ฉันมองคนที่แกล้งหลับแล้วก็ถอนหายใจ ฉันรู้ว่าปลื้มคงอยากคุยกับฉันเรื่องพี่ต้น รู้ว่าเขากำลังหงุดหงิด ไม่พอใจหรืออารมณ์ไม่มั่นคง...แต่คงไม่อยากถามหรือไม่กล้าถามฉันในตอนนี้ เราคบกันมาแบบนี้กว่าแปดเดือน รู้จักกันมาอีกเกือบสิบปีแบบใกล้ชิดและสนิทสนมทำไมฉันจะดูเขาไม่ออก ฉันไม่รู้ว่าที่ตัวเองทำอยู่ตอนนี้ถูกหรือผิดแค่ไหน
พอจะรู้ว่าปลื้มรู้สึกยังไงกับฉัน เขาจริงจัง จริงใจและออดอ้อนฉันแบบเปิดเผย...เหลือแค่พูดคุยกันตรงๆ เขาอาจจะยังไม่มั่นใจที่จะบอก พอๆ กับที่ฉันเองก็ไม่มั่นใจว่าจะไม่ทำให้เขา...และตัวเองผิดหวัง ไม่รู้ทำไมถึงกลายเป็นคนขี้ขลาดได้ขนาดนี้
“ปลื้ม ถึงแล้ว” ฉันปลุกคนที่แกล้งหลับมาตลอดทาง พอฉันปลุกก็ทำเป็นงัวเงียเหมือนคนเพิ่งตื่น...พ่อนักแสดงมากฝีมือ
“วิป อาบน้ำพร้อมกันไหม ดึกแล้ว” ปลื้มถามตอนที่เราสองคนเข้ามาถึงห้องนอนฉัน
“แค่อาบน้ำนะ...ดึกแล้ว” ฉันย้อนเขาอย่างรู้ทัน ปลื้มยิ้ม ทำตาปริบ
