชุดขาวยืนมองนางอยู่ที่น่าแปลกคือนางผู้นั้น มีหน้าตาเหมือนลู่เสียนยิ่งนัก ผู้หญิงชุดขาวเดินลงมาอย่างสง่า องค์ชายห้าที่วิ่งมาอย่างร้อนรน เขาเดินผ่านร่างของผู้หญิงชุดขาวลงมา เหมือนกับนางเป็นอากาศที่พวกเขามองไม่เห็น
“อาจารย์ อาจารย์ ฟื้นสิ จิ้งจอกน้อย เจ้าเป็นอะไร”
องค์ชายห้าออกมาอย่างร้อนรน ก่อนอุ้มลู่เสียนที่สลบไม่ได้สติออกไป
“อย่าคิดว่าเขาชอบเจ้า พวกเขาแค่ชอบหน้าตา และเรือนร่างของข้า เท่านั้น”
ผู้หญิงชุดขาวพูดขึ้นก่อนจะปรายตามองลู่เสียนนิ่ง
“ท่านคือ แม่นางฟางเซียน???”
“หึ....ชั้นต่ำเช่นเจ้ามีสิทธิ์อะไรมาเรียกชื่อข้า!!! เจ้าทำร่างกายข้าสกปรกมามากพอแล้ว.....”
“แต่ท่านเซียน.....”
“หากเจ้าอยากละโมบอยู่ที่นี่ต่อก็เรื่องของเจ้า
