บทที่ 4.2 - ความจริงแสนโหดร้าย

1040 Words

“จริงสิ แล้วเมื่อกี้ตอนที่ผมตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นจะมีใครนอนอยู่ในห้องเลยสักคน มีแต่ผมนี่แหละ แต่เดี๋ยวนะ… ที่บอกว่า เอ่อ มามีอะไรกับมินนี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ผมไม่เคยคิดอยากมีอะไรกับมิน ผมจำได้ว่าผมนอนอยู่ที่บ้านหลังจากกินยาเสร็จ แล้วจู่ๆ ก็สะดุ้งตื่น รู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่ที่บ้านพี่แล้ว ตกลงมันเรื่องอะไรกันพี่” “มึงอย่ามั่วไอ้เปี๊ยก มึงนั่นแหละที่ขับรถมาเอากับเมียกูสองรอบแล้ว” สินธรเริ่มเสียงดัง รู้สึกกลัวๆ ขึ้นมาชอบกล “พี่ธร… ผมจะไปเอากับมินได้ยังไงในเมื่อผมเป็น…” เปี๊ยกทำท่าจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็เงียบไป “เป็นอะไร” มินตราจิกแขนสินธรแน่น “เป็นอะไรก็พูดมาสิ!” หญิงสาวตะคอกใส่ เปี๊ยกหลบสายตาชายหญิงที่จ้องมอง “มึงบอกมานะไอ้เปี๊ยก มึงเป็นอะไร” สินธรโมโห ปรี่เข้าไปกระชากคอเสื้อเปี๊ยก “ผมเป็นเอดส์!” คำสารภาพของเปี๊ยกไม่ต่างอะไรกับสายฟ้าที่ฟาดลงกลางศีรษะคู่ผัวตัวเมียจอมวิปริตทั้งสอง ม

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD