อสูรไพรที่ได้ชีวิตกับนางโมลีมาซักพักหนึ่งแล้ว เขาพยายามใช้ชีวิตให้เหมือนมนุษย์เพื่อความสบายกายและใจของนางโมลีว่าที่เมียใสอนาคต เช้าวันนี้นางโมลีจะเอาอาหารที่ได้มาไปแลกข้าวในตลาดเหมือนปกติ นางโมลีนำเนื้อแร่ตากแดดดพร้อมแปรรูปอาหารแล้วจะทำให้แลกข้าวของได้มากขึ้น
“ท่านวันนี้ข้าจะเอาเนื้อที่ท่านได้มาเอาไปแลกข้าวที่ตลาด”
“ให้ข้าไปกับเจ้าได้หรือไม่”
“ไม่เป็นไรข้าไม่อยากให้ใครมองท่านด้วยสายตาแปลก ๆ”
“แต่ข้าเป็นห่วงเจ้านะโมลี..ยอดรักของข้า”
“ข้าขอบคุณท่านนะจ๊ะ ที่เป็นห่วงข้าเสมอเลย”
“หากข้าไม่ห่วงเจ้า จะให้ข้าห่วงใครเล่า”
“ท่านนี่ปากหวานใส่ข้าตลอดเลย” นางโมลีที่กล่าวพรางยิ้มหวานส่งตอบกลับไปให้อสูรไพร
นางโมลีหลังจากบอกอสูรไพรแล้วนางจึงรีบเตรียมข้าวของให้พร้อมเพื่อไปแลกข้าวในตลาดกลับมาที่บ้าน เตรียมเสร็จแล้วนางเร่งฝีเท้าออกเดินทางออกจากเรือนทันที
“ท่านข้าไปก่อนนะ ข้าฝากท่านดูแลเรือนข้าด้วยน
