ปลื้มจูบต้นคอฉันอีกครั้ง มือเขาลูบเข้ามาในเสื้อของฉัน ก่อนจะวางแหมะที่เอวเหมือนต้องการให้ฉันพูดอะไรสักอย่าง พอฉันไม่พูดเขาก็เงยหน้าขึ้นมาถามกันตรงๆ ถามด้วยสายตาที่ทำให้ฉันหายใจไม่ทั่วท้อง มันเต็มไปด้วยความต้องการไม่ปิดบัง หากก็ยังรั้งรอ
“ได้ไหมวิป ฉันจะไม่ไหว” ถามแต่ก็ทำสีหน้าน่าสงสารขนาดนั้น ฉันสูดหายใจลึก ยังไงก็คิดจะยอมเขาตั้งแต่แรกเพราะรู้ว่าปลื้มรุกหนักมากแบบที่คงใจแข็งไม่ไหวอีกต่อไป มันรู้สึกว่าไม่ใช่แค่อารมณ์ถามเผื่อฟลุคเหมือนเมื่อก่อน เขาดูอ้อนแบบหวังผลจริงจัง เป็นความรู้สึกที่ละเอียดอ่อนที่ฉันไม่อยากค้นหาให้ลึกกว่านั้น แต่ตอนนี้เขาทำให้หวั่นไหวมากกว่าที่คิด...แต่ก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
ฉันเห็นรอยยิ้มของเขาแล้วปลื้มก็ก้มลงมาจูบฉันอีกครั้ง คำตอบที่ยังลังเลในใจครึ่งๆ กลางๆ มลายหายสิ้น ไม่คิดจะผลักไสเขาเลยสักนิด ปลื้มกดริมฝีปากลงมาหนักๆ ดูดปากฉัน เลียไล้สอดลิ้นเข้ามาในโพรงปาก กวาดกลืน
