LADEN
“Günaydın sevgilim.” Duyduğum soğuk sesiyle omurgamdan aşağı bir ürperti indi. Bakışlarımı ona çevirmek istemesem de bakmak zorundaydım. Çünkü bakmadığım an, iyice dibime girecek, tenime dokunacak ve beni, kendisine bakmam için zorlayacaktı.
“Beni öldüremedin,” dedi bakışlarına sirayet eden soğuk ve karanlık bir ifadeyle. Öfkeli görünüyordu. Hatta fazlasıyla kızgındı.
Üç günün sonunda yanıma gelecek kadar kendine gelmişti. Belki de ilk günler gelmemesinin sebebi yarasından ziyade, ona zarar verebilecek olmam düşüncesiydi.
Ne şekilde olursa olsun, Kemal'i, kendimden üç gün boyunca uzak tutmayı başardığım için kendimi tebrik ettim.
“Yazık oldu,” dedim alaycı bir sesle. Nazenin’e bir telefon bulup polisi aramasını söylemiştim ama o kabul etmemişti. Buraya gelecek olan ekibin hiç
