Gusto Kainin
1006 Words
CHAPTER 18
MANYASHIK POV
“Graaaaah… Tiiii… Tiiiinay…” Nangigigil kong sabi habang nakahawak ako sa pinto ng kwarto namin.
Hindi ko alam kung gutom ba ako… o gutom ba ako.
Ewan. Zombie ako pero may laman pa rin ang puso ko. At ang bituka ko. At ang ay, bastaaaa.
Nakatayo si Tinay sa harap ko, naka-oversized shirt lang na parang kinuha niya pa sa cabinet ko. Kung may pulso pa talaga ako baka tumalon na ‘yon sa sobrang bilis. Pero zombie ako, so ang nagagawa ko lang ay mag-“GRAAHHHH” na parang sabik na sabik.
“Babe? Ano na naman ‘yang tingin mo?!” sabi ni Tinay, naka-kunot ang noo pero halatang kinakabahan at kinikilig sa sabay.
Napakamot ako ng ulo ko.
“Tinaaaay… g-gusto… ko… k-kainiiiin…”
“Ha?! Huwag mong sasabihin na”
“KAININ… ang… K-Kep”
“PUTA MANYAKLE!” sabay takbo niya palayo.
Pero agad kong sinundan.
Hindi dahil zombie instincts…
Kundi dahil echusera siya at mali ang iniisip niya.
“Kep… kep-kep-kep… KEP-TU-CHA!” sabay biglang zombie-choke ako.
“Kep… TUCHA… Tinay… yung… KEPTUCHA NA DESSERT MO!!”
Napahinto si Tinay.
“HA? Ano daw? Dessert?”
Tumango-tango ako kahit parang malalaglag ang ulo ko sa kakalog.
“Yung ginawa mo kahapooooon… keptucha… keptucha brownie… gusto ko kainiiiiin… namimiss kooooo…”
Si Tinay, bumagsak ang panga.
“Bwisit ka! Akala ko kung ano na!”
Pero halata ko NAPULA DAMI NG PISNIG niya.
Kasi narinig niya yung unang syllable.
At feeling ko, kahit galit siya… kinikilig siya.
“Eeeeh kasi… Tinay…” lumapit ako, zombie style pa rin, parang pa-jello ang legs ko. “Ang sarap mo…”
“HA? ANO?” biglang taas kilay niya.
“Ang sarap mo… magluto!” sabay zombie smile ko na parang may inaamoy na kandila.
Tinamaan siya. Kita ko.
Huminga siya nang malalim at tumalikod, pero halatang naka-pikit na parang gusto nang tumili.
“Lintik ka Manyacle…” bulong niya, “Ganyan ka pa kahit zombie ka na…?”
“Graaaah…” lumapit ako behind her. Hindi ko siya kinakain. Pero aminin ko, ang bango. Zombie ako pero hindi ko matake.
“M-Manyacle…” bulong niya, kumikirot ang boses.
“Babe, wag mo akong… ganyanin…”
“Tinay…” dahan-dahan kong sabi habang tinatapat ang mukha ko sa leeg niya.
“Oo?” sabi niya, nanginginig pareho sa kaba at… well… KILIG.
“Gusto ko kainin… yung feelings ko para sa’yo…”
Napatigil siya.
Tumalikod.
Tumingin sa akin na parang bigla siyang napurpekto.
“Babe… ano ba… bakit ang cheesy mo kahit zombie ka?!”
“Kasi… kahit wala na akong utak…” pinukpok ko ang ulo ko, “Ikaw… ang laman ng… braincells kong natira…”
“SHET!” sabi niya, tumakip ng bibig. “Huwag mo akong ginaganyan Manyacle at baka hindi ako makapigil”
“MAAAARUPOOOOK!” biglang sumigaw si Becky mula sa kusina.
Parang sumabog ang mundo.
Pareho kaming napalingon ni Tinay.
Nandoon si Becky, naka-hand on hips, may hawak pang sandok, at naka-pout na parang nasaktan dahil hindi siya kasama sa kilig moment.
“Hoy! Ako pala walang jowa dito noh! Tigilan n’yo ang romansa n’yo at naaaning akoooo! At lalo ka na Manyacle! Zombie ka pero mas romantic ka pa rin kaysa sa ex ko!”
Natawa si Tinay.
“Ay naku Becky…”
“Don’t ‘ay naku Becky’ me! May narinig akong KEPU kanina! Ano ‘yun ha?!”
Sabay tili.
“Ay halaaa! Tinay! Nagpapakain ka ng kep brownies pala! Ay sorry na!”
Ako naman, zombie face lang. “Graaaah?”
“HUWAG KA MAGSINUNGALING ZOMBAE!” turo sa akin ni Becky.
“Alam ko ang libog voice! Kahit zombie! Narinig ko yun!”
Namula si Tinay.
“Hoy hindi ah!”
“Aba! Sumagot pa si girl!” tili ulit ni Becky.
“Kinikilig ka! NAHULI KO NA!”
“Graaah… Becky…”
“HUWAG MO AKONG GRAAAH! Para kang aso na inaagawan ng buto!”
Tawa nang tawa si Tinay hanggang sa mapahawak siya sa tiyan niya.
Ako naman, hindi ko alam kung insulto ba o compliment na pinipigilan kong kagatin si Becky.
“Tinay…” bulong ko ulit habang nagwawala si Becky.
“Hmm?” Sagot niya, ngumiti na naman nang malambing.
“Pwede… yakap?”
Tumingin siya sa akin, nagulat.
“Babe… hindi ka ba matatakot? Zombie ka na…”
Umiling ako.
“Hindiiii. Kasi… ikaw ang gamot ko. Charot.”
Si Tinay?
Napaluhod. Hindi dahil inatake
Kundi dahil natamaan siya nang malala.
“PUTA MANYACLE!”
Sabay yakap niya sa leeg ko.
Napasigaw si Becky:
“AYYYYYY! AYOKO NA! ANG KILIG! ZOMBIE KA LANG MANYACLE PERO MAS CHEESY KA PA SA MGA NAGTI-t****k DRAMA! AAAAAHHH!”
“Graaaaah…” yakap ko si Tinay.
Kahit zombie ako, ramdam ko init ng katawan niya.
At siya? Hindi man lang natakot.
“Tinay…” bulong ko.
“O…?”
“Kung… kakainin ko man… yung kep-”
“HOY MANYAKLE!”
“Sabi ko KEP-TASYA NG FEELINGS MO!”
Napahiga si Tinay sa kakatawa.
“Nakakainis ka! Pero… oo… akin ka kahit zombie ka…”
Biglang may BOOM!
May sumabog sa labas.
UMUGA ang buong bahay.
Sabay sigaw ni Becky:
“AAAAAAAH MAY ARMYYYYYY NA NAMAAAAAAN!!! MGA ZOMBIEHUNTER! MGA HUNGHANG! AYOKO NA!”
“Graaaah?” tanong ko.
“BABE TUMAYO KA NA! NGAYOOON NA!” sabi ni Tinay habang hinahawakan ako.
At doon ko narealize kahit zombie ako…
Handa akong ipaglaban sila.
Si Tinay.
Si Becky.
At kahit yung kep brownies.
“GRAAAAAAAAH!” sigaw ko.
“BABE! Tumakbo!” sigaw ni Tinay.
At in-arm lock ko sila pareho para tumakbo palabas.
Sabay tili ni Becky
“MANYACLE! PAG NADAPA AKO IYAK AKO TALAGAAAA! PERO KUNG MAY POGING ARMY NA MAKAKAHULI SA AKIN PAPAKAIN KO SA KANYA LIPSTICK KO! WAAAAAAH!”
Habang tumatakbo kami…
Natawa si Tinay.
Nangigigil ako.
At kahit Zombie ako… gusto ko na talaga makain ulit ang MASARAP n'yang tahong kahit hindi pa s'ya naliligo grabi Ang bango ng p**e niya shit....
- Writer
