และแล้วก็มาถึงวันนี้ เป็นวันเกิดของพี่คินที่ฉันและเวลาร่วมกันจัดงานให้กับเขา
ในช่วงเช้าพี่คินและเวลาก็จะไปทำบุญให้กับคุณน้าที่ล่วงลับไป
ซึ่งเวลาก็มาชวนฉันไปด้วย ปกติแล้วฉันก็มักจะไปทำบุญกับเพื่อนเสมอ จึงไม่ปฏิเสธ
แต่คนที่มารับฉันกลับไม่ใช่เพื่อนสนิท หรือว่าพี่ฮาร์ท
"พี่คินสวัสดีค่ะ" ใช่แล้วล่ะ คนที่มารับฉันก็คือพี่คินนั่นเอง
"ครับ" พี่คินพยักหน้ารับไหว้ และค่อย ๆ ขับรถออกมาจากหน้าบ้านของฉัน
"แล้วเวลาละคะ" ฉันจึงถามหาเพื่อนสนิทที่ตอนแรกบอกว่าจะมารับฉันแท้ ๆ ยัยเวลานี่จริง ๆ เลย
"เวลาไปรอที่วัดแล้ว พี่เลยอาสามารับเราเอง" พี่คินตอบกลับมาเสียงนิ่ง
"ค่ะ"
"กินอะไรมาหรือยัง" จากนั้นเขาก็ถามฉันขึ้น
"ยังเลยค่ะ" ฉันจึงส่ายหน้าตอบกลับไป เพราะต้องตื่นแต่เช้า จึงทำให้ตอนนี้ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องฉันเลย
"มีแซนด์วิชอยู่นะ ถ้าหิวก็กินได้" พี่คินหยิบเอาแซนด์วิชมายื่นให้กับฉัน
"เดี๋ยวรอทำบุญเสร็จก่อนดีกว่าค่ะ" แม่ว่าฉันจะรับมา แต่ก็ยังไม่ได้แกะกิน เอาไว้ทำบุญเสร็จก่อนดีกว่า
"ตามใจก็แล้วกัน" พี่คินก็ไม่ได้เซ้าซี้ให้ฉันรีบกินแต่อย่างใด
จากนั้นเราสองคนก็เงียบกันจนมาถึงที่วัด ซึ่งวัดนี้เป็นวัดใกล้บ้านเดิมของเวลา
"พี่คิน พรีม" มาถึงด้านหน้าวัดก็เจอกับพี่ฮาร์ทและเวลาที่ยืนรออยู่ด้านหน้า พวกเราจึงเดินเข้าไปหา
"ขอโทษทีนะที่ไม่ได้ไปรับ พอดีพี่คินจะผ่านบ้านพรีมพอดีน่ะ" เวลารีบเอ่ยขอโทษฉันที่ไม่ได้ไปรับ
"ไม่เป็นไรหรอก อย่าคิดมาก" ฉันยิ้มให้เป็นเชิงบอกว่าไม่เป็นไร
"เข้าไปทำบุญกันเถอะ" จากนั้นก็ชวนกันเข้าไปทำบุญ
"ไปกันพรีม" เวลาคว้ามือฉันเดินนำเข้าไปก่อน ตามด้วยสองหนุ่มที่ช่วยกันขนของตามเข้ามา
หลังจากทำบุญเสร็จแล้ว สองพี่น้องก็พาพวกเราไปที่ด้านหลังวัด เพื่อไปเยี่ยมคุณน้า หรือแม่ของพี่คินและเวลานั่นเอง
"แม่คะ เวลาคิดถึงแม่" เวลาจุดธูปไหว้แม่ของเธอและบอกเล่าเรื่องราวชีวิตอย่างไม่ปิดบัง สุดท้ายเธอก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา
พี่ฮาร์ทจึงเข้าไปโอบกอดแฟนสาวของเขาเอาไว้
"แม่ไม่ต้องห่วงนะครับ" ส่วนพี่คินก็เป็นพี่ชายที่เข้มแข็งเสมอ ฉันมองแผ่นหลังกว้างที่ไม่รู้ว่าแบกรับอะไรไว้บ้าง
พอไหว้คุณน้าเสร็จ เป็นประจำที่จะต้องไปแวะที่ตลาด เพื่อซื้อพวงมาลัยไปบ้านของเวลา และจากนั้นก็ค่อยไปร้านอาหารของเฮียฮง
"อ้าว มากันแล้ว" เดินเข้ามาในตลาด ก็มีคนทักทายสองพี่น้องกันอย่างเนืองแน่น บอกได้ว่าทั้งสองเป็นที่รักของคนที่นี่แค่ไหน
จนมาถึงร้านขายดอกไม้ และพวงมาลัยของป้าน้อม
"ป้าน้อมสวัสดีค่ะ" เวลาเป็นคนแรกที่ทักทายป้าน้อม ส่วนพวกฉันก็ยกมือไหว้ตาม
"สวัสดีลูก" ป้าน้อมรับไหว้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
"เอานี่ พวงมาลัยที่สั่งไว้" จากนั้นก็หยิบเอาพวงมาลัยมาให้กับเวลา
"ขอบคุณนะคะ"
พี่คินควักเงินออกมาจะจ่ายค่าพวงมาลัย
"ไม่ต้องจ่าย" แต่ป้าน้อมกลับห้ามไว้เสียก่อน ไม่ยอมรับ
"แต่ป้าครับ" พี่คินจึงจะแย้ง เขาคงเกรงใจที่จะรับของมาฟรี ๆ
"วันนี้ไม่ต้องจ่ายเหมือนทุกปีนั่นแหละ" ป้าน้อมจึงพูดดักไว้เสียก่อน
"ขอบคุณนะคะป้า" เวลาและพี่คินจึงยอมรับไว้ และกล่าวขอบคุณ
จากนั้นพวกเราทั้งสี่คนก็ไปที่บ้านของเวลา เพื่อไหว้แม่ของเวลาอีกหน จนกระทั่งเสร็จสิ้นทุกอย่าง ที่ต่อไปที่เราจะไปกันก็คือร้านอาหารเฮียฮงนั่นเอง