หัวใจกระชากรัก...พี่ชายคนโปรด

Vekin & Prime 3 - 2

"มากันแล้วเหรอ" เฮียฮงที่ทำอาหารอยู่ด้านหน้าร้านเห็นพวกเราเดินมาก็ร้องทัก

"เฮีย เจ๊ สวัสดีครับ" พวกเราจึงยกมือไหว้

"มา ๆ เข้ามากันก่อน" เจ๊สี่ ภรรยาของเฮียฮงรีบออกมาเชิญพวกเราเข้าไปด้านใน

"สบายดีนะหนูพรีม ไม่เจอกันนานเลย" พอเห็นหน้าฉันเจ๊ก็ทักทายอย่างเป็นกันเอง เพราะมักจะมาที่นี่กับเวลาบ่อย ๆ จึงทำให้คุ้นเคยกันไม่น้อย

"สบายดีค่ะเจ๊ เขอเจ๊ทีไรก็ยังสาวยังสวยอยู่เลยนะคะ" ฉันก็ตอบกลับไปและชมเจ๊ไปด้วย

"ปากหวานจริงเชียวเด็กคนนี้" เจ๊สี่หยิกแก้มฉันอย่างเคยด้วยความเอ็นดู

"ไป ๆ พาพวกอีเข้าไปนั่ง" จนเฮียฮงต้องพูดขึ้นขัดเสียก่อน บอกให้ภรรยารีบพาพวกเราเข้าไปด้านใน

เจ๊สี่จึงกุลีกุจอชวนพวกฉันเข้าไป

"เหมือนเดิมนะเฮีย" พี่คินสั่งอาหารกับเฮียฮง ซึ่งทุกปี ไม่สิ ทุกครั้งที่มาร้านเฮียฮง แฝเมนูที่กินก็จะเป็นเมนูที่คุณน้าพาสองพี่น้องมากินเมื่อตอนมีชีวิตอยู่

"อั๊วรู้น่า" เฮียฮงก็พูดขึ้นอย่างรำคาญ แต่แท้จริงแล้วเฮียแกจัดเตรียมอาหารไว้ให้พวกเราแล้วต่างหาก

พวกเรามานั่งโต๊ะประจำทุกปี

"น้ำ" ไม่นานเฮียฮงก็มาเสิร์ฟน้ำด้วยตัวเอง

"ขอบคุณครับ"

"นี่ใคร แฟนอาเวลาเรอะ" เฮียแกหันไปมองพี่ฮาร์ทแล้วถามขึ้น

"ค่ะ นี่พี่ฮาร์ทค่ะ ส่วนนี้เฮียฮง ที่เวลาชอบเล่าให้ฟังไงคะ" เวลาตอบรับและแนะนำให้ทั้งสองคนรู้จักกัน

"สวัสดีครับ"

"หวัดดี ๆ"

"ฝากเวลาด้วยนะอาตี๋" เฮียฮงตบไปที่บ่าของพี่ฮาร์ท ฝากฝังเวลาไว้ด้วยความเป็นห่วง

"ครับ ผมจะดูแลอย่างดีเลยครับ" พี่ฮาร์ทรับปากอย่างหนักแน่น ทำให้เฮียฮงหัวเราะชอบใจ ชมว่าดี ๆ จากนั้นก็ขอตัวไปทำอาหารให้กับพวกเรา

รอไม่นานอาหารก็มา พวกเราก็ก้มหน้าก้มตากันทานอาหาร

จนเริ่มอิ่ม

"พี่คินมีอะไรหรือเปล่าคะ" เหมือนเวลาจะสังเกตเห็นว่าพี่ชายของเธอมีอะไรจะพูดด้วย

"พี่จะไปทำงานให้กับเขานะ" พี่คินเอ่ยปากขึ้น

ทำให้คนอื่น ๆ ในโต๊ะชะงัก และหันไปมองเขาเป็นตาเดียว

"อะไรนะคะ" เวลาถามขึ้นอีกครั้ง

"พี่จะไปทำงานให้กับคุณเวนัย" พี่คินจึงขยายความให้เข้าใจมากขึ้น

ฉันหันไปมองเขาด้วยความแปลกใจ เพราะก่อนหน้านี้รู้จักพี่คินดีพอสมควร เขาไม่ใช่คนที่จะยอมอะไรง่าย ๆ

"พี่คิน" เวลามองพี่ชายน้ำตาคลอ

"พี่ไม่เป็นไร" จนพี่คินต้องพูดปลอบ

"เพราะเวลาหรือเปล่าคะ"

"ไม่เกี่ยวเลย พี่แค่อยากจะตอบแทนคุณปู่คุณย่า ไม่อยากให้ทุกอย่างที่พวกท่านสร้างมาด้วยกันพังลง"

"แต่ว่า" เวลาจะแย้งขึ้น

"ไม่ต้องเป็นห่วงพี่หรอก" แต่คินพูดขัดขึ้นเสียก่อน

"ไม่ให้ห่วงได้ยังไงคะ" เวลาจึงทำหน้าขอตอบกลับไป

"เอาน่า" พี่ฮาร์ทจับมือของเวลาไว้และพูดปลอบ ให้เวลาเคารพในการตัดสินใจของพี่คิน

"ระวังตัวด้วยนะคะ" เวลาจึงยอม และกำชับให้พี่ชายระวังตัว คงเพราะว่าเธอไม่ไว้ใจพ่อตัวเองละมั้ง

"อื้ม พี่จะโทรหาทุกวันเหมือนเดิม" พี่คินก็รับปาก พร้อมกับยิ้มให้น้องสาว

"สัญญาแล้วนะ" เวลาทำหน้างอ เหมือนจะร้องไห้ พร้อมกับท้วงให้พี่ชายสัญญา

"สัญญา" พี่คินพูดให้คำสัญญากับน้องสาวด้วยน้ำเสียงอบอุ่น

เขาเป็นแบบนี้เสมอเวลาที่อยู่กับน้องสาว

เวลาเป็นข้อยกเว้นสำหรับทุกอย่างจริง ๆ

พอพูดคุยกันจนเข้าใจแล้ว ก็ถึงเวลากลับ

ซึ่งฉันก็ต้องกลับพร้อมกับพี่คินเหมือนเดิม

ก่อนจะไปพวกเราก็ไปจ่ายค่าอาหาร ก็เช่นเคย เฮียฮงไม่ยอมรับเงินและรีบไล่พวกเราเสียอย่างนั้น

"ขอบคุณนะครับเฮีย" พี่คินจึงกล่าวขอบคุณเขา

"เดินทางปลอดภัย"

ฉันและพี่คินก็เดินมาที่รถ พอขึ้นมานั่งแล้วเขาก็ขับรถไปทันที

"มีที่ไหนจะไปหรือเปล่า" พี่คินถามขึ้นขณะที่รถกำลังเคลื่อนตัวไปตามทางช้า ๆ

"ไม่มีค่ะ" ฉันส่ายหน้าปฏิเสธ เพราะไม่มีที่ไหนต้องการจะไป

และก็หยิบเอากล่องขวัญในกระเป๋าออกมายื่นให้พี่คิน

"พี่คิน"

"หื้ม"

"ของขวัญค่ะ"

"ขอบคุณนะ" ซึ่งพี่คินก็ไม่ได้ถามอะไรให้มันมากความ เขาเพียงรับของขวัญจากมือฉันไปเท่านั้น