ÖMER KOZANOĞLU
Kapı gümbürtüyle çalmaya başladığında, arabadan yeni inmiş, konağın içine doğru yürümeye başlamıştım.
Alacaklı gibi çalınan kapı adımlarımı durdurup beklememe sebep oldu. Koruma kapıyı açarken, ben de yönümü kapıya çevirdim. Yüzü gözü kan içindeki kadını görünce, kaşlarım çatılarak hızla öne doğru atıldım.
Gözleri yarı aralık, kahverenginin o derin ve sıcak tonunda bir yorgunlukla titredi. Korkusu, gözlerinin çevresine ince bir gölge gibi yayılmıştı, o an dudaklarından dökülen titrek nefesler kadar savunmasızdı. Bakışları, sanki yardım istemekle kapanmaya teslim olmak arasında bir yerde asılı kalmıştı.
Kaşlarım daha fazla çatıldı. Bir kadın koşarak bir kapıya dayanıyor ve yardım istiyorsa, peşinden gelen birileri olmalı düşüncesiyle adamlara işaret verdim.
Dengesi sa
