Aslında sana karşı büyük bir zaafım var.
Harika yemeğimiz ve ondan bile daha güzel olan tatlımızın ardından güzelim Marmara’ya veda ederek restorandan ayrılıyoruz.
Emre her zaman olduğu gibi sakin, neşeli ve öz güven dolu bir şekilde benim için arabanın kapısını tutarken ben korku, heyecan ve ufak çaplı bir panikle gözlerimi ondan uzak tutuyorum.
Artık Yeliz Ertuğrul aramızdaki denklemden çıkarıldı ve Meltem Hanım hâlâ beni kabul etmemiş olsa da Emre’nin benden vazgeçemeyeceğini anlamaya başladı. Yani işler ciddileşmeye başlıyor ve sandığımdan daha düzgün ilerliyor. Peki bu durumda ben ne yapmalıyım?
Ona bir şans vermeyi, daha doğrusu ikimize bir şans vermeyi kabul etmiş olsam da Emre’nin rahatlığı henüz bana sirayet etmiş değil. Bazen içimden geldiği gibi davranabiliyor olsam da hâ
