“เปล่า...” เจียงหลีตอบเสียงเบาหวิว
“ก็ดีแล้ว ยามจื่อข้าจะพาเจ้าไปชมเรื่องสนุกที่ผาเขาเขียว” ใบหน้ายิ้มๆ พูดราวกับไม่ใส่ใจบรรยากาศเคียดแค้นชิงชังรอบด้าน หากแต่นัยน์ตาคู่นั้นของเขากลับเต็มไปด้วยประกายสังหารอย่างเต็มเปี่ยม
เจียงหลีหลุบตาต่ำผงกหัวรับเงียบๆ “ขอรับ”
น้ำเสียงเยือกเย็นของเฟยหลิงพูดขึ้นท่ามกลางเสียงตะคอกด่าทอของกลุ่มโจร “ล้อมวงสังหาร เด็ดชีวิตของพวกมันอย่าให้เหลือ!”
“ฆ่า!!!”
“ฆ่า...” กลุ่มโจรทั้งหมดร่วมกันกู่ร้องเป็นเสียงเดียวกันด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ
ยามจื่อ
แสงจันทร์นวลผ่องสะท้อนต้นสนที่แผ่กิ่งก้านสาขาริมผาเขาเขียวจนเกิดเงาภาพสะท้อนงดงามชวนดื่มด่ำ เหล่าหิงห้อยต่างร่วมใจกันบินลอยเหนือผืนดินนับหมื่นๆ แสนๆ ตัว ช่างเป็นภาพที่งดงามชวนฝันนัก หากแต่ราตรีไม่ถูกกำหนดให้สถานที่แห่งนี้ต้องนองเลือด เกรงว่าบรรยากาศงดงามที่ธรรมชาติรังสรรค์เช่นนี้คงจะสะกดทุกสายตาของผู้คนที่ผ่านไปมาในสถานที่แห
