Vekin & Prime 5 - 2
695 Words
Vekin & Prime 5 - 2
ครืด ครืด
แรงสั่นของโทรศัพท์ที่วางอยู่ทำให้ผมหันไปมอง
เมื่อเห็นว่าใครโทรมาผมก็รีบกดรับทันที
"ว่าไง"
"อื้ม ขึ้นมาเลย" ผมตอบกลับปลายสายไปแล้วก็วางหูลง
ก๊อก ๆ ๆ
จนกระทั่งได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น
"เข้ามา" ผมจึงเอ่ยอนุญาต
คนที่เปิดประตูเข้ามาคือพนักงานต้อนรับที่ผมเห็นก่อนหน้านี้
"เฮียยยย" และตามมาด้วยไอ้ต้นที่ส่งเสียงดังวิ่งเข้ามาหาผม
ใช่แล้ว ผู้ช่วยของผมที่ว่าก็คือมันนั่นเอง
"เอ่อ คุณคนนี้ต้องการมาหาท่านรองค่ะ" พนักงานคนนั้นรีบรายงานผมพร้อมกับมองไปที่ลูกน้องผมอย่างหวาด ๆ
"ครับ คนของผมเอง" ผมจึงพยักหน้าให้กับเธอ
"ค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวนะคะ" เห็นว่าเธอมีสีหน้าโล่งใจ พร้อมกับขอตัวออกไป
จนในห้องเหลือผมกับไอ้ต้นเท่านั้น
"บริษัทเฮียดูดีเป็นบ้าเลย" ไอ้ต้นมองไปรอบห้องทำงานของผมพน้อมกับเอ่ยชม มันทำให้ผมหวนนึกไปถึงคำว่าบ้านนอกเข้ากรุง
คิดแล้วก็แทบจะเอาขาก่ายหน้าผาก นี่ผมคิดถูกคิดผิดกันนะที่ให้มันมาช่วยงาน
"ไม่ใช่ของกู" ผมปฏิเสธว่านี่ไม่ใช่ของผม
"ก็นั่นแหละ" ไอ้ต้นจึงทำหน้าเซ็งขึ้นมา และเดินไปรอบ ๆ เพื่อสำรวจมากขึ้น
"มึงมาทำอะไร" ผมมองการกระทำของมันแล้วถาม
"ก็มาช่วยงานเฮียไง" มันจึงตอบกลับมาอย่างซื่อ ๆ
"แล้วตอนนี้มึงทำอะไร"
"อุ๊ย ช่วยแล้วครับ" พอมันหันมาเห็นสายตาของผมก็สะดุ้ง และรีบมาช่วยงานผมทันที
ระหว่างนี้ผมกับมันก็ศึกษาตลาด เริ่มต้นวางแผนกันเรื่อย ๆ
หลายคนคงอยากจะรู้ว่าต้นมาทำงานกับผมได้ยังไง
ก็พอมันรู้ว่าผมจะลาออก มันก็ไปร้องขอติดตามผมมาด้วย ซึ่งผมก็ปฏิเสธมันไม่ได้ นอกจากจะยอมรับ ให้มันติดตาม
"หนักอยู่นะเฮีย" ในขณะที่กำลังอ่านเอกสาร มันก็เอ่ยขึ้นพร้อมกับส่งสายตาเห็นใจมาให้ผม
พอพักเที่ยง พวกเราก็เดินลงมากินอาหารที่โรงอาหาร สายตาหลายคู่จับจ้องมมาที่ผม เพราะเมื่อเช้าหลังจากการประชุม ก็มีการเรียกพนักงานมาทำความรู้กับผมทีละแผนก อาจจะเพราะตำแหน่งของผมละมั้งที่ไม่ควรมาอยู่ตรงนี้
"ไม่ชินแฮะ" ไอ้ต้นแอบกระซิบกับผมในขณะที่กินข้าวอยู่
"ถอยตอนนี้ยังทันนะ" ผมจึงพูดหยอกล้อมันไป
"ไม่มีทางหรอกเฮีย ผมจะเกาะติดเฮียไปทุกที่" และไอ้นี่ก็ทำตัวเป็นปลิงเกาะผมอยู่อย่างนี้
พอถึงช่วงบ่าย ห้องทำงานของผมก็มีแขกมาพบ เป็นห้องเสื้อที่ถูกคุณเวนัยส่งมาตัดชุดให้กับผมนั่นเอง
"ปกติใส่แต่เสื้อยืด ไม่ชินเลยเฮีย" ส่วนไอ้ต้นก็ได้รับอานิสงส์ไปด้วยกับผม
แต่คนที่วัน ๆ ไม่ได้แต่งตัวอะไรมากมายอย่างผมและมัน ก็ไม่ค่อยจะคุ้นชินกับการแต่งตัวแบบนี้เลยจริง ๆ
พอหมดวันกับการทำงานวันแรก ไอ้ต้นก็ชวนผมไปดื่ม
"ที่เดิมปะเฮีย"
"พรุ่งนี้มีงาน" ผมปฏิเสธมัน เพราะพรุ่งนี้มีไปพบลูกค้า อีกทั้งผมเพิ่งจะมาทำงาน คงไม่ดีนักหากไปสาย
"ไปไหนอะ" ไอ้ต้นจึงทำหน้างงถามกลับ
"ไปกินข้าวกับลูกค้า"
"ลูกค้าแน่เรอะ" พอมันได้ยินอย่างนั้นก็ทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ผม เพราะมันเองก็รู้เรื่องที่คุณเวนัยพยายามจับคู่ผม
"กูก็คิดเหมือนกับมึงนั่นแหละ" ผมเองก็คิดไม่ต่างจากมันนักหรอก
เพียงแต่ก็ไม่สามารถปฏิเสธได้
ผมเก็บของและเดินทางกลับไปที่ห้องพัก
ระหว่างทางก็ได้รับข้อความจากคุณเวนัย แต่ผมยังไม่เปิดอ่าน
- Writer
