MANYACLE KONG ZOMBIE (SSPG)

Luto

CHAPTER 1

MANYASHIK POV

Nag-iinit ang araw, pero parang mas nag-iinit ang dibdib ko sa tanawing nakaharap ko ngayon. Si Tinay. Nakasuot ng lab coat, nakatali ang buhok niya sa simpleng ponytail, at ang pinaka-krusyal… walang bra. Oo, walang bra. At baka may kaunting bakat sa ilalim ng puting tela. Nakapikit ako sandali at pilit nilingon ang ibang direction, pero alam kong hindi ko kayang itigil ang pagtingin.

“Kasi itlog ito, Manyacle,” sabi niya habang hawak ang isang itlog na kulay asul.

“Ah… oo, tama, ang kulay… e-egg…” paos kong sagot, halos napalunok sa sarili kong awkwardness.

Lapit-lapit siya para ilagay sa mangkok ang itlog, at sa sobrang lapit… hindi inaasahan, na-out balance siya. Nag-react ako agad kinuha ko ang braso niya para hindi siya matumba. At syempre, sa pagbaling niya… nahawakan ko ang dibdib niya. Hindi ako nanlaban sa sensasyong dumaloy sa katawan ko. She’s soft, at mainit. Ang tindi ng awkwardness na sumunod, dahil pareho kaming nagulat.

“Uhm… sorry, Tinay…” bulong ko, pilit nag-aayos ng stance ko para hindi halata ang kaba at init ng dugo ko.

“Uh… okay lang, Manyacle…” sagot niya, halatang may konting hiya, at sabay bahagyang ngiti na parang gusto siyang matawa pero nahihiya rin.

Hindi ko alam kung anong meron sa kanya, pero parang bawat galaw niya… bawat maliit na tawa, bawat pagkikibo niya… nakakabaliw sa akin. Pilit ko naisipang maging mahinahon. “Okay lang… chill lang… wag ka ma-stress.” Pero yung boses ko, medyo mababa at may hindi sinasadyang pang-aakit na tone. Alam kong naramdaman niya yun.

Habang nagluluto siya, pinagmamasdan ko siya ng masinsinan. Yung mga kamay niya habang hinahalo ang itlog… yung buhok na dahan-dahang nahuhulog sa mukha niya… nakaka-adik. Parang gusto ko siyang hilahin at yakapin… pero kailangan kong mag-self-control. Siya si Tinay, kahit hindi literal na “tiyuhin,” para sa akin parang… uncle-niece thing. At alam kong mas delikado kung susundin ko ang nararamdaman ko.

“Uncle… baka ma-overcook yung itlog?” sabi niya, sabay ngiti.

Napangiti ako at pilit tinulungan siya. “Tama ka… ako na bahala, relax ka lang.”

Lumapit siya para kunin yung panghalo, at oo na naman… sobrang lapit niya sa akin, at nadikit ang katawan namin. Napabuntong-hininga ako sa sarili ko. “Grabe… iniisip ko na naman…” pero hindi ko matigil ang sarili.

Dahil sa awkwardness, bigla ko siyang hinila palapit sa akin. “Tara, mas maayos kung dito na lang tayo sa kwarto, may mas tahimik tayo,” bulong ko sa kanya.

“Eh… Manyacle, para saan po?” tanong niya, halatang may halo ng kaba at curiosity.

“Ah… science test,” sagot ko, medyo pabirong tono, kahit alam kong alam niya ang ibig kong sabihin.

Pumasok kami sa kwarto ko, at sandali lang… hindi ko na mapigilan ang sarili. Hinawakan ko ang mukha niya at sinilip ang mga mata niya. Napakatingkad ng mga mata niya sa akin, parang alam niyang may gustong mangyari pero hindi niya alam kung paano sasabihin.

Dahan-dahan akong lumapit at hinalikan siya. Mabilis, pero may tamang init, may tamang kiliti sa ilalim ng balat. Si Tinay, nagulat pero hindi umatras. Para siyang natutunan lang sa sudden science experiment—magugulat pero curious.

“Huh… Manyacle!” bulong niya, halatang nagulat.

“Shhh… relax lang,” sabi ko, habang hinihigpit ko ng bahagya yung hawak ko sa likod niya.

Nakangiti siya sa akin, at kahit may halong kaba, parang tinatanggap niya rin yung tension sa pagitan namin. Hindi ko mapigilan ang sarili ko, at kahit alam kong dapat magpigil ako… gusto ko siyang hawakan ulit, gusto ko siyang yakapin ng mas mahigpit.

“Alam mo, Tinay… matagal na kitang gustong ganito,” bulong ko, halatang may halo ng kahihiyan at kasabikan.

“Ah… Manyacle…” sagot niya, at may halong kilig at konting panghihiyaw.

Ang mga kamay ko, hindi lang basta hawak ang kanyang likod. Dahan-dahan kong nadama ang bawat kurba, bawat galaw niya, at oo… baka nakaka-halatang bakat ng dibdib niya sa ilalim ng lab coat. Pilit ko pa ring pinipigilan ang sarili ko, pero nakaka-adik siya. Parang kahit na magpigil ako, gusto ko siyang tiklupin sa kama at ipakita sa kanya kung gaano ko siya kagusto.

“Tinay… matagal na kitang tinitingnan, alam mo ba?” bulong ko, habang nakatingin sa mukha niya.

“Eh… Manyacle… ako rin po…” sagot niya, halatang nahihiya pero may konting kilig na sumasabog sa bawat salita.

At sa bawat segundo, tila tumitigil ang oras sa paligid namin. Ang init, ang tensyon, ang kakulangan ng salita… nakaka-adik. Para akong naiinip sa pag-self-control, pero kailangan ko. Kailangan ko para hindi siya ma-pressure, para hindi niya maramdaman na… sobra na.

Ngunit alam kong sa bawat halik, sa bawat lapit, sa bawat tingin… pareho kaming nahuhulog sa isang delikadong laro ng kilig at kaunting bastos na aksyon.

At habang nakadikit siya sa akin, ramdam ko na… hindi lang ito basta “uncle-niece” thing. Ito ay… chemistry, bawal pero hindi mapigilan.

Nakakatawa nga, kasi dito kami sa mansion, sa isang simpleng umaga, nagluluto, nagkaka-touch, nagkaka-halik, at parang science experiment lang. Pero sa pagitan ng bawat halik at tawa, naramdaman ko na si Tinay… ay siya ang gusto ko, matagal na, kahit alam kong bawal.

Pero ngayon, sa init ng sandali, sa kilig na nararamdaman namin pareho, sa halik na ito… parang wala nang ibang mundo. Ang tawa niya, ang paghinga niya, ang mga mata niya na nakatingin sa akin… sapat na para mawalan ako ng sariling kontrol.

Siniil ko s'ya ng halik halos mawalan kami ng pareho ng hininga, ang hot n'ya talaga s**t bakit ba kasi ngayon pa walang suit na bra itong si Tinay. Hindi ko talaga mapigilan Ang sarili ko na halikan s'ya s**t actually matagal ko gustong itong si Tinay ang aking pamangkin.

"Manyacle shit... bakit ganito nararamdaman ko bakit ang hinit ng mga halik mo sa akin" aniya na habang may kasamang ungol.

"Gusto mo paligayahin pa kita lalo bago pumasok sa trabaho mo hmmm....?" tanong ko pa habang naglalakbay na aking mga kamay.