Her zamanki tartışmalarından birini daha yaşadılar. Babası kızar, bağırır, küfürler eder Baran ise dinlerdi. Daha birkaç sene evvele kadar döverdi de ama artık kendi güçsüzlüğünden oğluna el kaldıramıyordu. Baran yanlarından ayrılırken üvey annesinin ikisinin tartışmasından bıktığını belli eden bakışını fark etti.
Fedai Bey kendi dediğinin doğruluğundan öyle emin konuşurdu ki karşısındakine suçlu olduğunu kabul ettirene kadar bırakmazdı. Bu evdeki bir ritüeldi. Her daim kendisi haklıydı, hep onun dedikleri doğruydu. Çocuklarının özellikle Baran'ın dedikleri hep yanlıştı ve her seferinde kendi doğrusunu onlara kabul ettiriyordu. Baran odasına çıkıp kapısını kapattı. Yan odada küçük kardeşi uyuyordu. Baran onu da diğer kardeşleri gibi sevmezdi. Gözünde hepsi üveydi. Sadece üvey annesi ile
