เสียงปืนกลกราดยิงเข้ามาในร้านอาหาร ลูเซียน่าได้แต่เอามืออุดหูด้วยความกลัว
“วิ่งลูเซีย วิ่ง!!” มาร์คัสตะโกนบอกแข่งกับเสียงปืน เขากำลังจะดึงมือเธอให้ยืนขึ้น แต่อีกคนกลับรั้งเขาไว้ด้วยความกลัวจนไม่สามารถขยับตัวยืนได้ มาร์คัสเลยโดนยิงเข้าที่แขนหนึ่งนัด แต่มาเฟียหนุ่มไม่แสดงสีหน้าเจ็บปวดแต่อย่างใด
“คะ คุณ คุณถูกยิง” หญิงสาวตกใจยิ่งกว่าเดิม เธอนั่งส่ายหัว เนื้อตัวสั่นเทาด้วยความกลัว ภาพวันที่พ่อแม่ถูกฆาตกรรมฉายเข้ามาในหัวอีกครั้ง
“ลูเซีย ตั้งสติลูเซีย” มาร์คัสจับใบหน้าเธอให้มองมายังเขาแล้วพูดขึ้นอีกครั้ง
“ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอเป็นอะไร อย่ากลัว ถ้ามีฉัน เธอจะไม่เป็นอะไร เชื่อใจฉันลูเซีย”
เมื่อเห็นสายตาที่จริงจังและคำพูดที่หนักแน่นของเขา เธอก็รู้สึกผ่อนคลายและอุ่นใจขึ้น มาร์คัสประสานมือกับเธอด้วยความแน่น
“เดี๋ยวผมจะยิงคุ้มกัน นายตรงไปที่รถก่อนเลยนะครับ”
ปัง ปัง ปัง!!
พูดจบลุยจิก็โผล่ขึ้น
