อสุรไพรคลั่งสวาท

โลมเลีย Nc

"นายท่านเหตุใดท่านจึงปล่อยนางออกจากป่าของเราไปได้ง่ายดายเช่นนั้น"

"นางคือว่าที่ "เมียของข้า" เจ้าจะสงสัยการตัดสินใจของข้านั้นหรือ ชิบา"

"หาไม่ ขอรับนายท่าน"

"งั้นเจ้าก็ออกไปซะ!!! จงสั่งเหล่าบรรดาปีศาจทุกตนอย่าได้ไปก้ำกรายวุ่นวายกับนางืหากแม้นมีใครปรากฏกายต่อหน้านาง ข้าจะทำลายมันทิ้งซะ"

"ขอรับนายท่าน"

คำสั่งที่ดูเด็ดขาดจะบุคคลปริศนาไม่มีใครเคยเห็นใบหน้าและรูปร่างที่แท้จริงของเขา เขาคือราชาปีศาจไม่ว่าฟ้าหรือดินก็ยังต้องเกรงให้กับอำนาจของเขา บัดนี้ผู้หญิงป่าชาวบ้านธรรมดาได้กระชากหัวใจปีศาจอย่างเขาไปเสียแล้ว ในค่ำคืนที่แสงจันทร์สาดส่องในหมู่บ้านที่นางอาศัยอยู่เขาได้ยืนเฝ้ามองดูกระท่อมหลังเล็กๆ ของนางอย่างไม่วางตา

หากแม้นแต่เขายังคงโกรธเคืองในตัวไอ้สนเป็นอย่างมากที่กำลังจะมาแตะต้องว่าที่เมียของเขา

คืนนี้เขาได้เข้าไปในห้องของนางโมรีที่หลับไหล ผิวขาวผ่องเป็นยองใย ยิ่งกระทบแสงจันทร์ยิ่งงดงาม ใบหน้ารูปไข่สองตาที่หลับพริ้ม ร่างอรชรอ้อนแอ้นนี้ยิ่งชวนให้หลงใหล เขาค่อยๆ ปลดเรื่องอาภรณ์กระโจมอกของนางโมลีออก เฮ้ยให้เห็นเต้าปทุมคู่งาม เสียงกระซิบแผ่วเบากระทบโสดประสาทหูของนางโมลี ทำให้สะดุ้งตัวตื่นแต่ไม่อาจขยับร่างกายได้

"ยอดรักของข้า ข้ามาหาเจ้าแล้ว ขอข้าได้เชยชมความหอมหวานของเจ้าเถิดหนา"

นางโมลีที่ได้ยินเพียงเสียงกระซิบแผ่วเบาจนกวาดสายตาตามหาเจ้าของเสียงในความมืด กลับไม่เจอสิ่งใดเพียงแต่บัดนี้อาภรณ์ด้านบนของนางที่ถูกรัดตรึงเอาไว้กับหลุดกองอยู่ข้างกายเผยให้เห็นเต้าอวบใหญ่นางถึงกับตกใจ เพราะเหมือนกำลังถูกสัมผัสจากสิ่งที่นางมองไม่เห็น

"นี่มันอะไรกันนี่ อูย ....ได้โปรด โอว้.."

ความรู้สึกถึงการโดนโลมเลีย ที่เต้าคู่งาม นางอยากจะใช้สองมือปัดป้อง แลสัมผัสสิ่งที่กำลังเชยชมกับร่างกายของนาง ความรู้สึกเสียวซ่านกระเส่าพุ่งพล่านในความรู้สึกราวกับร้อนเป็นไฟ นางรู้สึกถึงความเปียกชุ่มบนเต้าคู่งามของนาง ใบหน้าแดงที่แสดงถึงความเสียวทราบๆ ว่าวาง

"ได้โปรดเถิดท่าน..อย่าทำข้าเลย..ท่านกำลังทรมานข้าได้โปรด โอว้ ซีด ..."

เสียงครางทรมานลั่นไปทั้งเรือน ความวาบหวามเสียวซาบซ่านรู้สึกสัมผัสทั้งร่างกายเหมือนกำลังถูกซอกไซร้ ดอมดม ค่ำคืนนี้ยังคงอีกยาวไกล นางสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของสิ่งที่มองไม่เห็น อาภรณ์ที่ถูกปลดเปลื้องโดยฝีมือของคนหรือปีศาจ นางไม่อาจรู้แต่ตอนนี้ หนังทรมานกับรถสัมผัสที่เขากำลังมอบให้

"ยอดรักของข้า..,.. ร่างกายของเจ้าช่างหวานยิ่งนักถ้าอยากจะกลืนกินเจ้าเข้าไปทั้งตัวเหลือเกิน คืนนี้ยังแสนยาวไกล ถ้าจะอยู่เป็นเพื่อนเจ้าเอง"

"จ๊วบ จ๊วบ หวาน เหลือเกินยอดรัก..."

นางโมลีแม้จะได้ยินเสียงกระซิบแผ่วเบาข้างหูแต่นางไม่เห็นแม้กระทั่งเงาหรือตัวตนของคนที่สัมผัสเชยชมร่างของนาง ได้ยินแต่เสียงที่กำลังดูดโลมเลียบนยอดปทุมคู่งามของนางเท่านั้น นางจะเปล่งเสียงครวญครางกระเส่าทรมานอยู่อย่างเนิ่นนาน

แต่นางไม่รู้เลยว่าไอ้สนได้แอบรอบมาหานางในคืนนี้เพื่อจะมาจับนางทำเมีย ค่ำคืนที่ดึกสงัดไปสนได้เดินย่างไกลท่ามกลางแสงจันทร์ตรงมาที่เรือนของนางโมลีเพียงผู้เดียวลำพัง เพราะมันต้องการจะจับนางโมลีทำเมียให้ได้เสียคืนนี้ แต่สิ่งที่มันมาเห็นเป็นภาพที่นางโมรีนอนเปลือยเปล่าท่อนบนอยู่ในห้อง มีเพียงแสงตะเกียงเล็กๆ ที่สาดส่อง มันใช้ตาสองไปที่ร่องรูไม้ไผ่ สิ่งที่มันเห็นคือยอดปทุมที่ใหญ่โตสวยงามอวบอ้วนราวกับแม่โคนมก็ไม่ปาน มันที่อยากจะขึ้นไปบนเรือนแต่ภาพที่เห็นทำให้มันไม่สามารถละสายตาออกไปได้

ไอ้สนที่กำลังอารมณ์พุ่งพล่านแอบสอดส่องเฝ้าดูนางโมลีผ่านกระไดที่ยืนพาดตรงข้างเรือน มันที่ตอนนี้ได้เห็นภาพที่เสียวซ่าน ราวกับต้องมนต์สะกด ทำให้ความรู้สึกและความตั้งใจแรกกระเจิดกระเจิง กลับเป็นว่ามันกำลังยืนจ้องมองนางโมลี หากแต่ยิ่งมันได้ยินเสียงครางกระเส่า ดังเล็ดรอดออกมาจากเรือน วันที่แอบดูอยู่ถึงกับอดทนอดกลั้นไม่ไหว ควักลูกชายของมันออกมา เร่งสาวชักตามจังหวะ เสียงครางของนางโมลีที่กระตุ้นปลุกเร้าอารมณ์ มันใช้ดวงตาส่องเข้าไปส่วนมือก็สาวชักเร็วขึ้น

อูย....โมลีจ๋า พี่อยากจะเอาเอ็งเหลือเกิน ซูด...

อสูรไพรที่ไม่ทันระวังตัวก็ยังคงเชยชมกับยอดปทุมคู่งาม เขาใช้สองลิ้นแยกออก ราวกับลิ้นของงูค่อยๆ ซอกไซด์ไปที่ยอดปทุมทั้งสองข้าง เขาได้ยินเสียงครางกระเส่า มันเป็นที่น่าพอใจที่ทำให้นางอันเป็นที่รักมีความสุขก่อนคืนวันเพ็ญจะมาถึง

อสูรไพรร่ายเวทปลดอาภรณ์ด้านล่างของนางโมลีออก จนเผยให้เห็นร่างที่งดงามราวอัปสรา อสูรไพรไม่รอช้าอยากจะมอบความเสียวซ่านร้อนแรงเข้าไปแผดเผาในกายนาง อสูรภัยบังคับร่างกายของนางที่นอนหงายแผ่อยู่บนฟูกเล็กๆ ให้ยกแข้งแหวกขาขึ้นทั้งสองข้างส่วน เขานั้นได้ก้มลงไปเพื่อชิมรสชาติกุหลาบงามลิ้นที่แยกเป็นแฉกโลมเลียลูบไล้จนเปียกแฉะ น้ำใสๆ ไหลเต็มดอกกุหลาบ

"อูย..ซีด...ข้ายอมแล้ว ข้าเสียว ท่านได้โปรด หยุด..เถิดหนา..ข้าจะขาดใจอยู่แล้ว...ซีด..อ้าาา.."

อสูรภัยได้ยินเสียงหวานที่ครางว่ายอมแล้วแต่มีหรือหากกับนางยังไม่ถึงสวรรค์เขาจะหยุดได้ ร่างกายที่หอมหวานยั่วยวนหน้าลิ้มลองเช่นนี้ เขาคงไม่อาจปล่อยให้นางได้ทำตามคำขอ ลิ้นสองแฉกยังคงโลมเลียขึ้นลงไม่หยุดหย่อน

เสียงครวญคร่ำราวกับจะขาดใจ นางโมลีที่เสียวกระสันกับสิ่งที่มองไม่เห็นส่งเสียงครวญครางไร้ยางอายจนลั่นเลือน สองขาที่ยกแบะออกจนกว้างทำให้มองเห็นทุกส่วนสัดภายใต้แสงตะเกียง ผิวขาวนวลละออผ่องพรรณ เพียงแค่เห็นรูปร่างอรชรก็อยากจะเชยชม นางโมรีที่ดอกกุหลาบหยาดเยิ้มไปด้วยน้ำใสๆ ตอนนี้เกร็งกระตุก เรากลับไปสวรรค์

"โอ้ว..ซีด...ไม่ไหวแล้ว ท่านได้โปรด..."

หากแต่ในสายตาของไอ้สนกับมองเห็นแตกต่างกันออกไป มันที่มองลอดช่องดูไม้ไผ่ของเรือน มันมองเห็นนางโมลีครวญคราง เพราะนางกำลังช่วยตัวเองให้ไปถึงสวรรค์ฝั่งฝันอยู่ ยิ่งตอนนี้อาภรณ์ที่ปิดกายไม่มีสิ่งใดปิดบังซ่อนเร้นอีกไอ้สนที่เห็นดังนั้นแทบจะขาดใจตายคาบันใด มันใช้มือสาวชักท่อนเอ็นตามจังหวะเสียงครางของนางโมลีที่ส่งรอดออกมา มันครวญครางพึมพำอย่างแผ่วเบากับภาพที่มันได้เห็นอยู่ตรงหน้า

โมลีเอ๋ย..เป็นช่างสวยอะไรอย่างนี้..ข้าอยากจะเป็นผัวเอ็ง...ซีด...นางโมลี...อูย..สวยจริง..ๆ ...ซีด.."

ข้อมือแกร่งสาวชักรูดขึ้นลงตามจังหวะปากก็บ่นพึมพำกับสิ่งที่ได้เห็น ไอ้สนอยากจะยัดเยียดความเป็นผัวให้กับนางโมรีใจจะขาด แต่มันก็ไม่อาจก้าวขึ้นเรือนได้ มันเองไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้มันหยุดลอดมองที่รูเรือนไม้ไผ่ มันสาวชักจนน้ำขาวขุ่นเต็มมือมันก็ครางระงมไม่ต่างจากนางโมลี

อสูรไพรู้ว่าไอ้สนกำลังแอบดูนางโมลีว่าที่เมียของเขาอยู่เขาจึงใช้ความกิเลสหนาตัณหามากของมันให้มันได้เห็นกับสิ่งที่มันอยากจะเห็นเพราะยิ่งจิตใจมนุษย์ชั่วร้ายมากเท่าไหร่อสูรอย่างเขาก็จะแข็งแกร่งมากเท่านั้นเขาจงใจให้มันได้มีความสุขกับสิ่งตรงหน้า