สามสิบนาทีผ่านไป...
หญิงสาวเริ่มนั่งไม่เป็นสุข เธอรู้สึกร้อนระอุวูบวาบไปทั่วทั้งเรือนร่าง มือบางยกขึ้นลูบต้นคอตัวเองพร้อมกับดึงเสื้อกระพรือให้ความเย็นพัดผ่านเข้าไป อีกมือก็โบกพัดใบหน้าที่มีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมา
“ทำไมร้อนจัง” มาร์คัสยังคงนั่งจิบวิสกี้อย่างใจเย็นราวกับไม่รับรู้ถึงอาการของเธอ
“คุณช่วยเร่งแอร์หน่อยได้หรือเปล่าคะ”
“ไปเร่งเอง” ขณะที่เธอเดินไปปรับแอร์ เขาก็ใช้วินาทีนั้นปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกเพื่อโชว์ซิกซ์แพ็กให้เธอเห็น
เมื่อหญิงสาวหุ่นนางแบบเดินกลับมานั่งลงตรงข้าม สายตาก็พลันไปหยุดมองตรงลอนมัดกล้ามเนื้อแน่นที่เรียงกันเป็นชั้น ๆ เธอเผลอกัดริมฝีปากตัวเองแล้วจ้องมันด้วยความรู้สึกบางอย่างที่เพิ่มมากขึ้น เส้นความยับยั้งชั่งใจเริ่มต่ำลงเรื่อยๆ มาเฟียหนุ่มยกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ ฤทธิ์ยาเริ่มทำงานจนหญิงสาวเริ่มรู้สึกกระสับกระส่าย สองขาหนีบเข้าหากัน เธอรู้สึกถึงจุดกลางกายของตนเฉะขึ้
