----------
***Arabella’s POV***
-
“Anong ibig mong sabihin?”
Awang-labi akong naitanong ito sa kanya, hindi na napigilan ang kuryusidad na unti-unting lumalamon sa akin. I have a feeling that he knows something I am still unaware of— a truth that has been deliberately kept from me, hidden so well that I have remained completely oblivious to it all this time.
“Bakit hindi ka muna umupo muli? Baka manakit ang mga paa mo sa katatayo.”
Walang bahid ng kahit anong emosyon ang kanyang mga mata. Napakahusay niyang magkubli ng nararamdaman, tila ba sanay na sanay siyang ilihim ang tunay niyang intensyon. Samantalang ako, kabaligtaran niya—hindi ko maitago ang emosyon kong kasalukuyang naglalagablab. Hindi ko kayang ikubli ang galit na muling nabuhay sa aking dibdib. Dahil ito sa hindi direkt
