Yüzbaşı hızlı adımlarla mutfağa gidince beklemediği bir manzarayla karşılaştı.
"Minel!"
Yerde dizlerinin üzerine çökmüş, başını yere eğmiş titremelerini durdurmaya çalışmasını beklemiyordu açıkcası.
“Minel?!” seri adımlarla yanına yaklaştı. Ağlamaktan gözleri kıpkırmızı olmuş, dudaklarını birbirine yapıştırmış sesinin çıkmaması için olağanca bir çaba sarfediyordu. Ne kadar da savunmasız duruyor öyle ancak bir o kadar da güçlü. Kendinden emin, mağrur..
Ne yaşamış olabilirsin.. Yüzbaşının aklında tek bir cümle.. Yiğit'te hala bu kadının dosyasını getirmemişti, neydi bu kadar uzun süren anlamış değildi.
“İ-yi-yim. “ kafasını aşağı yukarı sallayarak gözyaşlarını silmesi, bir taraftanda ayağa kalkması. Bu sessiz bir gösterişti onun için. Hep düştüm, kendim kalktım, şimdi yine aynı şek
