ตอน รับงานมาเฟียรัสเซีย
ชีวิตสองหน้าของฉันดำเนินต่อไปเหมือนรถไฟเหาะที่ไม่มีวันหยุด ความตื่นเต้นจากการโกหกพี่ตี๋กลายเป็นสารเสพติดที่ขาดไม่ได้ หลังจากกลับจากเขาใหญ่ ฉันพักร่างกายได้เพียงไม่กี่วัน ความกระหายในรสชาติที่ดิบเถื่อนกว่าเดิมก็เริ่มก่อตัวขึ้น เงินในบัญชีที่เพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ มันแปรผันตรงกับระดับความร่านในใจฉัน
เย็นวันพฤหัสบดี แอนโทรมาหาฉันด้วยน้ำเสียงที่ต่างไปจากทุกที มันมีความกังวลปนเปกับความตื่นเต้น
“แคล มีงานใหญ่ว่ะ แต่กูต้องถามมึงก่อนว่ามึงไหวไหม ลูกค้าเป็นรัสเซีย สองคน พ่อค้าอาวุธเถื่อน กระเป๋าหนักมาก จ่ายเป็นเงินดอลลาร์สดๆ แต่กิตติศัพท์เรื่องความดุ ความเถื่อน คือที่สุดในวงการ มึงกล้าไหม”
คำว่า "พ่อค้าอาวุธ" และ "รัสเซีย" แทนที่จะทำให้ฉันกลัว มันกลับกระตุ้นต่อมความอยากรู้อยากลองของฉันจนสั่นสะท้าน ภาพในหัวจินตนาการถึงความดิบเถื่อนแบบในหนัง ความรุนแรงที่มาพร้อมกับอำนาจ
“ฉัน
