“งืมมมม”
แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้อง ลู่เสียนที่นอนอยู่ขมวดคิ้วด้วยความรำคาญ ก่อนจะซุกหน้าลงบนผ้าห่มเพื่อหลบแสงแดด นางถูกใครบางคนจับนางขยับไปมา แต่ลู่เสียนเองในตอนนี้นางไม่มีแรงแม้แต่จะลืมตา แม้นางไม่พอใจก็ทำได้เพียงปล่อยให้เขาจับต้องร่างกายนางตามใจ
“นางเหนื่อยมาก เห็นทีคราวหน้าคงต้องถนอมนางกว่านี้”
องค์ชายสามพูดออกมา หลังจากเช็ดทำความสะอาดร่างกายให้ลู่เสียน องค์ชายชายที่เหลือในตอนนี้กำลังช่วยกันใส่เสื้อผ้าให้นางก็พยักหน้าเห็นด้วย หลังจากที่จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว พวกเขาก็พากันไปนั่งจิบน้ำชาที่โต๊ะด้านนอกเพราะกลัวว่าจะทำเสียงดังจนรบกวนนาง
“เดือนหน้าก็เริ่มออกเดินทางแล้ว เจ้าต้องดูแลนางให้ดี”
องค์ชายสองพูดขึ้น ก่อนจะปรายตามองไปที่องค์ชายหก ที่ทำหน้าที่นำขบวนนำเจ้าบ่าวของไปเชื่อมสัมพันธ์กับองค์หญิงต่างแคว้น
“ข้าย่อมดูแลน้องหญิงอย่างดี พวกท่านเถิดจัดการเรื่องทางนี้ให้เรียบร้อย”
