“ขอรับ!”
“ขอรับ!”
นิ้วมือเรียวยังคงเคาะลงที่โต๊ะอย่างต่อเนื่องท่ามกลางบรรยากาศที่แสนเงียบงันภายในห้องหนังสือ ดวงตาสีอำพันเปล่งประกายเงียบๆ ยามเมื่อนึกถึงสินค้าบรรณาการในครานี้
ณ หุบเขาเขี้ยวมังกร
ณ หน้าผาสูงชันที่ขนาบข้างถนนสายเล็กเพียงสายเดียว บนผาสูงหน่วยพลธนูนับพันนายซุ่มกำลังจากที่สูงด้วยความอดทน ยามอู่*แสงอาทิตย์ร้อนแรงแผดเผาผู้คนอยู่บนเหนือหัว ดวงตาคมของเหล่าโจรหมาป่าผู้หิวโหยกวาดสายตาไปยังขบวนกลุ่มคนยาวเหยียดที่ซึ่งห่างไปจากระดับสายตาหลายจั้ง*พวกเขากำลังลอบเตรียมจะผ่านมาทางช่องหุบเขาเขี้ยวมังกรอันเลืองชื่อ ใบหน้าคมเข้มดุจหยกสลักของเฟยหลิงพลันเยือกเย็นขันมาทันทีหลังจากเห็นขบวนขนส่งสิ้นค้าบรรณาการของแคว้นหลี่
“จากสายตาที่ข้าคาดเดาคงอีกประมาณสองชั่วยามพวกเขาคงจะเดินทางมาถึงช่องเขา” เฟยหลิงเอ่ยเสียงเรียบ นัยน์ตาสีอำพันกำลังคำนวณแผนการลอบโจมตีหลังจากนี้
“หัวหน้า จากที่ข้าประเมินแล
