“อย่าพูดถึงคนอื่นสิครับ ผมต้องการแค่คุณเท่านั้น”
ถ้อยคำจากคนตัวโตส่งผลให้แก้มนวลแดงระเรื่อ หญิงสาวรู้สึกตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนนิ่งจ้องมองร่างสูงที่กำลังเคลื่อนตัวเข้ามาหาอย่างช้าๆ เวลานี้ฐิติวรดากลับก้าวขาไม่ออกเสียนี่ เหมือนมีใครเอาเหล็กกล้ามายึดไว้ให้สองเท้ายืนนิ่งอยู่กับที่
“หญิงไม่ใช่ผมและผมก็ไม่ใช่หญิง เราเป็นคนละคนกัน ถ้าคุณจะยึดเหตุผลแค่นี้เพื่อปิดกั้นผมออกห่างจากคุณ มันไม่ใจร้ายไปหน่อยหรือครับ” ชยกฤตตัดพ้อ
“ฉัน…” เสียงหวานเรียบเรียงคำพูดไม่ถูก มันเหมือนถูกเขาควักเอาความมั่นใจออกไปจนหมดสิ้น
เธอเป็นอะไรกันนะ ทำไมถึงได้ไม่เป็นตัวของตัวเอง
“ผมรู้ว่าคุณลำบากใจจากสิ่งที่พบเจอ แต่ผมขอคุณแค่เรื่องเดียวเท่านั้น ต่อไปนี้อย่าหลบหน้าผมอีก ได้ไหมครับ”
ชยกฤตเว้าวอนเหลือคณา หากเป็นสตรีอื่นคงรีบตอบรับไม่รีรอ แต่นี่เป็นเธอ ผู้หญิงที่สร้างความปั่นป่วนใจให้กับเขาอย่างต่อเนื่อง
“นะครั
