“อย่าพูดบ้า ๆ นะพี่กร” นภาลัยเสียงสั่นเครือเมื่อดราก้อนขยับเข้ามาใกล้ ไม่พอแค่นั้นใบหน้าคมคายยังโน้มลงมาจนสองริมฝีปากเฉียดกัน
“กับคนอื่นปล่อยให้มันกอด แต่เล่นตัวกับฉันงั้นเหรอ” เสียงเข้มพูดอย่างไม่สบอารมณ์ พลันภาพที่หญิงสาวโอบกอดแอบอิงกับคนอื่นก็ฉายเข้ามาในหัว
“ก็คนอื่นเขาไม่ได้ป่าเถื่อนแบบพี่นี่”
ไม่ใช่แค่ดราก้อนไม่พอใจ เพราะนภาลัยเองก็ไม่พอใจกับสถานการณ์ตอนนี้เหมือนกัน ทั้งที่เธอไม่ได้ทำอะไรผิดด้วยซ้ำทำไมเขาถึงเอาแต่ต่อว่ากันอยู่ได้
“แล้วถึงฉันจะไปทำกับใครที่ไหนพี่ก็ไม่เห็นต้องโกรธนี่ ในเมื่อความสัมพันธ์ระหว่างเรามันก็แค่ แกล้งคบ จบก็แยกย้าย”
นภาลัยไม่ได้อยากประชด แต่ถ้อยคำของดราก้อนที่เอาแต่วนเวียนในสมองทำให้เธอเผลอพูดมันออกไป และไม่ใช่แค่เธอที่ชะงักเพราะคนที่เคยพูดก็นิ่งงันไปครู่หนึ่งเหมือนกัน
“นั่นสิ”
“...”
“แต่เหมือนเธอจะลืมสัญญาระหว่างเราไปแล้ว ให้ฉันทวนมันหน่อยเป็นไง” ชา
