------
***Arabella's POV***
-
Palabas na ako ng gate, papunta sa nakaparadang sasakyan ko, ngunit napahinto ako nang biglang sumulpot si Andrew sa harapan ko. Lagi na lang ganito—hindi niya pa rin ako binibigyan ng katahimikan, ginugulo pa rin niya ako. Kahit ilang beses ko nang sinubukang umiwas, patuloy siyang lumalapit.
"Arabella, sandali lang," pigil niya sa akin, mabilis akong hinarangan bago ko pa mabuksan ang pinto ng kotse. Kita sa kanyang mukha ang desperasyon, at ramdam ko ang pagpupumilit sa boses niya. "Kailangan nating mag-usap."
Napabuntong-hininga ako, kinakalma ang naiinis kong sarili. "Wala tayong kailangang pag-usapan, Andrew," matigas kong sagot, hindi man lang siya tiningnan.
"Hindi totoo ang mga sinasabi ni Jodi," madiin niyang sabi, tila isang huling pagtatangka
