Vekin & Prime 11 - ความรู้สึก
พอเราสองคนลงจากรถมาก็เดินไปเรื่อยๆ จนมาถึงที่ประจำของพวกฉัน
"ตรงนั้นมีม้านั่งค่ะ" ฉันจึงชี้มือไปที่ม้านั่งที่อยู่ไม่ไกล อยู่ริมสระน้ำซึ่งเป็นที่ร่มรื่นเป็นอย่างมากเหมาะกับการนั่งเล่น
จากนั้นก็เดินนำพี่คินมาที่ม้านั่ง
"มาบ่อยเหรอ" พอเขาตามมาก็ถามขึ้นทันทีเพราะเหมือนว่าฉันจะคุ้นเคยกับที่นี่ไม่น้อย
"ที่นี่คือที่ประจำที่เวลามีเรื่องไม่สบายใจ พรีม เวลา และลลิจะมากัน" ฉันจึงไม่จะปฏิเสธ และบอกเขาไปตรงๆ ว่าที่นี่คือที่ที่ฉันและเพื่อนสนิททั้งสองคนมาบ่อยมาก
"นี่คือที่ลับของเวลา" ซึ่งพวกเราเรียกว่าที่ลับ ทำให้พี่คินพอจะเข้าใจอะไรขึ้นมาบ้าง
"ค่ะ" ฉันพยักหน้ารับไปตรง ๆ อย่างไม่ปิดบัง
"พี่คินโอเคไหมคะ" และถามเขากับเรื่องที่เกิดขึ้นว่าเขาเป็นอย่างไรบ้าง
"พี่ไม่เป็นไร" คำตอบของพี่คินก็เหมือนที่เขาให้กับเวลาคือคำว่าไม่เป็นไร
"พรีมขอโทษนะคะที่ไม่ฟังพี่เมื่อคืน" ฉันกล่
