เช้าวันต่อมา...
ในตอนแรกที่เจียงหลีลืมตาหญิงสาวยังคงงุนงงกับสภาพแวดล้อมที่นางอยู่ เพราะไม่คุ้นชินกับห้องนอนที่เคยนอน ทว่าหลังจากกรอกหน่วยตาไปมาหลายรอบ หญิงสาวก็ปะติดปะต่อเรื่องราวเมื่อวานได้ว่าเหตุใดตนถึงยังอยู่ในเรือนของเฟยหลิง ในช่วงที่นางเจ็บปวดจากอาการช้ำใน หญิงสาวสะลึมสะลือเห็นท่านหมอไป๋รีบมาตรวจอาการของตน อาจเพราะกลัวว่าจะมีผลข้างเคียงในการรีบเคลื่อนย้ายนางกลับเรือน ท่านหมอไป๋จึงออกความเห็นให้นางพักอยู่ในห้องหนังสือห้องนี้ต่อ หลังจากนั้นนางก็สลบไสลไปเพราะความเจ็บปวดราวกับโดนเหล็กร้อนนาบที่หน้าอกซ้ายจนทนไม่ไหว
หลังจากที่เห็นเจียงหลีลืมตาตื่น เงาร่างในอาภรณ์สีเหลืองทองก็เริ่มเดินมาหยุดที่ข้างเตียง เฟยอวี่ยอมรับว่าเขาไม่ได้นอนทั้งคืนเพื่อเฝ้าไข้อาการของนาง หากบุตรสาวบุญธรรมผู้นี้เป็นอะไรไป เขาคงไม่ให้อภัยตนเองอย่างแน่นอน
“เสี่ยวเจียงเอ๋อร์...” ดวงตาคมจับจ้องใบหน้างามที่ขาวซีด ในใจลึก
