“เจ้าจะแต่งน้องหกกับน้องเจ็ดด้วยหรือไม่”
“น้องหกกับน้องเจ็ด มาตามหาหยู่ถง ที่ตำหนักข้าและน้องห้า”
“แล้วยังไง ในเมื่อตอนนี้ข้าคือลู่เสียน หาใช่หยู่ถงแล้ว”
“แล้วคืนนั้นเจ้าไม่ชอบหรืออย่างไร เดิมทีข้าจะเข้าไปช่วย แต่เห็นเจ้าเอาแต่ร้องขอพวกเขาข้าเลย....”
เสียงสนทนาในห้องทำให้ชายทั้งสองที่เฝ้ามองอยู่ด้านบน ได้รู้ความจริง ทั้งสองพยักหน้าให้กันอย่างเข้าใจ ก็จะออกไปจากตำหนักองค์ชายสามทันที
ตำหนักองค์ชายสี่
ลู่เสียนมองชามยาบำรุงในมือที่นางตั้งใจปรุงขึ้นหลังได้ยินว่าองค์ชายสี่มีอาการนอนไม่หลับจนร่างกายอ่อนเพลีย นางจำไปขอร้องอ้อนวอนให้องค์ชายสามพานางมา จนองค์ชามทนไม่ไหวได้แต่เดินเข้าตำหนักองค์ชายสี่ด้วยสีหน้าบึ้งตึง
“ทำหน้าดีดีหน่อยสิเพคะ”
“เจ้าอยากมาไม่ใช่ข้าอยากมา น้องสี่อยู่ในห้องหนังสือเจ้าเข้าไปเถอะ ข้าเองก็จะไปทำเรื่องของข้า”
พูดจบองค์ชายสามก็เดินออกไป เขาต้องหาวิญญาณที่เคยส่งมาสืบ
