Chapter.7 เป็นเมียเฮียเหอะ..
1461 Words
"ว้าย "
"ชู่ เดินใจลอยคิดถึงพี่อยู่เหรอ"
"พี่นัท "
"โคตรคิดถึงเลยว่ะ " ซอกตึกที่แสนคุ้นเคย แต่วันนี้ไม่มีคนหัวแตกไล่ฆ่ากันเหมือนวันนั้น ใบหน้าหล่อยื่นเข้ามาชิดปลายจมูกของเราสองคนเกือบจะสัมผัสกัน กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ที่ฉันชอบ กับรอยยิ้มกวนๆ ที่วนเวียนเข้ามาก่อกวนในหัวฉันอยู่ตลอดหลายวันที่ผ่านมา ยอมรับก็ได้ว่าคิดถึงเขา แต่... มันคงจะเร็วเกินไปถ้าจะยอมรับตรงๆ ฉันมันขี้ขลาด ไม่กล้ายอมรับความจริง ว่าลึกๆ ข้างในก็สึกดีกับรุ่นพี่คนนี้ เพราะอะไรไม่รู้เหมือนกัน
"ปะ ปล่อย ก่อนได้มั้ยคะ " ตัวฉันถูกดันติดผนังตึก ดวงตาคมจ้องมองไม่อยากเงยหน้าสู้สายตาของเขาเลยจริงๆ ฉันกลัว กลัวว่าตัวเองจะหลุดเรื่องในใจให้เขารู้ ผู้ชายคนนี้น่ากลัวนะกอหวาย เธอไม่เหมาะกับเขาหรอก เขาแค่อยากได้เธอเป็นของเล่น นึกจะมาก็มานึกจะไปก็ไป คราวนี้จะมาหยอดอะไรอีกละ
"กลัวอะไร ก้มหน้าทำไม ยังไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย "
"พี่นัทหวายหายใจไม่ค่อยออกค่ะ "
"ผายปอดดีมั้ย ไม่เจอหลายวันคิดถึงพี่บ้างหรือเปล่าพี่คิดถึงน้องมากเลยนะ " ฉันเอาแต่ก้มหน้า ลมหายใจเริ่มติดขัดเหมือนคนกำลังจะเป็นลม โดนสัมผัสอุ่นร้อนของผู้ชายคนนี้เข้าควบคุมเกือบร้อยไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย
"ออกไปก่อนได้มั้ย หวายอึดอัด "
"อ้อนก่อนสิอยากได้ยินเสียงอ้อน "
"พี่นัทหวายขอร้อง"
"เฮียคะ หวายขอร้อง ต้องพูดแบบนี้ไม่อยากเป็นพี่แล้ว อยากเป็นเฮียให้หวายอ้อน " หายไปหลายวันไปกินอะไรผิดสำแดงมาอีก รุกแรงกว่าเดิมเป็นร้อยเท่ากอหวายอยากเป็นลม ..ฉันแพ้ทางคนอย่างเธอ ทำไมถึงหวั่นไหวกับผู้ชายเถื่อนๆ แบบนี้ ซาดิสก์เหรอยัยกอหวาย เขาแอบกินยาปลุกเซ็กส์วันนั้นเพื่อหวังอึ๊บยังไม่เข็ดอีกหรือไง
"อื้อ "
" เร็วๆ เฮียอยากได้ยิน " ต้องรีบก้มหน้าแล้วหลับตาลงอีกครั้ง พี่นัทยื่นหน้าเข้ามาใกล้กว่าเดิม
"อย่าบังคับสิ "
"มุมอับแบบนี้ คงไม่มีใครเห็น "
"จะทำอะไรคะ "
"ไม่พูด ก็ต้องเปิดปากกันหน่อยแล้ว "
"เฮีย เรียกแล้ว ปล่อยได้หรือยัง หวายจะเป็นลมแล้ว ปล่อยหวายก่อนนะคะ หวายขอร้อง "
"จริงปะเนี่ย "
"จริงๆ " เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดขึ้นตามกรอบหน้าของฉัน ทั้งมือและเท้าก็ด้วย อากาศหายใจไม่ค่อยมีมุมอับแบบนี้ใครชอบเข้ามาอยู่กัน โดนกดดันสารพัดจนเริ่มสั่นไปทั้งตัวและ..หัวใจ
"เป็นเมียเฮียเหอะวะ น่ารักแบบเนี๊ยเฮียรักตายเลย "
"ไม่เอา หวายกลัวคนมีรอยสัก กลัวคนพกปืน กลัว .คนหล่อ " รู้ทั้งรู้ว่าน่ากลัวแต่ก็ยังคิดถึงคนแบบนี้ ฉันมันบ้าเพิ่งรู้ว่าร่างสูงที่อยู่ตรงหน้ามีรอยสักอยู่บนร่างกายด้วย
"รู้มั้ยว่ากำลังอ่อยเฮียอยู่ "
"..ยังไงคะ "
"ตัวสั่น ก้มหน้า ยิ่งกลัวเฮียยิ่งชอบ" โรคจิตชะมัด ฉันกลัวว่าจะโดนเปิดปากต่างหากละ
-----------------------------------
ผมนั่งมองคนนั่งข้างๆ แล้วยิ้มอย่างอารมณ์ดี คิดถึงที่สุด ไม่ได้เจอตั้งหลายวันเพราะมัวยุ่ง ๆ เรื่องเรียนกับเรื่องงาน ไม่ใช่เพราะหนีความผิดหรือแอบไปปี้สาวคนอื่น ผมไม่ทำแบบนั้นแน่นอน มีแฟนอยู่แล้วทั้งคน ต้องไม่นอกใจสิ โตๆ กันแล้วไม่ใช่เด็ก แต่ตอนนี้ผมกำลังทำตัวเหมือนเด็กงอแงจะอ้อนเธอไปกินข้าวให้ได้ แล้วก็ได้ผล กอหวายยอมไปกับผมแต่มีข้อแม้ว่าต้องยอมให้เพื่อนของเธอไปด้วย ไม่มีปัญหาผมยอมได้ทุกอย่าง ใช้เวลาขับรถไม่ถึงสองนาทีก็ถึงหอพักหญิงของมหาวิทยาลัย ที่จริงเดินมาก็ได้ แต่ผมไม่อยากให้เธอเหนื่อยเมื่อกี้ก็เกือบจะเป็นลมเพราะผมมาครั้งหนึ่งแล้ว
"เฮียรอในรถนะ ไม่ต้องสวยมาก เดี๋ยวมีคนมอง"
"ค่ะ "
"ขอโทรศัพท์กับกระเป๋าตังค์ด้วย ตัวประกัน "
"เรื่องเยอะ หวายไม่หนีไปไหนหรอก"
"ไม่ได้กลัวหนี กลัวเข้าไปแล้วไม่ออกมาต่างหาก หอหญิงเฮียเข้าไปสาวๆ ก็กรี๊ดหอแตกน่ะสิ เผลอๆ โดนฉุดเข้าห้องอีก เฮียกลัว " เข้าข้างความหล่อของตัวเองหน่อย กอหวายยื่นกระเป๋าส่งให้ผม
"เอาไปให้หมดเลย หวายไม่มีเสื้อผ้าสวยๆ ใส่หรอกนะคะ ไม่ต้องกลัวหรอกว่าจะสวยเกิน "
"ไม่ใส่ก็สวย "
"ทะลึ่ง " คิดถึงฉิบหาย ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้ น่ารัก ยิ้มสวย เธอโคตรมีเอฟเฟ็กต่อการใช้ชีวิตประจำวันของผม คุณหมอกระดูกบ่นคิดถึงเธอทุกวัน ไม่ใช่แค่แม่หรอกที่คิดถึง ผมก็คิดถึง รู้เลยว่าการไม่ได้เห็นหน้า ไม่ได้ยินเสียงของเธอ มันทรมานมากถึงต้องรีบสะสางธุระของตัวเองให้เสร็จแล้วกลับมาเดินหน้า..จีบ..เธออีกครั้ง ไม่รู้ละยังไงเธอก็ต้องเป็นของผม ผมจองแล้ว
-------------------------
สายเข้า
-โบว์-
"สวัสดีครับ "
"ฮัลโหล หวาย " คนในสายทำน้ำเสียงตกใจเล็กน้อย น้องโบเพื่อนสนิทของกอหวายโทรเข้าขณะที่ผมกำลังนั่งฟังเพลงอยู่บนรถ แอร์เย็นๆ ทำให้ผมเกือบเคลิ้มหลับอยู่แล้ว
"พี่นัทเองครับ น้องโบมีอะไรหรือเปล่าน้องหวายกำลังอาบน้ำอยู่ครับ " ผมตอบตามความจริงเพราะกอหวายเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวได้สักพักหนึ่งแล้ว ป่านนี้ยังไม่มีวี่แววออกมาเลย
"เอ่อ คือ โบจะโทรมาบอกว่านัดหมูกระทะเย็นนี้คงต้องยกเลิก เพราะโบต้องอยู่เฝ้าแม่ ฝากพี่นัทบอกหวายด้วยนะคะ "
"ได้ครับพี่จะบอกให้นะ "
"เอ่อ แล้วคืนนี้หวายจะกลับหอพักหรือเปล่าคะ "
"พี่คงไม่ให้กลับเพราะไม่อยากให้อยู่คนเดียว ไม่ต้องห่วงนะ พี่จะดูแลกอหวายเอง" สองคนนี้เป็นเพื่อนที่ค่อนข้างสนิทกัน ผมรู้สึกได้ตั้งแต่รู้จักกับกอหวายมาก็มีน้องโบนี่แหละที่ไปไหนมาไหนกับกอหวายตลอด ที่ผมหายไปไม่ใช่หายไปเคลียร์งานอย่างเดียว ผมรู้หมดว่ากอหวายไปไหนมาบ้าง กินแต่หมูกระทะเกือบทุกวันจนจะอ้วนเป็นหมูอยู่แล้ว
"ฝากด้วยนะคะพี่นัท"
"ได้ครับ"
--------------------------------
"น้องโบโทรมายกเลิกนัดเย็นนี้ เหลือเราแค่สองคน "
"แผนพี่หรือเปล่าคะ "
"พี่อีกคำจะจอดรถแล้วจับกดนะ" ฉันกลอกตามองบน คนเอาแต่ใจ แล้วทำไมต้องเรียกเฮียด้วย
"จะพาหวายไปไหนคะ ไม่เกินสองทุ่มหวายต้องกลับห้องนะคะ "
"เฮียทำเรื่องขออนุญาตให้แล้ว คืนนี้นอนกับเฮียนะ "
"ไม่ ขอนอนด้วยง่ายๆ แบบนี้ได้ไง หวายไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่านะคะ " หงุดหงิดที่สุดเลย หายไปตั้งนานจะมาขอนอนด้วยเห็นฉันเป็นอะไร
"ไม่ใช่แบบนั้น "
"แล้วอะไร หายไปตั้งหลายวัน นึกอยากมาก็โผล่มา เห็นหวายเป็นอะไร " ฉันก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรแค่ไม่พอใจคำพูดของเขา อยากลากฉันไปไหนก็ได้ตามใจชอบอย่างนั้นเหรอ เหอะ คงใจดีมากเกินไปใช่มั้ย ความเกรงใจถึงไม่มีให้กันเลย
"หวาย "
"รีบไปเถอะค่ะ ไม่ต้องพูดแล้ว "
"งอนเฮียเหรอ "
"เปล่าค่ะ " ใช่ฉันงอนเขาอยู่ งอนมากๆ ด้วย ไม่เก็บมันแล้วไอ้อาการบ้าบอเนี่ย หายไปตั้งหลายวันกลับมาก็ทำตัวเหมือนเดิม มึนใส่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"งอนก็บอกมาเถอะ เฮียอยากง้อ เฮียง้อเก่งนะจะบอกให้"
"ทำไมต้องงอน ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย "
"เดี๋ยวได้เป็น " หันขวับไปมองเขาตาขวาง อีตานี่กวนประสาทได้ทุกเวลาและทุกนาทีจริงๆ ยังไงฉันก็ไม่ยอมเป็นอะไรกับเขาง่ายๆ หรอก
-------------------------
ม่านรูด
" พาหวายออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ก็ไหนบอกจะพามากินข้าวไง "
"ในนี้ก็มี ส่วนตัวดีเฮียชอบ"
"รสนิยมห่วยแตก ม่านรูดเนี่ยนะ บ้ารึเปล่า "
"หวายชอบแบบไหน ป่าอเมซอลหรือว่า สังเวียนมวยไทย หรือจะเป็น โลกใต้ท้องทะเล เฮียให้สิทธิ์หวายเต็มที่" ฉันควรจัดการยังไงดีกับไอ้บ้าคนนี้ดี มันเต็มใช่มั้ย อ๊าย ฉันมีความรู้สึกดีๆ กับไอ้นี่ได้ยังไง
-------------------------
- Writer
