ดุจดั่งเสียงฟ้าฟาดผืนดินกัมปนาท เพียงกะพริบตาเกาทัณฑ์นับพันดอกก็พวยพุ่งขึ้นไปยังยอดเขาสูงชันราวกับไม่กริ่งเกรงสายลมฟ้าฝน ยามเมื่อคมของมันปักไปที่ส่วนใดเสียงระเบิดก็พลันดังก้องพลังการทำลายล้างสูงยิ่ง
“อ๊ากกก!”
เสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดเหลือแสนของเหล่าโจรภูเขาแผดก้องไปทั่วหุบเขา หากแต่เสียงดังของระเบิดเกาทัณฑ์กลับกลบเสียงความสูญเสียของฝูงโจรจนสิ้น ยามเมื่อฝุ่นผงละอองถูกกลบ ลมภูเขาพัดกระจายออกไป ร่างกายรวมทั้งชิ้นส่วนของเหล่าโจรภูเขาก็แหลกเหลวจนเป็นเพียงชิ้นเนื้อก้อนเลือด ความฮึกเหิมก่อนหน้าถูกกลบสลายไปเหลือเพียงแต่ความเจ็บแค้นและเจ็บปวด
เงาหน่วยพลซุ่มโจมตีของโจรหมาป่าในตอนนี้เหลือเพียงสองส่วนในสิบส่วน การสูญเสียที่ยิ่งใหญ่ในครั้งนี้คนของค่ายหลอมจันทร์เพิ่งเคยประสบพบเจอเป็นครั้งแรก ยามเมื่อเห็นพวกพ้องของตนตายต่อหน้าอย่างอเนจอนาถ เพลิงโทสะของกลุ่มโจรที่เหลือก็กัดกินหัวใจจนมอดไหม้ไปทั่ว
