"เฮียทำยังไงดี ถ้าเกิดเป็นพี่พอร์ชจริงๆเฮียจะถูกตำรวจจับมั้ยคะ " หลังจากทำแผลเสร็จเราสองคนก็นั่งคุยกัน ผมโทรหาเลขาให้ตรวจสอบข่าวที่ออกสรุปใช่ไอ้เด็กนั่นจริงๆ หรือเปล่า ระหว่างรอ เมียผมก็มีอาการหลากหลายทั้งตกใจหวาดกลัวปะปนกันไป ส่วนผมแค่นั่งนิ่งๆ สงบสติอารมณ์รอเลขาโทรมา
"ใจเย็น ๆนะ ใจเย็นๆ ไอ้เด็กนั่นไม่ตายง่ายๆ หรอก "
"ถ้าเฮียติดคุกขึ้นมาหวายจะอยู่กับใคร หวายต้องทำใจไม่ได้แน่ๆ เลย แล้วแบบนี้ ใครจะคอยปกป้องหวาย หวายจริงจังนะคะ " โถแม่คุณ แม่ขนุนหนังของเฮียนั่งเฉยไม่ได้แล้วน้ำตามาเต็ม ไม่คิดเลยว่ากอหวายจะอาการหนักขนาดนี้ เรื่องยังไม่ชัดเจนสักหน่อยทำไมต้องคิดมากขนาดนี้ด้วย ยายเด็กขี้แย ผมดึงตัวเล็กเข้ามาโอบแล้วลูบหัวเบาๆ ใครจะหนีเมียเข้าไปอยู่ในคุกวะ ไอ้เด็กนั่นมันหนังเหนียวจะตายไปไม่อย่างนั้นมือผมคงไม่ช้ำจนแตกขนาดนี้หรอก
"ร้องทำไม เรายังไม่รู้เลยว่าคนที่ตายเป็นใคร อย่าเพิ่งคิดไปเองสิ ไม่ร
