-----------
***Arabella’s POV***
-
Napatitig ako kay Andrew sa namamasang mga mata, habang nakikita ko naman ang paglatay ng pagkabahala sa kanyang mga mata. Pero mabilis ko ring kinalma ang sarili at pinunasan ang ko ang aking luha.
I knew I had to block out everything I just heard. The weight of it all was too much, but I couldn’t let it break me. I had made up my mind—I had to marry Andrew, no matter what.
Kahit na mabigat at magulo ang aking puso, kailangan kong maging matatag at firm sa aking desisyon. Wala nang pag-urong pa ngayon, kaya pinilit kong magpokus at maghanda para sa mga susunod na mangyayari.
“No. Ngayon lang ako. Napuwing ako kaya ako napaluha,” ani ko sa kanya na parang wala akong narinig, ngumiti pa ako para hindi siya magduda.
Para naman siyang nakahinga ng mal
