ตอนที่ 4 บุปผาเผยกลีบ
1006 Words
เรือนหยกทมิฬ
แค่ชื่อก็สามารถเปิดเผยนิสัยของผู้อยู่อาศัยได้เป็นอย่างดี ภายในห้องๆ หนึ่งที่มีการจัดวางและตกแต่งด้วยสีดำเสียเป็นส่วนใหญ่ แต่กลับไม่สามารถลดทอนความหรูหราและมีเสน่ห์ลงตัวไปได้
บุปผางดงามนับสิบสวมอาภรณ์โปร่งบางราวกับผู้แต่งจงใจทำให้พวกนางเหล่านั้นสามารถปลุกไฟกำหนัดในตัวของบุรุษยามเมื่อประสานสายตาในคราแรก ใบหน้างดงามประดุจหยกงามเหล่านั้นกลับหาได้ฉายแววยินดีในภารกิจที่จะต้องสังเวยพรหมจรรย์ให้กับหัวหน้าโจรหมาป่าภูเขาเช่นเฟยหลิงไม่
แม้เหล่าโฉมงามจะไม่ยินยอม แต่พวกนางกลับมิอาจที่จะขัดขืน ด้วยเพราะกลัวว่าโฉมงามเผ่าอวี้จะคิดขัดขืนในขณะร่วมเรียงเคียงรักกับเจ้านายของตน จื่อลู่จำเป็นต้องวางยากำหนัดให้พวกนางได้ทำหน้าที่ให้ถึงที่สุด!
กลิ่นหอมโชยจากตะเกียงบุหงาพัดมาเป็นระรอก คืนนี้แสงจันทร์กระจ่างอาบไล้ไปทั่วเรือนคล้ายกับต้องมนต์สะกด เรือนร่างสูงใหญ่ในอาภรณ์สีดำไปทั่วร่างค่อยๆ ก้าวเข้ามาในห้องที่ถูกบรรดาบ่าวไพร่จัดเตรียมไว้ให้อย่างครบครัน กลิ่นหอมอ่อนๆ ลอยคละคลุ้งอบอวลรอบตัวเรือนดั่งหมอกจางๆ ในแดนสรวงสวรรค์
ดวงตาสีอำพันเหลือบจ้องโฉมงามเบื้องหน้านิ่ง เมื่อเห็นท่าทางของสตรีเบื้องหน้าเฟยหลิงก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นฝีมือของจื่อลู่ ด้วยเพราะรู้ดีว่าหากพวกนางยังคงมีสติขณะร่วมรักกับตน ผลที่ออกมาคงจะไม่น่าดูนัก แต่ถึงอย่างนั้นภาพล่อแหลมตรงหน้ากลับไม่อาจปลุกเร้าอารมณ์รักใคร่ในตัวของชายหนุ่มได้เลย
“ข้าควรจะทำเช่นไรกับพวกนางดี” เฟยหลิงพึมพำคนเดียวด้วยความเจ็บปวด หากสามารถให้คนอื่นมาทำหน้าที่นี้แทนตนได้คงจะดีไม่น้อย แต่กฎก็ยังคงเป็นกฎ หน้าที่ที่คอยค้ำคอของเขาจำเป็นต้องลงมือด้วยตัวเอง
เพียงพริบตาร่างในอาภรณ์สีดำก็มาหยุดยืนอยู่ตรงเบื้องหน้าโฉมงามทั้งสิบ เพียงชายหนุ่มตวัดมือ อาภรณ์ที่คลุมไปทั่วเรือนร่างของบุปผาทั้งสิบนางก็พลันหลุดลุ่ยฉีกขาดออกจากเรือนร่างงดงามจนหมดสิ้น
ในเวลาเดียวกันเงาร่างตะคุ่มๆ ของคนทั้งสองแอบหลบมุมจดจ้องอยู่ในรูๆ หนึ่งตรงริมหน้าต่างฝั่งที่ไม่สะดุดตานัก ร่างทั้งสองถึงกับลอบกลั้นหายใจในทันทีที่จ้องมองฉากเบื้องหน้า โดยเฉพาะเจียงหลี ใบหน้างามภายใต้หน้ากากหนังมนุษย์แดงปลั่งราวกับผลอิงเถา*สุก ริมฝีปากบางเม้มแน่นเข้าหากันด้วยอาการแปลกๆ หลังจากนั้นร่างบางก็รีบก้มหน้างุดทันทีด้วยอาการเขินอาย
นายท่านอวี่ส่งสายตาเย้าแหย่พลางบุ้ยปากเป็นนัยๆ ให้เจียงหลีตั้งใจดูฉากวาบหวามตรงหน้าให้ดี
“อ่า...” เสียงครางกระเส่าทำเอาใครบางคนร่างแข็งทื่อ
เพียงแค่กระตุกนิ้ว เรือนร่างเปล่าเปลือยของหนึ่งในโฉมงามก็พลันมาอยู่ใต้เบื้องล่าง เฟยหลิงไม่ได้ปลดเปลื้องเสื้อผ้าภายในกายออกจนหมด มีเพียงกางเกงเบื้องล่างของเขาเท่านั้นที่ถูกถอดออกไป มือหยาบลูบไล้ไปตามเรือนร่างขาวผุดผ่องคล้ายกับสำรวจสินค้าค้นหาตำหนิ การกระทำเพียงลูบไล้ก็ทำให้สตรีใต้ร่างครวญครางร้องขอชีวิตเสียแล้ว
“อ่า...นายท่าน...ได้โปรด…”
“เจ้าแน่ใจแล้วรึ?” เสียงแหบพร่าของเฟยหลิงเอ่ยถาม ใบหน้าที่เงียบขรึมเผยร่องรอยแห่งเพลิงปรารถนาบ้างแล้วบนใบหน้า
ทว่าเสียงตอบรับกลับไม่ได้มีเพียงหยกงามเพียงนางดียวที่ร้องครวญครางใต้ร่างชายหนุ่ม เสียงหยกงามอีกเก้านางต่างก็ร้องครวญกระเส่าดังขึ้นคล้ายเรียกร้องความสนใจ
“อ่าห์...”
“อูยยย...นายท่าน...”
“ซี๊ดดด...”
“อู้ววว...”
“นายท่าน...ข้า...”
“อื้อ...อืม...โอ้ว...”
“ข้า...ซู๊ดดด...นายท่าน...”
“ไม่ไหวแล้ว...อ๊าห์...”
“ข้าต้องการนายท่าน...ซี๊ดดดด…”
ใบหน้ารวมทั้งใบหูของเจียงหลีตอนนี้แดงเถือกไปทั่วทั้งตัว หญิงสาวกำหมัดแน่นด้วยอาการเขินอายสุดขีดกับภาพตรงหน้า อาการของเจียงหลีในตอนนี้อยู่ในสายตาของเฟยอวี่ทั้งหมด นายท่านใหญ่ลอบยิ้มอย่างได้ใจที่เห็นเด็กรับใช้ของตนมีอาการคล้ายธาตุไฟเข้าแทรก
เสียงราวกับยุงกระซิบของนายท่านใหญ่พูดขึ้น “เจ้าเด็กอ่อนหัด แค่นี้ก็สั่นกลัวแล้วรึ? นี่เพียงแค่เริ่มต้น ต่อไปเจ้าจะเข้าใจเอง”
“…”
ข้าไม่อยากจะเข้าใจ และไม่มีวันอยากเข้าใจ! ให้ตายเถอะสวรรค์ ท่านกำลังกลั่นแกล้งข้าอยู่ใช่หรือไม่!? เหตุใดถึงได้ส่งตาแก่นี่มาบีบบังคับให้ข้าดูฉากรักของผู้อื่นเช่นนี้กัน
“จ๊วฟๆ” เสียงดูดดื่มปลุกเร้าอารมณ์แถมยังปลุกสติให้เจียงหลีให้สนใจฉากรักเบื้องหน้าอีกครั้ง และฉากๆ นี้คล้ายกับตรึงร่างบางให้แข็งค้างหยุดชะงักในทันที
เงาร่างแข็งแกร่งที่คล้ายกระบี่คมนอนแผ่หลาเผยอาภรณ์หลุดรุ่ยจนเห็นแผงอกแกร่ง โฉมงามนวลเนื้อนางนับสิบคล้ายฝูงนกหงส์หยกรุมล้อมพญาหมาป่าผู้โดดเดี่ยว เสียงครางกระเส่าเย้ายวนชวนปลุกไฟกำหนัดนัก เหล่าบุปผาคลี่ยิ้มงามราวกับลุ่มหลงในห้วงสุขาวดี
“แผล็บๆ แผล็บๆ” ปลายลิ้นเล็กสีชมพูร่วมกันเลียไปทั่วสัดส่วนที่แข็งแกร่ง นิ้วมืองามหลายคู่ร่วมกันลูบไล้ปลุกเร้าไฟกำหนัดในกายประมุขเฟยหลิงจนปั่นป่วน เหล่าดอกท้องามร่วมกันสามัคคีปีนป่ายส่ายสะโพกยั่วเย้า ยิ่งเพิ่มไฟราคะให้เกิดประกายลุกโชนในนัยน์ตาสีอำพันจนเกิดประกายไฟร้อนแรง
“อ่า...” ใบหน้าหล่อเหลาที่เอาแต่เก็บงำเริ่มแสดงอารมณ์หลงใหล นิ้วมือแกร่งเคลื่อนไปที่หนึ่งในร่างอรชรขณะที่กำลังขยับเรือนร่างเย้ายวนพร้อมกับโชว์ปทุมดอกใหญ่กระเด้งกระดอนชวนขบกัดนัก
“เอื๊อก!”
* ****īngtáo ( อิง-เถา ) เชอรี่
- Writer
