ดวงตาคมตวัดมองคู่สนทนาตรงหน้า “ข้าก็ไม่นึกเช่นเดียวกันว่าหัวหน้าหมู่บ้านเช่นท่านจะชอบสนใจเรื่องของผู้อื่นเป็นด้วย?”
ท่าทางไม่ลดราวาศอกของเฟยหลิงเล่นเอาใบหน้าเหอจิ้งเปื้อนยิ้ม “หึๆ เอาล่ะๆ ข้าไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของท่านก็ได้ ที่ข้าเชิญท่านมาวันนี้ย่อมเป็นเรื่องที่พวกเราทั้งสองต่างรู้กันดีอยู่แล้ว ข้าเพียงมีเรื่องอยากที่จะหารือกับท่านก็เท่านั้นเอง”
ดวงตาสีอำพันจ้องเขม็งไปที่นัยน์ตาดุจพญาเหยี่ยวของอีกฝ่ายแล้วเอ่ยตอบ “จริงๆ แล้วด้วยอำนาจและกำลังทรัพย์ของหมู่บ้านหลิ่งเหอ ตัวข้าที่เป็นเพียงกลุ่มโจรเล็กๆ คงไม่มีผลประโยชน์อันใดเมื่อเทียบกับแคว้นอู่และแคว้นหลี่ ข้าว่าเจ้าเลือกคุยผิดคนแล้วกระมัง”
คำพูดของเฟยหลิงจงใจกระแทกแดกดันเหอจิ้งที่ไร้น้ำใจไมตรี ในคราที่แคว้นหลี่ลอบผ่านเขตแดนของตน แต่ทว่าคนของหมู่บ้านหลิ่งเหอกลับทำตัวเป็นผู้เฒ่าหาปลารอเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ โดยไม่คิดที่จะยื่นมือเข้าช่วยเหลือ
