มาเฟียร้ายกับสัญญาลวง

มาร์คัส

ณ เมืองปาแลร์โม เมืองเก่าทางตอนใต้ของอิตาลีที่ปกครองโดยกลุ่มมาเฟียตระกูลอัลกราเซียโน มาเฟียหนุ่มอายุ 34 ปี ที่ได้รับสืบทอดธุรกิจและชื่อเสียงมาจากหลายชั่วรุ่น เขาคือหัวหน้ามาเฟียที่เด็ดขาดในทุกคำสั่ง ถ้าสั่งฆ่าคือต้องฆ่า ไม่เจรจาให้เสียเวลา โอกาสที่จะได้รับจากเขามีเพียงแค่ครั้งเดียว ครั้งที่สองคือความตายเท่านั้นที่เขาจะให้ได้

ท่าเรือปาแลร์โม

เหล่าบอดี้การ์ดหนุ่มชุดเทาเข้มนับห้าสิบกว่านาย กระจายตัวยืนรอบโกดังเพื่อรอส่งอาวุธเถื่อนล็อตใหม่ขึ้นเรือที่กำลังจะเทียบท่าในอีกยี่สิบนาทีข้างหน้า

“ตรวจสินค้าดีหรือเปล่า”

“เรียบร้อยดีครับนาย”

“อย่าให้พลาดแม้แต่ลังเดียว”

“ครับนาย” เมื่อเดินตรวจลังไม้ที่บรรจุอาวุธ ที่ถูกสั่งทำขึ้นมาเป็นพิเศษเรียบร้อย มาเฟียหนุ่มร่างใหญ่ที่สูงถึง 188 เซนติเมตรก็เดินออกจากจุดนั้นอย่างไร้ความกังวล เพราะเขาค่อนข้างเชื่อมั่นในฝีมือการทำงานของมือขวาคนนี้มากเนื่องจากทั้งสองมีนิสัยที่คล้ายกันราวกับแฝด อาจเพราะโตมาด้วยกันเลยซึมซับนิสัยที่คล้ายๆ กันมา มือขวาคนนี้เกลียดความผิดพลาดเป็นที่หนึ่ง ถ้าลูกน้องคนไหนทำพลาด โทษสถานเดียวคือความตายเท่านั้นที่จะได้รับ

ปิ๊ว!

ขณะที่มาเฟียหนุ่มกำลังจะเดินไปด้านหลังของป่าทึบที่มีออฟฟิศลับตั้งอยู่ ก็มีลูกกระสุนจากปืนสั้นแบบเก็บเสียงพุ่งมาจากด้านข้าง แต่ด้วยความไวของอัลโดที่ถูกฝึกมาอย่างดี เขากระโดดกระแทกตัวเจ้านายล้มลงพื้น ก่อนจะยิงสวนกลับเจาะเข้ากลางหน้าผากอีกฝ่าย เหล่าบอดี้การ์ดต่างรีบวิ่งไล่ยิงอีกคนที่หลบหนีเข้าไปในป่า

ปัง! ปัง!! เสียงกระสุนยิงสาดใส่กันห่างออกไปเรื่อยๆ จนเงียบลงในที่สุด

“นายเป็นไงบ้างครับ”

“กูไม่เป็นไร ไปตามจับมันมา”

“ครับ” เมื่อเห็นว่าคนเป็นนายปลอดภัย อัลโดก็รีบวิ่งตามลูกน้องหายเข้าไปในป่าที่สามารถทะลุหนีออกทะเลได้ทันที

“นายเป็นอะไรหรือเปล่าครับนาย” ลุยจิเมื่อได้ยินเสียงปืนก็รีบวิ่งเข้ามาสมทบพร้อมกับลูกน้องจำนวนหนึ่ง

“กูไม่เป็นไร กลับไปเฝ้าของ” มาเฟียหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียวที่ใครมันกล้าบุกเข้ามาฆ่าเขาถึงในถิ่นแบบนี้ เมื่อได้รับคำสั่ง ลุยจิจึงสั่งให้ลูกน้องตรวจเช็กความปลอดภัยรอบๆ อีกครั้งก่อนจะจำใจขนลูกน้องกลับไปยังโกดังสินค้า

มาเฟียหนุ่มเมื่อเห็นว่าสถานการณ์ตรงหน้าปรกติดีแล้วจึงเดินตรงต่อเข้าไปยังออฟฟิศลับถ้าไม่ใช้ดาวเทียมในการสอดส่องก็ไม่มีทางเห็นห้องลับของเขาแน่นอน เพราะสถานที่ตั้งค่อนข้างจะลึกลับ ถูกปกคลุมไปด้วยต้นไม้ใหญ่ยักษ์และทางเข้าค่อนข้างซับซ้อน ภายนอกออฟฟิศดูร้างเก่าราวกับไม่มีคนอาศัยอยู่ แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไปด้านในกลับเป็นห้องที่ถูกสร้างอย่างหรูหรา และแข็งแรง ต่อให้ระเบิดก็ไม่มีทางทำลายห้องนี้ได้

ภายในห้องค่อนข้างมืดสลัว มีแสงไฟหลากสีลอดออกมาจากเครื่องมือทำงานภายในห้อง

เสียงพัดลมซีพียู ดังแข่งกับเสียงเคาะแป้นพิมพ์ที่เคาะเสียงหนักสลับเบา ด้านในมีนักแฮกเกอร์ฝีมือดีนั่งอยู่ 5 นายพร้อมกับจอคอมพิวเตอร์มากกว่า 20 ตัวที่เปิดสว่างค้างไว้พร้อมกับภาพจากกล้องวงจรปิดทุกตัวที่ถูกติดตั้งไว้รอบๆ ทุกโกดังสินค้าของเขาในแต่ละเมือง แต่ตรงท่าเรือจะเป็นโกดังแม่ เพราะเป็นจุดขนย้ายของลงเรือได้ง่ายที่สุดแต่ก็มีความเสี่ยงมากที่สุดเช่นกัน

มาเฟียหนุ่มทุ่มเงินมหาศาลเพื่อซื้อความเงียบ ทำให้จุดนี้ถูกเพิกเฉยจากสายตาผู้คน ทำให้มันเป็นจุดที่ปลอดภัยที่สุดจากเหล่าทหาร

เมื่อรับสินค้ามา มาเฟียหนุ่มก็จะกระจายไปไว้โกดังลูกเพื่อทำการผลิต และเมื่อสินค้าจากโกดังลูกผลิตเสร็จสิ้นก็จะถูกส่งลำเลียงมาตรวจสอบที่โกดังแม่อีกรอบเพื่อปล่อยของขึ้นเรือ ธุรกิจของมาเฟียหนุ่มมีทั้งขนส่งทางน้ำ และทางบก แต่ทางบกมักจะเจอปัญหาการถูกปล้นของเหล่าอริ แต่ก็ไม่มีอะไรเกินความสามารถของมาเฟียหนุ่มคนนี้ไปได้ มาเฟียหนุ่มเป็นคนที่ฉลาด และรอบคอบ แม้เมื่อครู่จะเกือบถูกยิงกบาลไปก็ตาม

“นายครับ เราจับมันได้แล้วครับ”

“พาไปโกดังเค”

“ครับ” อัลโดรับคำสั่งเสร็จก็วิ่งออกจากห้องลับเพื่อไปสั่งงานกับเหล่าลูกน้องอีกที

“มีอะไรผิดปรกติหรือเปล่า” มาเฟียหนุ่มกวาดสายตามองบนหน้าจอใหญ่ที่ฉายการทำงานของแต่ละโกดังไว้ ก่อนจะหันมาถามเหล่าแฮกเกอร์ที่นั่งเฝ้าหน้าจอคอมตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงพร้อมกับเจาะระบบตลาดหุ้นไปในเวลาเดียวกัน

“ไม่มีครับ ทุกอย่างเรียบร้อยดีครับนาย”

“เฝ้าดูต่อไป มีอะไรแจ้งอัลโดทันที อย่าให้พลาดแม้แต่พริบตาเดียว” เมื่อออกคำสั่งเสร็จ เขาก็เดินออกจากห้องลับไปที่รถตู้คันหรูที่ติดฟิล์มสีดำทึบ เพราะหน้าที่ตรงนี้ยังไงก็ยังมีอัลโดคอยสอดส่องดูแลแทนเขาอีกแรง อัลโดคือบอดี้การ์ดมือซ้ายที่พ่วงด้วยตำแหน่งหัวหน้าแฮกเกอร์ ส่วนลุยจิคือหัวหน้าใหญ่ของเหล่าบอดี้การ์ดทั้งหมด พร้อมกับเป็นทั้งมือและเท้าให้กับเขา

“นายจะกลับคฤหาสน์เลย หรือจะไปโกดังเคก่อนครับ”

“กลับเลย เดี๋ยวคืนนี้ต้องไปเมืองกาตันซาโร บอกให้คนของเราทรมานมันไปก่อน อย่าเพิ่งฆ่า”

“ครับนาย” เมื่อเดินถึงรถ มือซ้ายคนสนิทก็สัมผัสไปที่ประตูรถเบา ๆ ก่อนประตูจะเลื่อนเปิดออกอัตโนมัติ รถตู้หรูติดฟิล์มสีดำมืดที่คนด้านนอกไม่สามารถเห็นคนด้านใน แต่คนด้านในสามารถมองเห็นคนด้านนอกได้อย่างชัดเจน พร้อมกระจกที่กันกระสุน สิ่งเดียวที่จะทำลายรถคันนี้ได้คงมีเพียงระเบิดเท่านั้น

คฤหาสน์อัลกราเซียโน

เมื่อร่างสูงเดินเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่ เหล่าบรรดาแม่บ้านก็เดินมาจัดการถอดสูท จัดรองเท้าของมาเฟียหนุ่มให้เข้าที่ ก่อนที่ร่างสูงหล่อจะเดินขึ้นไปบนห้องทำงานพร้อมกับแม่บ้านสาวที่ยกวิสกี้ราคาแพงตามขึ้นไปเสิร์ฟ

“คุณผู้ชายต้องการอย่างอื่นเพิ่มหรือเปล่าคะ” เสียงใสถามขึ้นอย่างเช่นทุกครั้ง

“ไปเปิดน้ำใส่อ่างแล้วแก้ผ้ารอ” เป็นคำสั่งที่ทำให้หล่อนคลี่ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ หญิงสาวคนใช้ที่ถูกบิดามารดานำมาขายเพื่อใช้หนี้พนันรีบกรีดกรายเข้าไปในห้องน้ำที่ใหญ่โตมโหฬารอย่างไม่รีรอ

Rrrr Rrrr

“มีอะไร”

(“วันนี้หวังว่ามึงจะไม่ลืมนัดกู”)

“เออกูไม่ลืมหรอกน่ะ เหลือเวลาอีกตั้งหลายชั่วโมง”

(“ไม่ลืมก็ดี วันนี้กูมียาตัวใหม่มาให้มึงด้วย”)

“เออ แค่นี้นะ”

เขากดตัดสายทันทีหลังจากตัวเองพูดจบโดยไม่รอให้อีกฝ่ายพูดลาแต่อย่างใด มาร์คัสหยิบแก้ววิสกี้ขึ้นกระดกพรวดเดียวก่อนจะลุกขึ้นจากโต๊ะทำงาน แล้วตรงเข้าไปในห้องน้ำที่มีหญิงสาวรออยู่

เมื่อหญิงสาวผู้พร้อมปรนเปรอเห็นคนเป็นนายเดินเข้ามา เธอก็รีบปรี่เข้าไปปลดอาภรณ์ที่ห่อหุ้มบนตัวเขาออกอย่างไม่รอช้า ก่อนจะย่อตัวนั่งลงแล้วสัมผัสกับแก่นกายที่ใหญ่โต

มือเล็กสัมผัสมันอย่างระมัดระวัง ก่อนจะครอบริมฝีปากลงไปยังมังกรยักษ์ที่นอนหลับใหลอยู่เบา ๆ เธอพยายามดูดดุนและตวัดใบลิ้นละเลียดชิมไปช่วงปลายหัวหยักเพื่อปลุกมังกรไซซ์ห้าสิบแปดที่หลับไหลใหตื่นขึ้นมาสนุกกับเธอ

หญิงสาวดูดดุนเล่นลิ้นกับแท่งสวาทจนมันเริ่มขยายแข็งใหญ่ขึ้นจึงเปลี่ยนมาเป็นเลียลิ้มชิมรสไปตามเส้นเอ็นปูดโปนที่พันอยู่รอบลำอย่างสวยงาม ชายหนุ่มยืนมองดูหญิงสาวคนใช้เล่นกับแก่นกายเขาด้วยอารมณ์หงุดหงิดไม่พอใจ

“อม แล้วดูดเข้าไปแรง ๆ” น้ำเสียงเข้มออกคำสั่งด้วยใบหน้านิ่ง คนใช้สาวเมื่อได้ยินน้ำเสียงไม่พอใจจึงรีบบริการเจ้านายหนุ่มตามที่เขาต้องการทันที เธอแค่อยากจะช่วงชิมความหอมหวานที่ไม่ได้ชิมมาเป็นอาทิตย์ด้วยความคิดถึงเพียงเท่านั้นแต่ไม่คิดว่าจะกลายเป็นความหงุดหงิดสำหรับเขา

ริมฝีปากเล็กค่อย ๆ กลืนความยาวของแท่งสวาทเข้าไปช้า ๆ จนมิดลำก่อนจะดูดเข้าออกด้วยจังหวะเนิบนาบ

อ๊อก! อ๊อก! น้ำตาหญิงสาวคลอหน่วยขึ้นมาทันที เมื่อมือหนารวบกำเส้นผมเธอแล้วกดหัวเธอเข้าออกจนสุดความยาวของแก่นกายด้วยความเร็วจนมันไปกระทุ้งเข้ากับผนังลำคอของเธอ

“ดูดแรงกว่านี้อีก” สีหน้าไม่พอใจเริ่มฉายเพิ่มขึ้นเมื่อหญิงสาวบริการได้ไม่ถึงใจเขา เธอกลั้นใจดูดแรงขึ้นในขณะที่เขากดหัวเธอเข้าออกระรัวอย่างเอาแต่ใจเพราะกลัวว่าเขาจะไม่เรียกใช้เธออีก วินาทีสุดท้ายร่างสูงตอกอัดสะโพกหนาด้วยความแรงจนแก่นกายใหญ่ทั้งลำจมมิดหายเข้าไปในโพรงปากที่อุ่นชื้น

หญิงสาวคนใช้รู้สึกถึงแก่นกายที่คับแน่นแทบหายใจไม่ออก ตาเธอเหลือกลอย สองมือจับหน้าขาเขาแน่น มาเฟียหนุ่มตอกสะโพกเน้น ๆ อีกสองทีก่อนจะเกร็งกระตุกพ่นน้ำสวาทพุ่งลงคอเธอจนหมดหยดสุดท้าย ก่อนจะถอนแก่นกายออกแล้วเดินลงอ่างอาบน้ำไปโดยไม่สนใจคนใช้สาวที่นั่งน้ำหูน้ำตาเล็ดราวกับกำลังจะขาดอากาศหายใจ เธอนั่งหอบหายใจถี่ ๆ เพื่อเอาออกซิเจนเข้าปอด ก่อนจะลุกขึ้นไปนวดตัวและอาบน้ำให้กับเขา