ไม่เคยพิศวาส…7/3
865 Words
“ไม่ ไม่เคยพิศวาส”
“แล้วนินทร์เขายอมเหรอที่มึงพาคนอื่น เอ้ย ว่าที่เมียใหม่เข้ามาอยู่ในบ้าน”
พสุธาถอนหายใจแรงออกมา เมื่อคำพูดกับแววตาของเพื่อนไปคนละทาง ฟังเหมือนไม่แคร์เมียในทะเบียนแต่สายตากลับค้านกับสิ่งที่พูด
“โวยวายแล้วจะทำไม ในเมื่อบ้านคือบ้านของกู ไม่ใช่บ้านของเขา ทรัพย์สมบัติทั้งหลายก็ของกู หย่ากันดี ๆ ก็จบ กูก็เสนอเงินให้ก้อนนึง จะเอาอะไรอีก”
“แล้วถ้านินทร์หย่า มึงก็จะจดทะเบียนแต่งงานใหม่กับน้องเดหลีนั่นเลยใช่มั้ย”
“เรื่องแต่งงานจดทะเบียนมันคงไม่เร็วขนาดนั้น บอกตามตรง ชีวิตนี้ไม่เคยอยากจดทะเบียนกับใคร พอจะหย่ามันก็ยุ่งยากแบบนี้”
“มึงนะมึง ไอ้ขวานกูจะคอยดูว่าถ้านินทร์หย่ากับมึงแล้ว ชีวิตมึงจะมีความสุขขึ้นแค่ไหน”
เพื่อนรักยกแก้วขึ้นดื่มทีเดียวจนหมด แต่สายตาที่มองมายังเพื่อนคล้ายหัวเราะเยาะไว้ล่วงหน้า
ปรศุกลับบ้านหลังเที่ยงคืน เขาดื่มหนักสติลดทอนลงไปจึงใช้บริการคนขับรถให้ขับมาส่งที่บ้าน ชิตลูกของตาชมกับป้าจิตรที่เป็นแม่บ้านและคนสวนเก่าแก่คอยรอรับ เขาไม่เคยเห็นเจ้านายในสภาพมึนเมาได้กลิ่นเหล้าลอยหึ่งออกมาถึงกับเอ่ยปาก
“คุณรามดื่มหนักเลยเหรอครับเนี่ย ถึงขนาดต้องให้คนขับรถมาส่ง”
แก้มทั้งสองข้างลามลงมาถึงหน้าอกตึงแน่นเห็นเป็นสีแดงระเรื่อ แววตาก็เยิ้มเหมือนคนเมา เดินเซไปมาเหมือนเรือเจอคลื่น
“นิดหน่อย” ตอบเสียงยานคาง พลางสะบัดศีรษะ
ลูกชายป้าจิตรตราจึงเอ่ยรายงานอีกว่า “วันนี้แม่บอกว่าคุณนินทร์ทานข้าวน้อยยังกะแมวดม ทัพพีเดียวก็ไม่หมด”
“แล้วไง ใครให้มาบอกฉัน”
“อ้าว ก็นายสั่งแม่ไว้นี่ครับ ว่าให้ดูคุณนินทร์ว่ากินข้าวรึเปล่า”
“ฉันไม่ได้สั่ง”
“สั่ง” ชิตเถียง เพราะเชื่อแม่ไม่เชื่อคนเมาอย่างเขาหรอก
“เมาขนาดนี้ ผมพาขึ้นไปส่งครับเดี๋ยวตกบันไดคอหักตาย”
“ฮื่อ ไม่เป็นไรชิต ไปนอนเถอะ เดี๋ยวฉันขึ้นไปเอง”
“เดี๋ยวได้ตกบันไดหรอกครับ ผมพาขึ้นไปส่งที่ห้องดีกว่า” ชิตเป็นห่วง เพราะดูท่าแล้วเจ้านายไม่น่าจะประคองตัวเองขึ้นบันไดไปได้
“โอเค จัดไป”
ชิตประคองร่างเจ้านายที่เดินลากขาไปส่งที่ห้องนอนใหม่ซึ่งแยกออกมา คนรับใช้ใกล้ชิดในบ้านรู้ดีว่าเจ้านายทั้งสองแยกห้องนอนกันมาพักใหญ่แล้ว ส่งเรียบร้อยชิตก็กลับออกไปเพราะคิดว่านายจะนอนเลย แต่ทว่าหลังจากที่ชิตออกไปแล้วคนเมาก็ลุกเดินออกไปจากห้องเหมือนกัน คนเมาเดินมาหยุดที่หน้าห้องนอนเดิมซึ่งเป็นประตูแบบล็อกอัตโนมัติต้องใช้สแกนลายนิ้วมือกับกดรหัสถึงเข้าไปได้ ซึ่งนั่นไม่ได้เป็นปัญหาเพราะเขามีลายนิ้วมือที่บันทึกไว้อยู่แล้วจึงสามารถเปิดเข้าไปได้อย่างง่ายดาย
เสียงประตูปิดล็อกอัตโนมัติ ปิดกั้นผู้คนภายนอก หลังผนังห้องที่แข็งแรงมีร่างหญิงสาวนอนหลับอยู่บนเตียงในสภาพคุดคู้ เธอสวมชุดนอนตัวบางไม่ห่มผ้า มีดวงไฟสลัว ๆ เปิดไว้ที่มุมห้อง
เมาทีไรมีอารมณ์กับเธอทุกที
ไม่เมา...มึ...ง ก็มี
เขามองภาพนั้นก่อนจะเริ่มแกะกระดุมเสื้อออกจากรังดุมทีละเม็ด แล้วเหวี่ยงเสื้อราคาห้าหลักไปข้างหลังอย่างไม่แยแส ตามด้วยเข็มขัดที่เอวและกางเกง
เมื่ออยากทำไมต้องเก็บไว้ ในเมื่อที่บ้านก็มีคนไว้ให้ระบาย
ร่างหนาทะมึนวางเข่าลงบนเตียงแล้วคืบคลานเข้าไปคร่อมร่างบางไว้อย่างช้า ๆ มองดูเงาที่สะท้อนกับผนังเหมือนเห็นสัตว์ร้ายตัวใหญ่กำลังจะกัดแทะเหยื่อ
ทันใดนั้นคนที่นอนตะแคงคู้ตัวอยู่ก็พลิกตัวกลับมานอนหงาย หายใจออกแรงครั้งหนึ่งอย่างไม่รู้ตัว ทรวงอกที่ปราศจากบราโอบอุ้มเห็นยอดตุ่มไตชัดเจน เขารู้รสชาติของมันดีว่าหวานล้ำขนาดไหน ทั้งตัว ผู้หญิงคนนี้หวานทั้งตัว ในเวลาที่ร่วมรักกับเธอมันทำให้เขาลืมทุกสิ่งทุกอย่าง ลืมแม้กระทั่งจุดมุ่งหมายว่าทำไปเพราะอะไรและเพื่อใคร
ดวงตาคมจับจ้องใบหน้าของเธอ คงเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์กระมัง ทำให้เขามองใบหน้าที่สวยผุดผาดของเธอแล้วหลงใหลราวกับต้องมนตร์สะกด หรือว่าเธอคือนางแม่มดชั่วร้าย ใช่แล้วเธอคือแม่มดต่ำช้าตนนั้น
ปรศุคิดเพ้อเจ้อจนอยากจะดึงทึ้งหัวตัวเอง ที่เข้ามาก็เพื่อต้องการระบายความกำหนัดไม่ได้มามัวชื่นชมความงามของผู้หญิง ถึงเธอจะไม่รู้สึกตัวแต่เขามีสิทธิ์ที่จะกระทำในฐานะ
ผัว!
^
^
^
***ส่งกำลังใจมาเยอะ ๆ นะคะ มาม่าหม้อไฟเริ่มเดือด
- Writer
