NAZENİN
Odanın kapısı büyük bir gümbürtüyle açılmaya çalışıldığında telefonu karıştırıp kimden yardım istesem diye düşünüyordum.
Sait Uçmaz’ı çıkıp ben araştıracak değildim elbette.
Kapı bir kez daha yerinden sökülür gibi olunca telefonu hızlıca sakladım.
“Aç lan kapıyı! Kırdırma şimdi!”
Kemal'in sesini duymamla yüzüm buruştu. Laden ile ilgili bir şey mi öğrenmişti de direkt benim kapıma damlamıştı? Telaş yapmamaya çalıştım. Derin bir nefes alıp “açıyorum ağam,” dedim usul usul.
Bu konakta öğrendiğim şeylerden biri de nabza göre şerbet vermekti.
“Hayırdır ağ…” demeye kalmadan sert parmakları çenemi kavradı. Eskiden olsa korkar, ağlamaya hatta beni bırakması için yalvarmaya başlardım. İnsan korkuların arasında korkmamayı da öğreniyordu.
“Ne yaptım ağam?”
“Abin niye geldi lan? Ne
