Karma

1488 Words
DAPHNE's POV “I don’t date someone who used to date my best friend, Luke.” I frankly said when he finally appeared in front of me. He is a senior like me and one of the most popular guys here in school. Sa totoo lang, kanina pa ako naiinis dahil sa ginagawa n’ya. Sa labas pa lang ng gate ng school ay kung sino-sino na ang inabala n’ya para lang maisakatuparan itong surprise confession n’ya sa akin, which I really don’t consider as a surprise anymore. The whole student of this school knew that he likes me. And the fact that he courted and dated my best friend just to get my full attention upsets me the most. Hindi ko naman s’ya papansinin kung hindi lang n’ya ginawa ang kalokohang ‘yon. And this is what he will do after a week of secretly dating Phoebe and dropping her like a hot potato? So disgusting! At least ako, I don’t date guys just for fun. And I am dating them without a serious plan in mind, at alam nila ‘yon kaya kung makikipaghiwalay man ako agad, hindi sila gaanong mag-eexpect sa akin. I am even friends with most of my ex-boyfriends. Ilan lang naman ang nagiging bitter pagkatapos kong iwanan. Most of them are sports, so I don’t really give a damn if some are bitter. As long as the majority is good at it, the hell I care about the rest! “You know that I really don’t like your best friend, Daph. Hindi ba at sinabi ko na sa’yo na ikaw ang gusto ko. And that I will do anything just to make you fall for me too,” lakas loob at mukhang proud na proud pa sa ginawang kalokohan na sagot n’ya. My eyes widened in disgust after hearing his explanations. I was quite expecting this but I didn’t expect that he’s going to be worse than what I am expecting! Ano bang gusto n’yang palabasin? Na sinaktan n’ya si Phoebe para lang mapansin ko s’ya? Just what kind of mindset is that? “Are you fvcking trying to put the blame on me now, Luke?” I said, grimace is surely very evident in my face. “Do you think it’s right to use someone to get what you want?” I disgustingly shook my head. “Kung sabagay, sanay ka yatang nakukuha ang gusto mo. Pero paano ba ‘yan? I don’t think you can get what you want now. And I won’t even give you a chance to prove yourself. Sorry not sorry, but you aren’t really my type,” sabi ko at saka napatingin sa box ng chocolates na binigay n’ya at saka ibinagsak ‘yon sa harapan n’ya kasama ang bulaklak. “Our fridge is still full of chocolates and there will be no space for another,” sabi ko at saka pumihit na pabalik sa classroom namin. Pupunta sana ako sa classroom nina Seth para ihatid ang baon n’ya na nakalimutan pero nawalan na ako ng gana. I guess, I will just text him and get it to me. “Wait, Daph!” tawag n’ya pa sa akin pagkatapos magmura dahil sa kantyaw ng mga kaibigan sa di kalayuan. Hindi ko na s’ya pinansin at nagtuloy-tuloy na sa paglakad. Phoebe immediately approached and hugged me. “I’m sorry for wasting your precious time, your Highness…” bulong n’ya sa akin. I smirked as I tried to pinched her tummy. Tumawa s’ya kaya lalo akong napangisi. I even saw her secretly trying to throw a dirty finger to Luke. “Stop dating handsome but good for nothing guys, Phoebe. What if mahuli ka ni Ninong Fred na nakikipagdate ng palihim?” nakangiwing paalala ko. Unlike my Dad, Ninong Fred is more strict. “Date someone who is worth the punishment your parents will give you!” sermon ko sa kanya. “I decided to date someone I don’t really like, bespren,” nakangising sabi n’ya kaya nang makuha ko ang ibig n’yang sabihin ay lalong lumawak ang ngisi ko. “That’s how you should be living your life!” I said and gently tapped her cheeks. I smirked and looked at my classmates who were still cheering for me. Naiiling na nginitian ko sila at napatingin sa gawi ng bintana at nahuli ang mga mata ng transferee. I arched my brow as he did not even try to avoid my gaze. Kahit na nahuli ko na s’yang tumitingin sa akin ay ni hindi man lang s’ya nahiyang magbaba ng tingin. What the hell is wrong with this guy? I barely even know him but why do I feel like he has something against me? I knew that he didn’t like me even in our first encounter. And that’s pretty okay ‘coz I don’t really like him that much. He’s attractive and all but I don’t like guys who're pretty mysterious. Magpasalamat na lang s’ya at pinansin ko s’ya. For sure, he would be delighted to know that I don’t really pay much attention to just anyone around me. Kaya kapag pinansin kita, swerte ka nang matatawag. But that guy is quite different. He ignored me first and I’ll make sure that he will regret that! Ako na ang umiwas ng tingin dahil masyado na n’yang nauubos ang oras ko sa pakikipagtitigan lang sa kanya. He’s not even deserving of my time and attention! Hmmp! “Fine! Just pick me up at lunch break. Alam mo na naman kung saan ang classroom ko ‘di ba?" Hindi pa ako tuluyang nakakapasok sa classroom ay sumalubong na kaagad si Ivan at niyaya akong sumabay sa kanyang kumain mamaya. Nakita kong ngumiti s’ya ng abot tenga dahil sa wakas ay pumayag akong sumabay sa kanyang maglunch. Tsk! He is Ivan, senior and a member of our school journalisms club kung saan ako ang kasalukuyang President. And he was so blunt to tell me that I am partly the reason why he joined that club. I rolled my eyes at him. Matalino naman s’ya at mahusay talaga pagdating sa sports kung saan ko s’ya personal na in-assign kaya wala akong naging problema mula noong sumali s’ya sa club. It’s just that… he’s just too vocal about his feelings for me. At ayaw na ayaw ko pa naman iyong kinukulit ako. “Thank you, Daph. You won't regret this, I promise!” Ngiting-ngiting sabi pa n’ya. I rolled my eyes. “I'll see you later then, Ivan…” nakangiti kong paalam sa kanya nang mapansin kong palabas ng classroom ang transferee na si Marcus Cian. Sinadya ko talagang lakasan ang pagkakasabi para marinig n’ya. I have this feeling that he’s kinda irritated whenever he sees some guy approaching and trying to hit on me. And there! Nakita ko na namang kumunot ang noo n’ya pagkatapos ay parang walang pakialam na at dinaanan lang ako. Ni hindi man lang ako tinapunan ng tingin. Parang kanina lang ay nakikipagtitigan s’ya sa akin! Ugh! That guy! Sumosobra na talaga s’ya sa pandedeadma sa akin! Nanliit ang mga mata ko at tinapunan ng masamang tingin ang likod n’ya. “Hmm… Looks like meron nang lalaking hindi nadadala sa charms mo, Daph? Tsk tsk! That's bad! Ibig sabihin, hindi ka na ganun ka pansinin ngayon!" Agad na napalingon ako kay Phoebe na mukhang nakita ang ginawa kong pagsunod ng tingin sa transferee na ‘yon. The smirk in her lips was like telling me that she can feel the tension that was arising between us! Daig pa siguro n’ya ang nanalo sa lotto kapag nakita n’ya akong natalo at dineadma ng kahit na sinong lalaki! Na hanggang ngayon ay wala pa namang gumagawa, not until that transferee transferred to this school! I pursed my lips and arched my brows. “In your dreams, bespren! Walang lalaking nakakatanggi sa akin…” kampante kong sambit sa kanya. That guy is annoying the hell out of me. Let’s see… Sooner or later, s’ya din ang kusang lalapit sa akin at magpapapansin! At ano bang ipinagmamalaki ng isang iyon at ang taas ng self-confidence? Hmmp! I just can’t help but glare at the sight of his back confidently walking away from us! “Really, bespren?” nakakalokong tanong ni Phoebe kaya napatingin na ako sa kanya. “What's with that frown then?” nakangising pang-aasar. Sasagot na sana ako para kontrahin s’ya pero inunahan na n’ya ako at iiling-iling na nagsalita ulit. “I guess, bad karma is on your way, bespren! Ang dami mo na kasing pinaiyak na guys. I guess you are now saying hello to Cian—I mean, hello to your karma!” ngingisi-ngising sabi ni Phoebe habang sinusundan ng tingin ang papalayong si Marcus Cian. I rolled my eyes. “Karma my @ss!” I confidently sneered and then flipped my hair and started walking towards our classroom. Phoebe just laughed it off while following me.
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD