อาจต้องสูญเสีย…8/1
1261 Words
มือหนาวางกุมลงบนอกอวบที่ตั้งชูชันพร้อมกับที่เปลือกตาของหญิงสาวก็เปิดขึ้นด้วยความตกใจ คืนนี้อธินินทร์หลับลงได้โดยไม่ต้องพึ่งยาแต่ก็ยังมีคนเข้ามาก่อกวนจนทำให้เธอตื่น
“จะทำอะไร”
มือเรียวยกขึ้นมาปัดป้องตัวเอง แต่คนที่ตั้งเป้าว่าจะเข้ามาทำอะไรส่งยิ้มเยาะ
“ถามได้ว่าจะทำอะไร”
เพียงเขาเอ่ยคำแรกกลิ่นแอลกอฮอล์แรงจัดก็ลอยฟุ้ง
“ถ้าเมาก็ไปเอากับหมานู่น”
“ก็หมาตัวนี้ไง ปากดีก็ต้องโดนสั่งสอนหน่อย”
“คนสารเลว ต่อไปนี้อย่ามายุ่งกับฉัน”
“ทำไมจะยุ่งไม่ได้ ลืมไปแล้วเหรอว่าเธอยังเป็นอะไรกับฉัน ฉันก็ต้องใช้สิทธิ์ให้คุ้มไงล่ะ”
“อื้อ”
อธินินทร์ครางอู้อี้ พยายามผลักไสเขาออกในยามที่เธอไม่ได้ก่อเกิดอารมณ์ร่วม ตั้งแต่เห็นภาพบาดตาของเขากับคนรักเธอก็คิดไว้แล้วว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเขาอีก เธอจะรอจนวันที่หลักฐานครบแล้วมัดตัวสองคนนั้นแล้วจะออกไปจากที่นี่
“ดี ยิ่งดีดดิ้นก็ยิ่งสนุก รู้นี่ว่าฉันไม่ชอบให้นอนเฉย ๆ เป็นปลาตาย”
“ออกไปนะ ถ้าอยากมากก็ไปเอากับชู้คุณนู่น” เธอทั้งผลักทั้งดิ้น
“เอาได้ไง ก็ในเมื่อมีคนจ้องจะฟ้องอยู่ ฉันไม่โง่ทำหรอกนะ”
“ฉันไม่ฟ้อง ฉันจะไม่ฟ้องคุณเรื่องชู้แน่ ฉันสัญญา คุณจะไปทำอะไรกับใครก็เชิญ”
“เหอะ พูดไปใครจะเชื่อ...เสียเวลา”
“อื้อ โอ๊ย...”
ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเป็นการปลุกเร้าอารมณ์ของเขาให้กระพือขึ้นเหมือนเปลวไฟที่ถูกกระลมพัดก็ยิ่งโหมแรง จมูกโด่งไซ้ลงมายังซอกคอที่สะบัดหนีดูดเนื้ออ่อนเข้าไปเต็มอุ้งปากพร้อมทั้งตวัดปลายลิ้นเลียไปตามลาดไหล่ ช่วงตัวสอดแทรกเบียดลงมาบดกับกลางกายของหญิงสาวให้เธอเกิดอารมณ์ร่วม
จากแรงที่ขัดขืนต่อต้านค่อย ๆ โอนอ่อนตามเมื่อขัดขืนไปก็ไร้ประโยชน์ ดวงตาเหม่อลอยที่ยอมจำนนต่อความหวามไหวค่อย ๆ ปิดลง หลังจบบทรักนี้ร่างกายก็จะรู้สึกเบาหวิวและผ่อนคลาย มันเหมือนการบำบัดร่างกายในเวลาเดียวกัน
เรียวลิ้นอุ่นชื้นลากเลียอยู่กับเต้าสวยทั้งสองข้างดูดดื่มยอดอกราวกับทารกที่หิวนม มือข้างหนึ่งลูบไล้อยู่บริเวณสีข้างก่อนจะเลื่อนต่ำลงมาที่สะโพกแล้วจับต้นขาเรียวแยกออก จากนั้นเขาก็เลื่อนมือมากุมที่กลางกายลูบไล้แหวกกลีบดอกไม้ที่อ้าออกก่อนจะสอดนิ้วนำเข้าไปก่อน ความนุ่มหยุ่นบีบรัดทั่วทั้งลำนิ้วแข็งแรง น้ำหวานไหลเยิ้มทั่วทั้งนิ้วและปากแอ่งในตอนที่เขาชักนิ้วเข้าออกแล้วมากดนวดที่ปลายยอดเสียว
ร่างกายหญิงสาวสะท้อนขึ้นลง ส่งเสียงครางครวญกระสันในยามที่มีสองนิ้วร้ายสอดแทรกเข้าออกตัวเธอพร้อมกับถูกลิ้นร้อนตวัดที่จุดเสียวสุดซ้ำ ๆ อย่างไม่ปรานีจนกระทั่งรู้สึกว่าร่างกายมันเบาหวิวเมื่อข้างในถึงจุดที่พรั่งพรู
“ฉันรู้ว่าเธอชอบมันมาก”
เขาผละใบหน้าออกมาพูดเสียงแตกพร่า กดยิ้มร้ายกาจก่อนจะยกตัวขึ้นมาอยู่ในท่านั่ง จับส่วนหัวหยักบานถูไถกับกลีบความงามที่ชุ่มไปด้วยน้ำแวววาวยามกระทบแสงจนไม่อาจละสายตา นึกอยากจะก้มลงไปไล้เลียดูดดึงแต่ทว่าก่อนจะผลักดันมันเข้าไปมือเรียวก็ยื่นลงมาปิดทาง
เขานิ่วหน้ามองอย่างไม่พอใจ แต่หญิงสาวก็เอ่ยเหตุผลว่า
“ฉันอยากให้คุณป้องกัน ฉันไม่อยากใช้ยาคุม”
“ฉันป้องกัน แต่จะเอาสด ทำไมกลัวท้องเหรอ ถ้าจะท้องทำไมไม่ปล่อยให้ท้องตั้งแต่แรก ๆ ตอนนี้จะมาทำเป็นกลัว ไม่ช้าไปหน่อยเหรอ”
สิ้นเสียงจากซานตานมือหนาก็ปัดมือเล็กออกแล้วผลักดันส่วนหัวเข้าไปทีเดียวจนสุด ความเสียวซ่านที่เกินจะควบคุมบีบรัดคนทั้งสองให้ต้องร่วมมือกันไปถึงจุดหมาย ไฟราคะโหมแรงขึ้น เสียงครางดังคับห้องไปพร้อมกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อจากการผลัดเปลี่ยนท่วงท่าไปตามอารมณ์
สะโพกสอบทั้งบดและขยี้ร่างบอบบางจากทางด้านหลัง เขาอยู่ในท่าคุกเข่าแล้วดึงสะโพกรั้งของเธอให้ตอกอัดกลับมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนร่างกายเธอแตกสลายจากข้างในจึงพักศีรษะลงกับหมอนนุ่ม สะโพกกระตุกถี่พร้อมกับข้างในตอดรัดเป็นจังหวะ เหงื่อกาฬผุดขึ้นตามไรผม
“ไม่ไหวแล้ว”
“แต่ฉันยังไม่อิ่ม”
วันนี้ไม่รู้เขาคึกอะไรมาจากไหนถึงได้กัดกินเนื้อตัวเธอนานนัก จบเกมแล้วก็ไม่ได้ลุกเดินออกจากห้องไปเลยหากยังทิ้งร่างนอนมองเพดานอยู่ด้วยกันเป็นเวลานาน จวนสว่างจึงได้ลุกเดินออกไป
ปรศุไปทำงานที่บริษัทตามปกติ ตัวเธออยู่บ้านไม่ได้ออกไปไหน หลังออกกำลังกายเสร็จก็มานั่งอ่านหนังสือที่ศาลาพักร้อนกลางสวนในช่วงกลางวัน แล้วจู่ ๆ ก็มีอาการคลื่นไส้อยากอาเจียนจึงรีบลุกออกไปอาเจียนที่โคนต้นไม้ โดยที่ไม่รู้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งคอยมองอยู่
ดาหลาเดินกลับมาที่เรือนหลังเล็กหลังจากที่เดินออกไปสำรวจรอบ ๆ แก้เบื่อเป็นเวลาพอดีกับที่ลูกสาวตื่นนอนกลางวัน เดหลีกำลังจะกดเครื่องส่งสัญญาณเรียกคนรับใช้ในบ้านให้หาของว่างมาให้ตามคำสั่งของปรศุก็เห็นมารดาเดินหน้านิ่วคิ้วขมวดกลับมา
“แม่ไปไหนมา”
ดาหลาตวัดสายตามอง
“ก็ออกไปเดินดูแถวนี้แหละ” จุดประสงค์แท้จริงคือออกไปดูว่าภายในบ้านหลังนี้มีกล้องวงจรปิดมุมไหนบ้าง
“นั่งนอนอยู่เฉย ๆ แบบนี้หนูก็เบื่อแล้วนะแม่ อยากออกไปเดินข้างนอกบ้าง ลองขอพี่รามออกไปชอปปิงบ้างดีกว่าแม่ว่าดีมั้ย”
“ก็ดี แม่ก็อยากออกไปชอปปิงเหมือนกัน แต่แม่มีอะไรจะบอก”
“อะไรเหรอ”
“แม่เห็นนังนั่นมีอาการโอ้กอ้าก อาการมันชักจะยังไง ๆ อยู่น่ะ”
ดาหลาเล่าอาการของอธินินทร์ที่ตัวเองเห็นกับตาให้ลูกสาวฟัง อาการแบบนี้ถ้าให้เดาคงจะเป็นอื่นไปไม่ได้นอกจาก...
“ไม่นะแม่ หนูไม่ยอม ถ้ามันท้องจริงเราต้องแย่แน่ยังไงพี่รามต้องไม่ปล่อยมันไป”
“จะเป็นอย่างที่เราคิดมั้ย ก็ต้องมาพิสูจน์ดู”
นัยน์ตาของสองแม่ลูกมีประกายความคิดบางอย่างออกมา
“แต่ถึงมันจะท้องจริง ก็อย่าหวังจะมีโอกาสเอาลูกมาต่อรองกับว่าที่ผัวแก” ดาหลาเอ่ยเสียงเหี้ยม “ท้องได้ก็แท้งได้”
“นั่นสิแม่” เดหลียิ้มร้ายแบบที่ปรศุไม่มีวันได้เห็น “แต่หนูว่าเราคงต้องรีบลงมือหน่อย เหมือนตอนนี้พี่รามจะยังไม่รู้ แล้วมันก็น่าจะกำลังหาจังหวะบอกอยู่”
งูพิษแม่ลูกสบตากัน แล้วเผยรอยยิ้มเหี้ยมเกรียม
^
^
^
- Writer
