“อย่าเดินหนีฉัน”
ทันทีที่เข้ามาในห้องเหมือนฝันก็รีบเดินหนีหมาบ้าที่ชื่ออคินณ์เข้าไปในห้องส่วนตัว แต่ไม่ทันจะได้เข้าไปเสียงเข้มพร้อมกับมือร้อนก็จับยึดข้อมือเธอไว้ก่อน
เหมือนฝันไม่ตอบ เธอสบตาอีกคนนิ่ง ๆ โดยไม่ขัดขืนเพราะรู้ดีว่าตัวเองสู้แรงอคินณ์ไม่ไหว อีกอย่างวันนี้เธอก็เหนื่อยมากพอแล้ว
“คุณมีอะไรหรือเปล่า”
กริ๊งง
ทว่าไม่ทันที่เหมือนฝันจะได้คำตอบจากอีกคน เสียงโทรศัพท์เธอก็ดังขึ้น ก่อนที่มือเล็กจะหยิบมันขึ้นมาดู และนั้นเป็นการกระทำที่ผิดถนัดเพราะหน้าจอสี่เหลี่ยมดันปรากฏรายชื่อของนายน์
และไม่ทันที่เหมือนฝันจะกดรับ โทรศัพท์ในมือก็ถูกแย่งไปก่อนที่เขาจะกดตัดสายและไม่กี่วินาทีปลายสายก็โทรมาอีกครั้ง
นัยน์ตาสีเข้มมองโทรศัพท์ในมือราวกับต้องการทำลายมันให้เป็นชิ้น ๆ ก่อนจะกดปิดเครื่องและยัดมันใส่กระเป๋าตัวเอง
“มันโทรมาทำไม”
“จะไปรู้เหรอ”
“เหมือนฝัน”
“...” นัยน์ตาคู่สวยมองอีกคนอย่างไม่เข
