ตอน เพราะทะเลาะกับแฟนเลยโดน 2
“มึงอยาก 'สนุกกับคนอื่น' ไหม แคล”
คำถามของแอนมันเหมือนก้อนหินที่ถูกโยนลงในบ่อน้ำนิ่งๆ ในใจฉัน ไวน์ในมือฉันสั่น ฉันเมาแต่ฉันยังไม่บ้า ฉันมีพี่ตี๋ เรากำลังจะแต่งงานกัน
“แอน มึงพูดบ้าอะไร” ฉันพยายามรวบรวมสติ แต่น้ำเสียงที่เปล่งออกมามันสั่นเครือ “กู กูกับพี่ตี๋ เรารักกัน”
แอนหัวเราะเบาๆ เสียงหัวเราะของเธอที่ปกติสดใสแต่ตอนนี้มันฟังดูรู้ทัน เธอลุกขึ้นจากโซฟากำมะหยี่สีแดงสด เดินไปรินไวน์ให้ฉันอีก แก้วที่เท่าไหร่ฉันจำไม่ได้แล้ว
“สภาพแวดล้อม” ในห้องของแอนมันช่างต่างจากบ้านแม่พี่ตี๋ ที่นั่นมีแต่กลิ่นน้ำยาถูพื้นกลิ่นมะลิกับเสียงละครหลังข่าว แต่ที่นี่ บรรยากาศมันอวลไปด้วยกลิ่นน้ำหอมราคาแพง กลิ่นไวน์ และเสียงเพลง R&B ที่จังหวะเนิบนาบ แต่มันกลับทำให้หัวใจฉันเต้นแรง
“รักเหรอ”
แอนหันกลับมา ยื่นแก้วไวน์ให้ฉัน มือเรียวสวยของเธอแตะที่แก้มฉันแผ่วเบา
“ไอ้ที่มันตะคอกใส่หน้ามึง หาว่ามึงเกาะมันกิน นั่นน่ะเหรอรัก”
“ไอ้ที่มันปล่อยให้แม่มันโขกสับมึง เหมือนมึงเป็นคนใช้ นั่นน่ะเหรอรัก”
“หรือไอ้ที่มึงต้องแอบแม้แต่จะ 'เสียว' กลัวแม่ผัวได้ยิน นั่นน่ะเหรอรักที่มึงภูมิใจ”
ทุกคำพูดมันเหมือนแส้ที่ฟาดลงมาบนแผลสด ฉันผงะ พูดไม่ออก มันจริง มันจริงทุกคำ
“มึงไม่ได้หนีมันมา แคล” แอนกระซิบ “มึงหนี 'กรง' แต่มึงก็แค่กำลังจะหนีกลับไปหากรงเดิม”
“คืนนี้มึงอยู่ที่นี่ อยู่กับกู”
“กูจะสอน วิธีที่จะทำให้มึงกลับไปอยู่ในกรงนั้นอย่าง 'ผู้ชนะ'”
“แอน กูไม่เข้าใจ” ฉันเมา สับสน คำพูดของเธอมันอันตรายเกินไป
“เดี๋ยวมึงก็เข้าใจ” แอนยิ้ม รอยยิ้มของปีศาจที่สวยที่สุด “ไปอาบน้ำ”
“กูบอกให้ไปอาบน้ำ” เธอขึ้นเสียงแต่ก็ยังยิ้ม “ไปล้างคราบน้ำตา คราบขี้ไคล ของ 'บ้านนั้น' ออกให้หมด แล้วออกมา กูมี 'บทเรียน' ให้มึง”
ฉันเดินโซเซเข้าห้องน้ำของแอน พระเจ้า นี่มันห้องน้ำหรือห้องนอน อ่างจากุซซี่สีดำมันวาว กระจกบานใหญ่ ไฟสลัวสีส้ม ฉันเปิดฝักบัว น้ำร้อนๆ ไหลกระทบผิว ฉันยืนร้องไห้ ไม่ใช่เพราะเสียใจ แต่เพราะฉันตื่นเต้น ฉันกลัว และฉันอยากรู้อย่างบ้าคลั่ง
ฉันเช็ดตัว พันผ้าขนหนูผืนใหญ่ที่นุ่มและหอม เดินออกมา แอนนั่งไขว่ห้างรอฉันบนเตียงนอนสีเทาเข้มของเธอ ข้างๆ เธอคือชุดที่ฉันยัดใส่กระเป๋าเป้มา ชุดนอนผ้าซาตินสีแดงที่ฉันไม่เคยกล้าใส่
“กูรู้อยู่แล้วว่ามึงต้องหยิบมันมา” แอนหัวเราะ “มึงอยากใส่มัน แต่มึงไม่กล้าใส่ที่ 'บ้านนั้น' ใช่ไหม มึงกลัวพี่ตี๋ตื่น หรือกลัวแม่ผัวมึงตื่น”
ฉันหน้าชา
“ใส่ซะ” แอนสั่ง “คืนนี้มึงต้องใส่ เพื่อตัวมึงเอง”
มือฉันสั่น ฉันปลดผ้าขนหนูออก ความเย็นจากแอร์กระทบผิวเปลือยเปล่า ฉันรีบสวม ชุดนอนผ้าซาตินสีแดง เสื้อผ้าที่สวมใส่มันเปลี่ยนไปแล้ว เนื้อผ้ามันเย็น มันลื่น เหมือนสัมผัสของคนแปลกหน้า มันบางจนเห็นทุกสัดส่วน มันรัดตรงหน้าอก และมันผ่าตรงต้นขา
ฉันมองตัวเองในกระจก นี่ฉันเหรอ ผู้หญิงในกระจกที่ดูร่าน
“สวย” แอนพยักหน้าพอใจ “สวยและพร้อมที่จะ 'ตื่น' แล้ว”
ติ๊งต่อง เสียงออดหน้าประตูห้องดังขึ้น ฉันสะดุ้งสุดตัว
“ใครมาแอน ดึกป่านนี้”
แอนยิ้ม เธอลุกขึ้นเดินไปที่ประตู “บทเรียนของมึงไง”
“แอน ไม่นะ แอน” ฉันพยายามจะวิ่งหนีกลับเข้าห้องน้ำ แต่แอนหันมา สายตาเธอดุ
“อยู่ตรงนี้ แคล” “แล้วจำไว้ มึงสวย มึงมีสิทธิ์ และคืนนี้ มึงคือผู้เลือก”
ประตูเปิดออก ผู้ชายแปลกหน้าสองคน พวกเขาไม่เหมือนโจร ไม่เหมือนคนเมา พวกเขาดูดี ดูดีมาก คนหนึ่งสูง ล่ำ เหมือนนายแบบ ใส่เสื้อเชิตสีขาวปลดกระดุม อีกคนดูสุขุม ใส่แว่น แต่รอยยิ้มที่มุมปากมันทำให้ฉันสั่นไปทั้งตัว กลิ่นน้ำหอมของผู้ชายที่ปนกับกลิ่นเหล้ามันตลบอบอวล
พวกเขาหิ้วถุง มีขวดแชมเปญ
“แอน นึกว่าจะไม่เปิดซะแล้ว” ผู้ชายที่เหมือนนายแบบพูด เสียงทุ้ม สายตาของเขากวาดมองตั้งแต่หัวจรดเท้าของแอน แล้วมันก็เลื่อนมา หยุดที่ฉัน ฉันที่ยืนตัวแข็งทื่อ ในชุดนอนผ้าซาตินสีแดง กลางห้อง
“โอ้โฮ” เขาพึมพำ “เพื่อนใหม่เหรอแอน งานดี กว่าเดิมอีกนะ”
“ใช่” แอนเดินเข้ามากอดคอฉัน “นี่ 'แคล' เพิ่ง 'ตื่น' พวกนาย ช่วยสอน 'บทเรียน' บทแรก ให้เพื่อนรักฉันหน่อยสิ”
ผู้ชายสองคนยิ้ม พวกเขาเดินเข้ามา ช้าๆ คนหนึ่งนั่งลงข้างฉันบนโซฟากำมะหยี่สีแดง อีกคนคุกเข่าลงตรงหน้าฉัน เขาหยิบแก้วแชมเปญที่เพิ่งเปิด ยื่นมาให้
“ยินดีต้อนรับสู่โลกใบใหม่ครับ แคล”
ฉันมองหน้าแอน เธอยักคิ้วให้ ฉันมองหน้าผู้ชายสองคน ฉันมองแก้วแชมเปญ แล้วฉันก็ยกมันขึ้นดื่ม จนหมดแก้ว มันน่าอาย และน่าตื่นเต้นที่สุด