เพราะทะเลาะกับแฟนเลยโดน 6
840 Words
ตอน เพราะทะเลาะกับแฟนเลยโดน 6
"ค่ะ พี่ตี๋ หนูจะกลับไป แต่คืนนี้หนูขอนอนห้องเพื่อนนะคะ ขอหนูสงบจิตใจซักพัก หนูนอนห้องแอนค่ะ พี่ไม่ต้องห่วง"
ฉันใช้แรงเฮือกสุดท้ายพิมพ์ตอบว่าที่เจ้าบ่าวแล้วก็หมดแรงหลับไปตอนไหนไม่รู้
แสงแดดส่องทะลุม่านสีเทาเข้มในห้องของแอน ฉันลืมตาขึ้นบนเตียง ไม่ใช่บนโซฟา ฉันจำไม่ได้ว่าฉันย้ายมานอนบนนี้ตอนไหน ร่างกายฉันปวดร้าวทุกตารางนิ้ว โดยเฉพาะที่หว่างขา จุดที่ฉันไม่เคยคิดว่าจะมีใครกล้าแตะต้อง
ฉันเปลือยเปล่าอยู่ใต้ผ้าห่มที่นุ่มและหนักอึ้ง สภาพแวดล้อมในห้องนอนของแอนคือความอลหม่าน ขวดแชมเปญเปล่า แก้วไวน์ที่ล้ม เศษผ้าซาตินสีแดงที่เคยเป็นชุดนอนของฉัน กองอยู่ที่พื้น เหมือนซากศพของ "แคลคนเก่า"
แอนเดินเข้ามาในชุดคลุมอาบน้ำผ้าไหมสีดำตัวเดิม ในมือถือแก้วกาแฟควันกรุ่น “ตื่นแล้วเหรอ ราชินี” เธอยิ้ม “ไปอาบน้ำ ล้างคราบ 'บทเรียน' ออกซะ แล้วไปเจอ 'โลกความจริง' ของมึง”
ฉันกลับมาถึงหน้าบ้านสองชั้นหลังเก่าในซอยลึกตอนบ่าย เสื้อผ้าที่สวมใส่คือเสื้อยืดกับกางเกงยีนส์ตัวเดิมที่ฉันใส่หนีออกมา ฉันรู้สึกเหมือนกำลังสวมชุดนักโทษกลับเข้าคุก
ฉันไขกุญแจ กลิ่นน้ำยาถูพื้นกลิ่นมะลิลอยมาปะทะจมูก กลิ่นของกรง แม่พี่ตี๋นั่งอยู่ที่เดิม ดูรายการทำอาหาร ท่านเหลือบมองฉันแวบหนึ่ง แล้วก็หันกลับไปสนใจจอทีวี
“ไปไหนมา” ท่านถามลอยๆ
“ไป ไปนอนบ้านเพื่อนค่ะ” ฉันตอบเสียงแผ่ว
“อืม ทะเลาะกันก็อย่าเสียงดัง แม่ไม่ชอบ”
"ค่ะ"
ฉันเดินเข้าห้อง ห้องนอนที่เคยเป็นโลกทั้งใบของฉัน พี่ตี๋นั่งอยู่ที่นั่น เขาไม่ได้ทำงาน เขานั่งรอฉัน ขอบตาเขาคล้ำ ดูไม่ได้นอน
“แคล” เขา ลุกขึ้นทันทีที่เห็นฉัน เขาพุ่งเข้ามากอดฉันแน่น “พี่ขอโทษ แคล พี่ขอโทษจริงๆ” เขากระซิบเสียงสั่น “ พี่เครียด พี่ไม่ได้ตั้งใจพูดแบบนั้น อย่าทิ้งพี่ไปนะแคล”
ฉันยืนนิ่งในอ้อมกอดเขา อ้อมกอดที่เคยอบอุ่น ที่เคยปลอดภัย ตอนนี้มันให้ความรู้สึกเฉยชา ฉันรับรู้ถึงกลิ่นเหงื่อ และความเครียดของเขา มันช่างจืดชืด เมื่อเทียบกับกลิ่นน้ำหอม เหล้า และกลิ่น "ผู้ชาย" ที่รุนแรงของมาร์คและเคน
“แคล” ฉันตอบ ฉันเล่นตามบท ฉันกอดเขาตอบ “แคลก็ขอโทษที่เสียงดัง” เราคืนดีกันง่ายดายเหมือนทุกครั้ง
คืนนั้น พี่ตี๋พยายาม "ง้อ" ฉันบนเตียงแข็งๆ ของเรา เขาจูบฉันอย่างอ่อนโยน เขาพยายามเล้าโลม แต่เขาก็ยังทำทุกอย่างเงียบ เขาจูบโดยไม่ส่งเสียง เขาสัมผัสอย่างระมัดระวัง กลัวแม่ได้ยิน เขาสอดใส่ อย่างนุ่มนวล และน่าเบื่อ
ฉันนอนอยู่ใต้ร่างเขา ฉันหลับตา ฉันแกล้งครางเบาๆ “อื้อ” แต่ในหัวฉันกำลังกรีดร้อง ฉันจินตนาการว่าคนที่อยู่บนตัวฉันไม่ใช่พี่ตี๋ แต่เป็นมาร์คที่กำลังกระแทกอย่างรุนแรง เป็นเคนที่กำลังใช้ลิ้นกับยอดอก
และแล้วฉันเสร็จด้วยจินตนาการ ไม่ใช่ด้วยการกระทำของแฟนฉัน
เวลาผ่านไปหลายสัปดาห์ ฉันกลับไปเป็นแคลคนเดิม พนักงานขายที่ยิ้มแย้ม ลูกสะใภ้ (ในอนาคต) ที่เงียบ และแฟนสาวที่น่ารัก พี่ตี๋ดูมีความสุข เขาคิดว่าเขาง้อฉันสำเร็จ เขาคิดว่าทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิม เขาคิดผิด
เย็นวันศุกร์
“แคล พี่ต้องอยู่เคลียร์เซิร์ฟเวอร์กับลูกค้า คงกลับดึก ไม่ต้องรอนะ” พี่ตี๋โทรมาบอก
“ค่ะ ไม่เป็นไร” ฉันตอบเสียงหวาน “ดูแลตัวเองนะคะ ที่รัก”
ฉันวางสาย ฉันมองแม่พี่ตี๋ที่นั่งดูละครหน้าทีวี ฉันยิ้ม
“แม่คะ เดี๋ยวแคลออกไปหาซื้อของกับแอนแป๊บนึงนะคะ”
“อืม อย่ากลับดึก” ท่านตอบโดยไม่มองหน้าฉัน
ฉันเข้าห้อง ฉันไม่ได้หยิบกระเป๋าเป้ ฉันหยิบกระเป๋าถือใบใหม่ที่ฉันแอบซื้อ ฉันถอดเสื้อยืดเก่าๆ ออก ฉันสวมเดรสรัดรูปสีดำที่ฉันซ่อนไว้ก้นตู้ มันผ่าลึกทั้งข้างหน้าและข้างหลัง ฉันใส่ส้นสูงสีแดงที่แอนซื้อให้ ฉันมองตัวเองในกระจก นี่แหละ ตัวจริง
ฉันกดมือถือ ส่งข้อความหาแอน
กูว่าง คืนนี้มี 'บทเรียน' อะไรสนุกๆ ไหม
แอนตอบกลับมาแทบจะทันที
โรงแรม X ห้อง 1205 คืนนี้มี 'แขกรับเชิญพิเศษ' จากสิงคโปร์ มึง ต้องไม่เคยเจอของพิเศษแบบนั้นแน่นอน
ฮิ! ฉันยิ้ม ฉันเดินออกจากห้อง ผ่านหน้าแม่ผัวที่กำลังจดจ่อกับละครน้ำเน่า ฉันเดินออกจาก "กรง" ที่แสนอบอุ่น ไปหา "อิสรภาพ" ที่แสนอันตรายและเร่าร้อนกว่า
- Writer
