“ความสุขของข้าคือเจ้า ลู่เสียน”
องค์ชายสี่โอบกอดที่เอวลู่เสียนแน่น เขาไม่มีวันปล่อยนางไป ลู่เสียนก้มมองบุรุษตรงหน้า ก่อนจะถอนหายใจออกมา เป็นเช่นนี้แล้วนางควรทำเช่นไร นางทำได้เพียงลูบหัวองค์ชายสี่เบา ๆ เป็นการปลอบใจ หรือบางทีนางอาจจะเปลี่ยนชะตาระหว่างนางกับเขาได้.....
"ข้าจะไม่แต่งหญิงน่ารังเกียจนั้นเข้าตำหนัก"
องค์ชายสี่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง เขาตัดสินใจจะสังหารนางตั้งแต่ที่นางทำให้ร่างกายของเขาแปดเปื้อนสิ่งสกปรกเช่นนางแล้ว นางบังอาจใช้กำยานทำให้เขาเห็นภาพนางเป็นลู่เสียน แล้วเสพสมกับนาง
“แล้วคุณหนูหลง กับ ฝ่าบาทจะทรงยอมหรอเพคะ”
“คนตายไม่อาจแต่งงานได้....”
“องค์ชาย หม่อมฉันว่า.....”
“คุณหนูหลงเข้าไม่ได้นะเจ้าคะ องค์ชายสี่รับสั่งไว้ คุณหนู คุณหนู!!!”
เสียงนางกำนัลดังขึ้นหน้าห้องหนังสือ ทำให้ลู่เสียนผละออกจากองค์ชายสี่ทันที
“คุณหนูหลง???”
“อย่าไปสนใจนาง มาให้ข้ากอดเจ้าอีกหน่อย”
ล
