MARCUS CIAN’S POV
I was lost for words that I can't even open my mouth to response. I ended the call without even saying anything. Hindi ko namalayan na abot tanaw ko na pala ang park na sinasabi ni Yna kung saan kami magkikita.
Mabibigat ang hakbang na naglakad ako palapit sa tree house na sadyang ginawa para sa mga estudyanteng gustong makapag-aral ng tahimik.
Iginala ko ang paningin sa buong park pero walang katao-tao doon. Mapait na napangiti pa ako nang maisip na baka nandoon pa rin si Yna at naghihintay lang talaga sa akin. I still couldn’t believe what I have heard. Akala ko ay sa tagal na naming magkakilala at mag-on, tuluyan na n’yang nakalimutan si Allen. I was even delighted when she said that she was the happiest when she was with me, kahit na bawal. Kahit na patago. But
